„Daj szanse polskim powieścią!” – to hasło towarzyszyło mi, oglądając okładkę książki Ewy Karwan-Jastrzębskiej. Przyznaję, miałam mieszane uczucia, co do tej opowieści, ale dałam jej się cała uwieść.

Historia opowiada o normalnej nastolatce Zuzannie. Jej z pozoru zwyczajne życie burzy się, gdy poznaje Michała. I tu opowiastka nabiera rumieńców.
„
Sobowtór” to nie jest zwykła powieść bez przesłania. Porusza tematykę pierwszych miłości, pasji, problemów z przyjaciółmi, a przede wszystkim zdrady, bo to co zdawało się normalne, mogło wcale tym nie być.

Dla osób, które nigdy jeszcze nie doznały złamanego serca, będzie to nauka jakie to okropne uczucie, gdy wszystko się wali, a osoby, które mają to za sobą, będą mogły przypomnieć sobie jak to z nimi było.

Powieść Ewy Karwan- Jastrzębskiej wyróżnia się stylem. Nie jest on przesłodzony, jak to mają w nawyku robić polscy autorzy, nie jest też za „sztywny”. Po raz pierwszy odczulam, że pani Ewa była nastolatką tak jak wszyscy, a nie próbuje się pod nią podszywać.

Szczególnie zwróciłam uwagę na postacie. Nie wiem, czy można je uznać za dopracowane, ale zdecydowanie były bardzo naturalne. Zuzanna emanowała niepewnością, typową dla nastolatki. Jej pierwsze problemy związane z dorastanie, są najprawdziwsze i w jakimś stopniu urocze.

Reasumując to pogmatwane u góry. Książka pozostawia lekki niedosyt, po przełożeniu ostatniej strony chciałam dowiedzieć się, co się stało z Michałem, lecz autorka pozostawia nas w niepewności, żebyśmy mogli toczyć własne domysły. Mnie osobiście podobała się ta opowieść. Zabierze ci z życia, co najwięcej trzy godziny, ale jej treść ci to wynagrodzi. POLECAM :D

„Daj szanse polskim powieścią!” – to hasło towarzyszyło mi, oglądając okładkę książki Ewy Karwan-Jastrzębskiej. Przyznaję, miałam mieszane uczucia, co do tej opowieści, ale dałam jej się cała uwieść.

Historia opowiada o normalnej nastolatce Zuzannie. Jej z pozoru zwyczajne życie burzy się, gdy poznaje Michała. I tu opowiastka nabiera rumieńców.
„
Sobowtór” to nie jest...