W trakcie lektury miałam mieszane uczucia. I takie pozostają one już po przeczytaniu książki.
Z jednej strony Palikot zdradza kulisy wielkiej polityki, nie tylko w PO. Obnaża prawdę o partyjnych rozgrywkach i podchodach, o sejmowych sympatiach i animozjach, o chorobliwej żądzy władzy wielu posłów, których bardziej uważa za osłów niż parlamentarzystów. Jest elokwentny, inteligentny, ma poczucie humoru, język ostry jak brzytwa, ale nie pozbawiony finezji.
Z drugiej strony ta szczerość do bólu pozostaje dla mnie niejednoznaczna pod względem etycznym, gdy czytam fragmenty bardzo osobistych rozmów z ludźmi, których współautor nazywa byłymi przyjaciółmi. Aż chce się powiedzieć, że takich rzeczy się nie robi.
Palikot krytykuje niski poziom naszych rodzimych tabloidów, ale trudno oprzeć się wrażeniu, że sam zanurza czytelnika w plotkarski magiel.

Książka na pewno pokazuje, że wszystko jest na sprzedaż i nie odnoszę tego tylko do Palikota, ale także do innych polityków z rządu i pierwszych ław sejmowych.
Nie można odmówić publikacji demaskatorskiego charakteru i - jak pokazują ostatnie polityczne wydarzenia - pewnego jasnowidztwa w sprawach decyzji premiera i rozgrywek między Tuskiem a Schetyną.

W trakcie lektury miałam mieszane uczucia. I takie pozostają one już po przeczytaniu książki.
Z jednej strony Palikot zdradza kulisy wielkiej polityki, nie tylko w PO. Obnaża prawdę o partyjnych rozgrywkach i podchodach, o sejmowych sympatiach i animozjach, o chorobliwej żądzy władzy wielu posłów, których bardziej uważa za osłów niż parlamentarzystów. Jest elokwentny,...