"Po co czuć ból, jeśli jest zbyteczny? Po co wiedzieć czym jest prawdziwy strach, jeśli niebezpieczeństwo zrobienia sobie krzywdy nie istnieje? Spotęgowaliśmy to, co uważaliśmy za dobre, i usunęliśmy to, co złe."

"Przez burze ognia" to ksiązka w której spotykamy się kolejną wizją przyszłości naszej planety. Na początku nie mogłam sie w nią wgryźć, tamtejsze realia były ciężkie go ogarnięcia i wstępnie czułam się trochę zbyt zagubiona. Tutaj problemem dla mnie jest także narracja trzeciosobowa - nie lubię być z boku, wolę "brać udział" w historii.

Aria żyje w szczelnym zamknięciu przed światem zewnętrzym, w kopułach, gdzie ona i inni mieszkańcy wiodą dość wirtualne życie. To co obecnie dla nas jest nierealne, tam jest w zasięgu myśli i odpowiednich stref, które przystosowane są do określonych czynnośc - dzieki wyzjerowi - nakadce na oko, która im umożliwia przenosić się w wybrane prze nich obszary. Nie znając bólu, strachu i innych negatywnych emocji oraz aspektów zwyczajnego życia, wiodą utopijne życie z dala od chorób, burz eterowych i Dzikusów. Kiedy Aria wraz z przyjaciómi postanawia włamać się do zamkniętej strefy nie przeczuwała, że wszystko wymknie się spod kontroli. W porzaże ginie jej przyjaciółka i dwójka innych towarzyszy. Przeżywa ona - z pomocą Perrego, który wszedł przez odbezpieczone wejście - i syn konsula, który to jest w pełni winien całej tragedii, jaka tam zaszła. Będąc jedynym świadkiem obciążającym jego syna, konsul wysyła Arię poza kopułę, na pewną śmierć, lecz wtedy ponownie odnajduje ją Perry.
Perry z kolei wiedzie swoje koczownicze życie w plemieniu dwodzonym przez jego brata. Ludzie żyjący poza kopułami, dzięki mutacji obdarzeni są wyostrzonym jednym ze zmysłów (Perry jako jeden z nielicznych dwoma), co ułatwia im przetrwanie na własną rękę wśród wielu niebezpieczeństw czychających pośród dzikiej natury. Wszedł na teren Osadników w poszukiwaniu leku, który pomógłby jego choremu bratankowi, a w efekcie wyszedł z wizjerem Arii, gdzie znajduje sie jedyny dowód na niewinność dziewczyny, oraz ostatnia nieodczytana wiadomość od jej matki. Jednak Osadnicy odnajdują chłopaka i próbując odebrac mu wizjer, porywają jego bratanka, a on za wszelką cenę próbuje go odzyskać i ma zamiar wykorzystac do tego własnie Arię.

Nie jest to książka wysokich lotów, czegoś w niej brakuje, aby zachwyciła. Mimo początkowych niechęci udało mi się wejść w świat burzy eteru, a przygody Perrego i Arii wciągnęły mnie wystarczająco aby kontynować dalsze ich zmagania i po cichu liczę, że się nie rozczaruję.

"Po co czuć ból, jeśli jest zbyteczny? Po co wiedzieć czym jest prawdziwy strach, jeśli niebezpieczeństwo zrobienia sobie krzywdy nie istnieje? Spotęgowaliśmy to, co uważaliśmy za dobre, i usunęliśmy to, co złe."

"Przez burze ognia" to ksiązka w której spotykamy się kolejną wizją przyszłości naszej planety. Na początku nie mogłam sie w nią wgryźć, tamtejsze realia były...