(Opinia dotycząca całej serii, nie tego pojedynczego tomiku)
Fullmetal Alchemist zawsze było dla mnie historią niezwykle ważną - to chyba dzięki niej tak pokochałam kulturę Japonii. Z czytaniem mangi ociągałam się, dawkowałam ją sobie po kawałeczku, ponieważ wiedziałam, że gdy skończę, będę niezwykle smutna. Wiedziałam już, jak się zakończy (oglądałam anime, jak chyba wiele osób tutaj), jednak nie przeszkodziło mi to w świetnej zabawie podczas czytania.
Historia braci Elric jest wciągająca, chwilami niezwykle smutna, potrafiąca równocześnie rozbawić czytelnika do łez (które w międzyczasie mogę zamienić się w łzy wzruszenia albo smutku, nigdy nic nie wiadomo). Bohaterowie bardzo szybko stają się naszymi przyjaciółmi. Czytelnik z całego serca kibicuje Edwardowi i Alphonse'owi w ich poczynaniach, chce, by odzyskali swoje ciała. Manga doskonale gra na emocjach czytelnika.
Pani Arakawa nie boi się uśmiercać bohaterów. Kiedy już bardzo się z kimś zżyjemy, polubimy go, chcielibyśmy, by przeżył, jednak tutaj śmierć to śmierć - ludzie nie powracają w blasku chwały z jakąś nową techniką, która uchroniła ich od śmierci, jak w niektórych shounenach. Strata kogoś zawsze jest jakimś punktem zwrotnym, motywatorem działań braci, którzy z coraz większym zaangażowaniem szukają prawdy, odkrywają intrygi całego kraju Amestris, nie potrafią przestać, mimo że ich życia są w coraz większym zagrożeniu.
Styl rysowania oraz kreacje bohaterów to zdecydowanie mocna strona tej mangi. Kreska jest bardzo charakterystyczna, walki rysowane są w dynamiczny, jasny sposób, nie jest ciężko "połapać się" co się dzieje. Relacje między postaciami są złożone, każda z nich rozwija się, nikt nie jest statyczny.
Fullmetal Alchemist to manga dla każdego, ponieważ łączy w sobie wszystkie elementy potrzebne, aby czytanie było świetną zabawą. Bardzo polecam!

(Opinia dotycząca całej serii, nie tego pojedynczego tomiku)
Fullmetal Alchemist zawsze było dla mnie historią niezwykle ważną - to chyba dzięki niej tak pokochałam kulturę Japonii. Z czytaniem mangi ociągałam się, dawkowałam ją sobie po kawałeczku, ponieważ wiedziałam, że gdy skończę, będę niezwykle smutna. Wiedziałam już, jak się zakończy (oglądałam anime, jak chyba wiele...