Muszę przyznać, że zaskoczyła mnie ta książka. Chociaż nie jest napisana zbyt lekkim językiem, czytało mi się dobrze. Mimo że akcja nie zawsze zachwycała dynamiką, nie nudziłam się.
Moje ogólne wrażenie jest bardzo pozytywne, ale trochę rozczarowałam się zakończeniem - jednoczesne wyjaśnienie wszystkich tajemnic, jakie bohaterowie spotkali na swej drodze, było jak dla mnie odrobinę za proste, za banalne. Gdyby Jozue dowiadywał się o swoim pokrewieństwie z Jerychem, Monroyem i Miguelem stopniowo, moim zdaniem wyszłoby to trochę naturalniej. A tak... skojarzyło mi się trochę z niskobudżetowymi serialami kryminalnymi, w których wszystkie "zbiegi okoliczności" po prostu rażą, bo jest ich tak dużo i są tak absurdalnie nieprawdopodobne.
Wracając do języka autora - podobała mi się różnorodność. Obok refleksji filozoficznych i zdań na pół strony mamy słowa dużo bardziej potoczne, nawet wulgaryzmy, i wszystko to ładnie się równoważy. Nie jest ani zbyt wzniośle, ani zbyt ordynarnie.
Oryginalny pomysł na narrację - już w pierwszym rozdziale dowiadujemy się, że główny bohater nie żyje, ale i tak chcemy się dowiedzieć, jak do tego doszło. A ponieważ po drodze nie znajdujemy żadnych wskazówek, czytamy do końca... Sprytnie sobie autor wymyślił :)

Muszę przyznać, że zaskoczyła mnie ta książka. Chociaż nie jest napisana zbyt lekkim językiem, czytało mi się dobrze. Mimo że akcja nie zawsze zachwycała dynamiką, nie nudziłam się.
Moje ogólne wrażenie jest bardzo pozytywne, ale trochę rozczarowałam się zakończeniem - jednoczesne wyjaśnienie wszystkich tajemnic, jakie bohaterowie spotkali na swej drodze, było jak dla mnie...