Na pewno niektórzy z was borykali się w jakimś momencie swojego życia z poczuciem samotności, izolacji, niedopasowania do świata zewnętrznego. Ale czy ktokolwiek pomyślał, by te uczucia przedstawić za pomocą matematyki? I czy ktoś by podejrzewał, jak trafna to by była metafora obezwładniającej samotności?

To smutna, przejmująca historia o dwójce bohaterów, którym nigdy nie było dane być razem. Nigdy nie mieli stworzyć szczęśliwego związku, ponieważ przeżycia z dzieciństwa, złe decyzje i późniejsze tego skutki nie pozwalają zaznać im choć odrobiny ciepła. Zdaje się, że bohaterowie świadomie od tego uciekają, sami siebie skazują na los cierpiętników i wierzą, że to właśnie ich przeznaczenie. Powstaje błędne koło, z którego nigdy się nie wyrwą i zawsze będą już tkwić w swym psychicznym jak i fizycznym kalectwie. Ta książka nie jest radosna, na próżno szukać pozytywnych cech bohaterów.

Nie szukajcie tutaj szczęścia, nie oczekujcie, że cokolwiek dobrze się skończy. Raz zaakceptowana samotność zostaje z człowiekiem na zawsze i z czasem wnika coraz głębiej w jego życie.

Na pewno niektórzy z was borykali się w jakimś momencie swojego życia z poczuciem samotności, izolacji, niedopasowania do świata zewnętrznego. Ale czy ktokolwiek pomyślał, by te uczucia przedstawić za pomocą matematyki? I czy ktoś by podejrzewał, jak trafna to by była metafora obezwładniającej samotności?

To smutna, przejmująca historia o dwójce bohaterów, którym nigdy...