Pół poetycka opowieść o "króliku" (królewiczu) goniącym za "marchewką" (królewną) przez dwie krainy. Pierwsze królestwo wyznaje kult pracy, drugie kult konsumpcji. Oba społeczeństwa łączy twarde tkwienie w mocno materialnym wymiarze przyziemnego fragmentu rzeczywistości, z naciskiem na konserwatyzm.
Szkoda, że autor nie umieścił przypisów tłumaczących francuskie wstawki. Nie wierzę, że tak bystry pisarz nie przewidział tego, że większość polskich czytelników może nie znać tego języka. Możliwe, że utwór ten był przeznaczony bardziej dla klasy wyższej na początku XX w., której przedstawiciele, w większości (prawdopodobnie) znali podstawy francuskiego z racji wykształcenia (lub obycia) światowego.
Według mnie najmocniejszą stroną tej książki są przemyślenia o zjawiskach niematerialnych w konfrontacji z materializmem, są ukazane błyskotliwie z malowniczymi porównaniami. Natomiast zakończenie jest zbyt rozmyte i niedopowiedziane, można zinterpretować je na zbyt wiele przeciwstawnych sposobów. Właściwie to nie wiadomo czy bohaterowie, po końcowej akcji w zamku, uwolnili się na dobre czy np. nie zostaną oskarżeni o szpiegostwo z sabotażem na rzecz sąsiedniego królestwa. Zawalenie się jednego pałacu, katedry, kościoła itp. raczej nie jest równoznaczne z zawaleniem się całego systemu.

Pół poetycka opowieść o "króliku" (królewiczu) goniącym za "marchewką" (królewną) przez dwie krainy. Pierwsze królestwo wyznaje kult pracy, drugie kult konsumpcji. Oba społeczeństwa łączy twarde tkwienie w mocno materialnym wymiarze przyziemnego fragmentu rzeczywistości, z naciskiem na konserwatyzm.
Szkoda, że autor nie umieścił przypisów tłumaczących francuskie wstawki....

Powieść Jana Lemańskiego stanowi satyrę modernistycznego świata. Królewicz z Wezyrem, swoim przewodnikiem i doradcą, poznaje dwie odmienne rzeczywistości w trakcie poszukiwania Królewny. Ćwieczkarnia to kraj użytku, ciężkiej pracy, braku indywidualności, płci, pełen szarości szarug. Małe ćwieczki pozbawione swoich nieużytecznych cieni tkwią w butach aż do ich zdarcia. Po tej chwili stają się dla otoczenia darmozjadami i giną. Z drugiej strony obserwujemy świat Gwoździka, brata Ćwieczka, który otoczony ze wszech stron kwiatami i ogrodami oddaje się wszystkim rozkoszom świata, napawa się życiem, tańczy, pije, je, kopuluje. Więzi wszystkich obywateli, którzy w nieprawidłowy sposób korzystają z życia, a raczej nie chcą z niego korzystać czysto konsumpcyjnie. Królewicz szuka swojego ideału, który go zostawił - Królewny, ta natomiast niczym femme fatale poszukuje kochanka, którego nikt nie pokona. Powieść pełna jest użytecznych neologizmów w pierwszej części, natomiast drugą wypełnia język burżuazji i dworu - język francuski. Występują tu także plastyczne opisy zarówno Ćwieczkarni, szarego pustynnego obszaru, z którego wycięto drzewa, krzewy, kwiaty i przerobiono je na drewniane ćwieki, jak i kraju Gwoździka pełnego nasyconych barw kwiatów, komnat zamku, labiryntów. Pozycja ciekawa jako zerwanie z klasyczną, modernistyczną powieścią realistyczną oraz ukazanie, że Młoda Polska śmiać się jednak potrafi.

Powieść Jana Lemańskiego stanowi satyrę modernistycznego świata. Królewicz z Wezyrem, swoim przewodnikiem i doradcą, poznaje dwie odmienne rzeczywistości w trakcie poszukiwania Królewny. Ćwieczkarnia to kraj użytku, ciężkiej pracy, braku indywidualności, płci, pełen szarości szarug. Małe ćwieczki pozbawione swoich nieużytecznych cieni tkwią w butach aż do ich zdarcia. Po...