W. Kołos podjął się niewdzięcznego zadania – próbie przybliżenia (potencjalnemu) czytelnikowi chemii kwantowej. Czy można w ogóle mówić o książce chemii kwantowej bez umieszczenia w niej jakiegokolwiek równania (poza równaniem 𝐸 = ℎυ),nawet najprostszej postaci równania Schrödingera niezależnego od czasu (Ĥψ = 𝐸ψ)? Myślę, że zdecydowanie nie, bo czym jest mechanika kwantowa, jak nie matematyką stosowaną? Tym samym jej tytuł, zamiast słowa "kwantowa" powinien zawierać słowo/słowa „fizykochemia” lub „fizyka chemiczna”. Oczywiście nie oznacza to, że napisanie tego typu książki było bezcelowe, bynajmniej, mimo wiekowości doskonale wypełnia ona lukę pomiędzy podręcznikami chemii do liceum (profil rozszerzony),a podręcznikami akademickimi do chemii fizycznej/kwantowej.
Pod względem treści jest ona okrojoną i niezmatematyzowaną kopią „Chemii kwantowej” tego samego autora, której recenzję również popełniłem. Nie ulega wątpliwości, że jest to zdecydowanie najlepsza pozycja dla osób chcących zacząć swoją przygodę z chemią kwantową, nie ma więc innej możliwości jak tylko ją polecić.

W. Kołos podjął się niewdzięcznego zadania – próbie przybliżenia (potencjalnemu) czytelnikowi chemii kwantowej. Czy można w ogóle mówić o książce chemii kwantowej bez umieszczenia w niej jakiegokolwiek równania (poza równaniem 𝐸 = ℎυ),nawet najprostszej postaci równania Schrödingera niezależnego od czasu (Ĥψ = 𝐸ψ)? Myślę, że zdecydowanie nie, bo czym jest mechanika...