Wstrzasajacy dokument PRAWDZIWEJ ludzkiej tragedii .

PS.Pani Sabina Baral ze swoja ksiazka " Zapiski z wygnania "
jest wrecz zenujaca,tak agresywnie reklamujac sie,jako
"Wielka Cierpietnica".Zreszta wydalam tej ksiazce rowniez
opinie.

Wstrzasajacy dokument PRAWDZIWEJ ludzkiej tragedii .

PS.Pani Sabina Baral ze swoja ksiazka " Zapiski z wygnania "
jest wrecz zenujaca,tak agresywnie reklamujac sie,jako
"Wielka Cierpietnica".Zreszta wydalam tej ksiazce rowniez
opinie.

Wanda Ossowska. Cicha bohaterka tamtych dni. Kogo z nas, współczesnych byłoby stać na takie poświęcenia, na taką odwagę... Jeszcze kilka lat temu nikt o niej nie mówił. O kobiecie, która nie chcąc tego wcale dokonała rekordu. Rekordu w ilości przesłuchań na Al. Szucha.
Czytajcie i podziwiajcie.

Wanda Ossowska. Cicha bohaterka tamtych dni. Kogo z nas, współczesnych byłoby stać na takie poświęcenia, na taką odwagę... Jeszcze kilka lat temu nikt o niej nie mówił. O kobiecie, która nie chcąc tego wcale dokonała rekordu. Rekordu w ilości przesłuchań na Al. Szucha.
Czytajcie i podziwiajcie.

Albo fanpage LC albo taniej księgarni - nie pamiętam- zapytał czytelników, jaką książkę poleciliby, gdyby akurat słuchał ich cały świat. Ja bez wahania wskazuję na Wandę Ossowską i jej wspomnienia "Przeżyłam".

Wydawało mi się, że tyle wiem o wojnie, tyle różnych książek, filmów, byłam w muzeum w Oświęcimiu. A jednak po przeczytaniu tych wspomnień widzę, że moja wiedza była bardzo niewielka. Wspomnienia Wandy Ossowskiej to lektura wstrząsająca, niesamowita. Można dotknąć wręcz tragedii ludzi żyjących w tych latach - potworność okupacji,terror, bieda, permanentny strach....to wszystko to codzienność każdego człowieka zamieszkującego polskie ziemie podczas niemieckiej i sowieckiej okupacji. A potem jest coraz gorzej: nieludzkie warunki obozu koncentracyjnego, opis okrutnych przesłuchań na Gestapo, poniżenie ofiar, zezwierzęcenie oprawców.
Największą wartością książki jest to, że autorka nie ocenia, nie dodaje swoich komentarzy, przemyśleń, nie popisuje się erudycją. Dzięki temu czytasz i wiesz, że masz do czynienia z prawdziwym człowiekiem, z prawdą, którą on opisuje. Wstrzemięźliwość słowna to coś czego bardzo dziś brakuje, a jest to cecha wspólna wielu innym autorom wspomnień wojennych i sybirakom. Czytasz i płaczesz.
To lektura obowiązkowa, nie tylko dla nas, tu w Polsce. Ale właśnie cały świat powinien ją czytać, żeby znać prawdę o tamtych czasach. Ale świat nie lubi prawdy, więc książka niszowa i zupełnie zapomniana, tu u nas, na szerokim świecie nikt nigdy o niej nie słyszał.

Albo fanpage LC albo taniej księgarni - nie pamiętam- zapytał czytelników, jaką książkę poleciliby, gdyby akurat słuchał ich cały świat. Ja bez wahania wskazuję na Wandę Ossowską i jej wspomnienia "Przeżyłam".

Wydawało mi się, że tyle wiem o wojnie, tyle różnych książek, filmów, byłam w muzeum w Oświęcimiu. A jednak po przeczytaniu tych wspomnień widzę, że moja wiedza była...

Poruszająca, wciągająca historia, w większości sprawnie napisana. Autorka nie wyolbrzymia swoich zasług, których absolutnie wyolbrzymiać nie trzeba, nie użala się nad sobą, zwykle nie popada też w nadmierny patos - czasem tylko, kiedy pisze o Polsce czy Mamusi, ale na tle całości biografii jest to zrozumiałe, momentami wręcz wzruszające. Nie podobało mi się jednak raptownie urwane zakończenie (streszczenie losów powojennej Polski w jednym akapicie) i elementy światopoglądu, w rodzaju nacjonalizmu i stosunku do homoseksualistów, ale znów, biorąc pod uwagę czas i realia, są to rzeczy zrozumiałe, nie rażą mnie aż tak bardzo, jak raziłyby dzisiaj.

Z jednej strony, z książki wyziera tak imponujący obraz bohaterstwa, honoru, ofiarności, że aż czapki z głów. Z drugiej - myślę sobie, to musi być jakiś osobny stan umysłu, co chwila narażać się nawet nie dla ludzi, tylko dla idei, płacić za to ogromną cenę (długotrwałe więzienie, przesłuchania, tortury),żeby chwilę potem znów się narażać, znów płacić, i tak kilkukrotnie. Daje to do myślenia.

Poruszająca, wciągająca historia, w większości sprawnie napisana. Autorka nie wyolbrzymia swoich zasług, których absolutnie wyolbrzymiać nie trzeba, nie użala się nad sobą, zwykle nie popada też w nadmierny patos - czasem tylko, kiedy pisze o Polsce czy Mamusi, ale na tle całości biografii jest to zrozumiałe, momentami wręcz wzruszające. Nie podobało mi się jednak raptownie...

Czyta się wspaniale. Jak thriller i horror zarazem. Choć to nie genialny umysł Autorki stworzył te historię, a napisało ją okrutne życie. Opisane z dużą wiernością, na trzeźwo, choć z uczuciem czasy II wojny światowej. Bez pompy, nadęcia. Życiowo i szczerze. Historia zapiera dech w piersi i trochę pomaga ułożyć na powrót życiowe priorytety.
Proszę absolutnie nie sugerować się papieżem na okładce. Nie pojawia się w książce nigdzie indziej:) Boli natomiast leciutka homofobia, która w dwóch scenach wyziera z książki.

Czyta się wspaniale. Jak thriller i horror zarazem. Choć to nie genialny umysł Autorki stworzył te historię, a napisało ją okrutne życie. Opisane z dużą wiernością, na trzeźwo, choć z uczuciem czasy II wojny światowej. Bez pompy, nadęcia. Życiowo i szczerze. Historia zapiera dech w piersi i trochę pomaga ułożyć na powrót życiowe priorytety.
Proszę absolutnie nie sugerować...

Wciągająca, przerażająca i obnażająca prawdę.
Taka książka zapada w pamięć.

Wciągająca, przerażająca i obnażająca prawdę.
Taka książka zapada w pamięć.

Wielkie wrażenie pozostawia ta książka. Niepokój i poczucie cierpienia niezawinionego tylu ludzi.

Wielkie wrażenie pozostawia ta książka. Niepokój i poczucie cierpienia niezawinionego tylu ludzi.

Wstrząsająca opowieść z życia o zetknięciu się z żołnierzami Armii Czerwonej we Lwowie, potem pobytach w niemieckich obozach koncentracyjnych - i przeżyciu.

Wstrząsająca opowieść z życia o zetknięciu się z żołnierzami Armii Czerwonej we Lwowie, potem pobytach w niemieckich obozach koncentracyjnych - i przeżyciu.