aul Auster jest mistrzem słowa, mistrzem opowiadania obyczajowych historii, które skupiają się na relacjach międzyludzkich. Jego bohaterowie, często intelektualiści lub pseudointelektualiści, są emocjonalnie rozchwiani, błądzą, szukają ratunku w samotności, uciekają przed samotnością. Przede wszystkim postaci powieści Austera to interesujący ludzie, o których chce się czytać.

By w pełni zachwycić się książką amerykańskiego pisarza, trzeba znaleźć chwilę spokoju, rozsiąść się wygodnie na kanapie i zanurzyć w opowieść o grupie ludzi, którzy zamieszkali w nowojorskim squacie. Każdy z nich ma własną pogmatwaną życiową historię, każdego dręczą egzystencjalne rozterki.

Powieść amerykańskiego pisarza czytałam z ogromną przyjemnością. Jestem pod wrażeniem stylu autora i tego, jak Auster posługuje się słowami, jak tworzy monologi wewnętrzne postaci, jak mistrzowsko portretuje rzeczywistość, jak opisuje emocje.

aul Auster jest mistrzem słowa, mistrzem opowiadania obyczajowych historii, które skupiają się na relacjach międzyludzkich. Jego bohaterowie, często intelektualiści lub pseudointelektualiści, są emocjonalnie rozchwiani, błądzą, szukają ratunku w samotności, uciekają przed samotnością. Przede wszystkim postaci powieści Austera to interesujący ludzie, o których chce się...

Dobrze się zapowiadała, myślę: o, taka współczesna amerykańska książka, a nie jest wulgarna, w sensie nie epatuje seksem, język prosty, bez silenia się na oryginalność. Dalej już była wulgarna, choć przyznam, że to epizody, da się przetrawić. Najgorsze jednak, że mnie wynudziła, choć niby jest jakaś akcja, w połowie jednak odechciewa się dalej czytać, nie wciąga. Były poważne tematy, był potencjał. Nic z niej jednak nie wyniosłam.

Może dlatego że - UWAGA SPOILER!





















to taka tragedia grecka. Od początku miałam przeczucie, że wszystko się źle skończy.

Dobrze się zapowiadała, myślę: o, taka współczesna amerykańska książka, a nie jest wulgarna, w sensie nie epatuje seksem, język prosty, bez silenia się na oryginalność. Dalej już była wulgarna, choć przyznam, że to epizody, da się przetrawić. Najgorsze jednak, że mnie wynudziła, choć niby jest jakaś akcja, w połowie jednak odechciewa się dalej czytać, nie wciąga. Były...

Książka o tym jak ważny dom w życiu człowieka i przynależność do rodziny, przyjaciół, posiadanie ojca, matki. Każdy ma swoje tajemnice i dźwiga ciężary, odkrywanie tajemnic przed innymi ma niesamowicie uzdrawiającą moc. Uwalnia od traum. Ojciec Milesa jest fantastyczną postacią- silny, wspierają czy, wrażliwy. Jedna z najciekawszych książek przeczytanych w tym roku, długość w sam raz, już nie mogę się doczekać kolejnych powieści autora.

Książka o tym jak ważny dom w życiu człowieka i przynależność do rodziny, przyjaciół, posiadanie ojca, matki. Każdy ma swoje tajemnice i dźwiga ciężary, odkrywanie tajemnic przed innymi ma niesamowicie uzdrawiającą moc. Uwalnia od traum. Ojciec Milesa jest fantastyczną postacią- silny, wspierają czy, wrażliwy. Jedna z najciekawszych książek przeczytanych w tym roku, długość...

Sunset Park wprowadza czytelnika w niezwykły świat zwykłych ludzi. Fabuła zasadzająca się na głównym motywie kilkorga przypadkowych znajomych zamieszkujących opuszczony dom poprowadzona poprzez bezpośrednią narrację każdego z uczestników ukazuje czytelnikowi szeroki przekrój społeczeństwa amerykańskiego z jego mniejszymi lub większymi problemami dnia codziennego.

Świetnie skonstruowane postaci, ich moralne i życiowe dylematy, a w tle nietypowe więzi, skrywane uczucia, zakazana miłość, ucieczka przed odpowiedzialnością, a w końcu konieczność zmierzenia się z życiem nadają mocy opowiadanej historii przez Austera.

Chaos, który jest zauważalny na kartach Sunset Park jest kontrolowany i świetnie skomponowany, tak, że czytając nie przeszkadza on w odbiorze całości. Mamy tutaj kilka niedopowiedzeń, czy też metafor rzuconych ot tak sobie, ale jest to zaplanowane i przewidziane z góry przez autora.

Książka uderza swoim realizmem, otwiera bramy niewiadomego przed zaciekawionym czytelnikiem, przedstawia prawdę o nas samych. Dążenie do doskonałości, walka z przeciwnościami losu, zachwyt młodością, poczucie przemijania, pragnienia i marzenia (nie)możliwe do spełnienia, zatracenie się w swoich uczuciach, poszukiwanie własnej drogi i samego siebie, to tylko kilka kwestii tutaj poruszonych.

Lektura nie dla każdego.

Polecam.

Sunset Park wprowadza czytelnika w niezwykły świat zwykłych ludzi. Fabuła zasadzająca się na głównym motywie kilkorga przypadkowych znajomych zamieszkujących opuszczony dom poprowadzona poprzez bezpośrednią narrację każdego z uczestników ukazuje czytelnikowi szeroki przekrój społeczeństwa amerykańskiego z jego mniejszymi lub większymi problemami dnia codziennego.

Świetnie...

