Czytelnik zazwyczaj nie lubi, kiedy mówi mu się, co ma czytać, a czego nie. To musisz koniecznie znać, to także, tamtego nawet nie dotykaj, bo to poniżej poziomu . Nie powiem więc, że powinno się przeczytać Anię na Uniwersytecie, lecz przedstawię pewną teorię: są książki magiczne, niemagiczne i obojętne, a wszystko mniej lub bardziej warto przeczytać, zaś 3 książka z serii o Ani Shirley jest (wg mnie) niewątpliwie magiczna- może nie w najwyższym stopniu, ale na pewno w takim, kiedy serce ogarnia przyjemne ciepło. Ania, Gilbert i Karol Sloane jadą na uniwersytet, gdzie tytułowa bohaterka spotyka się z przyjaciółką Priscillą oraz poznaje nową- Izę Gordon (o dość ciekawej osobowości). Życie ofiaruje dziewczynie wiele radości, ale niesie także rozczarowania i cierpienie. Ani oświadczają się w zupełnie nieromantyczny sposób Bill, a właściwie jego siostra a jej przyjaciółka w jego imieniu- Jane Andrews oraz Karol Sloane. W Avonlea umiera na suchoty koleżanka z lat szkolnych- Ruby Gillis, z tego świata odchodzi również ciotka Józefina. Nowela Ani- Pokuta Aweryli- nie spotyka się z uznaniem... Dziewczyna ma też problemy z uczuciem Gilberta. Jednak nie brak i weselszych wydarzeń. Iza Gordon, która zamierzała nie zakochiwać się i wyjść bogato za mąż, obdarza miłością niezbyt bogatego człowieka i przyszłego pastora Jerzego. Ślub bierze także najlepsza przyjaciółka Ani- Diana Barry. Główna bohaterka spotyka swego księcia z bajki w osobie Roberta Gardnera, jest świadkiem szczęśliwego zakończenia losów kochających się ludzi- pani Janiny i Jana Douglasa z Valley Road, gdzie uczy przez jakiś czas.
Jej opowiadanie (nie jest nim Pokuta Aweryli ) zostaje przyjęte do Przyjaciela Młodzieży . Ania otrzymuje dyplom ukończenia uniwersytetu, zaś Robert oświadcza się jej i...zostaje odrzucony. Dziewczyna wraca do Avonlea, gdzie Jane zaręcza się z pewnym milionerem, Diana rodzi pierwsze dziecko, Iza wychodzi za mąż za Jerzego (co prawda nie w Avonlea), zaś Ania dokonuje niezwykłego dla samej siebie odkrycia (które nie jest niestety równie zaskakujące dla czytelnika). Bohaterce wydaje się, że już wszystko stracone, lecz życie daje jej jeszcze jedną szansę. Czytelnik może śledzić losy Ani od momentu, gdy była małą dziewczynką (Ania z Zielonego Wzgórza) i obserwować, jak staje się dorosłą kobietą, która nie traci (mimo upływu czasu) swego uroku i romantyczności. Mimo wielu niepowodzeń i przykrych wydarzeń (nie wyłączając śmierci bliskich osób) Ania głęboko wierzy, że świat jest pięknym i czarującym miejscem, które warto kochać. Jej wiara i optymizm a także sposób widzenia rzeczywistości potrafią wnieść w nasze życie coś radosnego i pokazać rzeczy, jakich wcześniej nie dostrzegaliśmy. Jeśli tylko potrafi się zrozumieć Anię, można przekonać się, że jej wizja świata jest nie tylko idealistyczna, ale także w jakiś sposób prawdziwa.

Czytelnik zazwyczaj nie lubi, kiedy mówi mu się, co ma czytać, a czego nie. To musisz koniecznie znać, to także, tamtego nawet nie dotykaj, bo to poniżej poziomu . Nie powiem więc, że powinno się przeczytać Anię na Uniwersytecie, lecz przedstawię pewną teorię: są książki magiczne, niemagiczne i obojętne, a wszystko mniej lub bardziej warto przeczytać, zaś 3 książka z serii...