Moje pierwsze spotkanie z Austerem - bardzo udane! Podziwiam niesamowita zdolnosc opowiadania. Dialogi niby zadne, akcja rozgrywa sie miedzy linijkami, ale jak pieknie opowiedziana. No i bejsbol, choc wcale sie nim nie interesuje i na nim nie znam, tak pokazany, ze az naszla mnie ochota poczytac cos wiecej o wspomnianich zawodnikach. Ciesze sie na nastepne spotkanie z Nowojorczykiem.

Moje pierwsze spotkanie z Austerem - bardzo udane! Podziwiam niesamowita zdolnosc opowiadania. Dialogi niby zadne, akcja rozgrywa sie miedzy linijkami, ale jak pieknie opowiedziana. No i bejsbol, choc wcale sie nim nie interesuje i na nim nie znam, tak pokazany, ze az naszla mnie ochota poczytac cos wiecej o wspomnianich zawodnikach. Ciesze sie na nastepne spotkanie z...

Wspaniała książka. Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejne książki tego autora.

Wspaniała książka. Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejne książki tego autora.

Ta książka to kawałek naprawdę dobrej prozy. Byłem oczarowany narracją i czytając nie dowierzałem dlaczego ma taką niską średnią ocenę. Dla porównania, książka Guillame Musso "Wrócę po ciebie", którą przeczytałem wcześniej, ma ocenę znacznie wyższą, chociaż w stosunku do "Sunset Park" jest tak płytka, że żal ściska ... niech każdy sam sobie dopowie, co może ściskać żal. Straciłem zaufanie do ocen (średnich) na tym portalu!

Ta książka to kawałek naprawdę dobrej prozy. Byłem oczarowany narracją i czytając nie dowierzałem dlaczego ma taką niską średnią ocenę. Dla porównania, książka Guillame Musso "Wrócę po ciebie", którą przeczytałem wcześniej, ma ocenę znacznie wyższą, chociaż w stosunku do "Sunset Park" jest tak płytka, że żal ściska ... niech każdy sam sobie dopowie, co może ściskać żal....

Miałem nic nie pisać, ale jednak muszę. Wbrew setkom doskonałych opinii o autorze i książce, moja jest absolutnie „przeciwpołożna”. Książka beznadziejna. Sztuczni ludzie ze sztucznymi problemami. Odrealnione, absolutnie nierzeczywiste sytuacje, dialogi i zachowania. No i ten baseball. Dzizas!!! Miałem nadzieję na dobrą lekturę do momentu, w którym po udanym seksie u Austera zakochani zaczynają czytać encyklopedię baseballa. I to ich nawyk jak papieros w filmach!!! No pojechał po bandzie. Jeszcze wytrzymałem, ale w momencie, kiedy zaczął rozwlekać na kilka stron temat baseballowych dyskusji moja irytacja sięgnęła zenitu. To tak, jakby w scenie pojedynku Wołodyjowskiego z Kmicicem raptem Sienkiewicz wtrącił kilka stron opisu kiszenia kapusty po staropolsku. Nie, nie i jeszcze raz nie. Auster powinien leczyć się z tego baseballa, bo jego choroba ma kontynuację w jego najnowszej książce „4321”. Słowotok na granicy grafomaństwa o rozmemłanych bohaterach i ich nijakim życiu. No i to frustrujące zakończenie…Zdecydowanie nie polecam.

Miałem nic nie pisać, ale jednak muszę. Wbrew setkom doskonałych opinii o autorze i książce, moja jest absolutnie „przeciwpołożna”. Książka beznadziejna. Sztuczni ludzie ze sztucznymi problemami. Odrealnione, absolutnie nierzeczywiste sytuacje, dialogi i zachowania. No i ten baseball. Dzizas!!! Miałem nadzieję na dobrą lekturę do momentu, w którym po udanym seksie u Austera...

Co kto lubi, ale do mnie jakoś nie przemawia. Chaotycznie skonstruowana, momentami bohaterowie dość sztuczni i momentami histeryczni. Do tego opisy ich przemyśleń i fascynacji obrazowe do granic obrzydliwości.

Co kto lubi, ale do mnie jakoś nie przemawia. Chaotycznie skonstruowana, momentami bohaterowie dość sztuczni i momentami histeryczni. Do tego opisy ich przemyśleń i fascynacji obrazowe do granic obrzydliwości.

Znakomita jest ta ostatnia powieść Paula Austera i miejmy nadzieję, że amerykański pisarz będąc w takiej formie stworzy jeszcze niejedno dzieło.
"Sunset Park" to książka inna niż wcześniejsze dzieła autora "Niewidzialnego", a jednocześnie zawierająca typowe cechy jego imponującego stylu.
Powieść wciąga czytelnika kapitalną konstrukcją fabuły, w której splatają się losy kilku osób wspólnie podejmujących życie squatersów. To nowy temat u Austera i nowy sposób budowania narracji.Autor potrafi jednak tak opisywać codzienność by czynić ją niebanalną i niesłychanie zajmującą. Jakby trochę mniej austerowskiej teorii Przypadku(i słusznie, przecież wyłożył już ją w poprzednich powieściach),a trochę więcej przypadków żywych i życia wziętych, które autor potrafi zmieniać w literackie złoto. Zdumiewające jak długo Austerowi udaje się zachować świeżość. Z czystym sumieniem daję 10 gwiazdek - kolejne arcydzieło amerykańskiego pisarza.

Znakomita jest ta ostatnia powieść Paula Austera i miejmy nadzieję, że amerykański pisarz będąc w takiej formie stworzy jeszcze niejedno dzieło.
"Sunset Park" to książka inna niż wcześniejsze dzieła autora "Niewidzialnego", a jednocześnie zawierająca typowe cechy jego imponującego stylu.
Powieść wciąga czytelnika kapitalną konstrukcją fabuły, w której splatają się losy...