Pierwsze z trzech opowieści podobało mi się najbardziej dwa pozostałe słabe mimo ze większość dzieje się w pięknej Wenecji plus za piękne i dokładne opisy miejsc w Wenecji.

Pierwsze z trzech opowieści podobało mi się najbardziej dwa pozostałe słabe mimo ze większość dzieje się w pięknej Wenecji plus za piękne i dokładne opisy miejsc w Wenecji.

Wenecja to przepiękne miejsce na ziemi, do którego niejeden z nas chciałby zawitać. Tajemnicze, wąskie uliczki, kolorowe budynki, drewniane okiennice, kwiaty zwisające z balkonów. Urzekający, niepowtarzalny włoski klimat nie możliwy do odnalezienia w innym zakątku świata. Powstało wiele książek, których fabuła została ulokowana właśnie w słonecznej Italii. Są to ujmujące, powodujące dreszcz przyjemności, dzieła. Podczas ich lektury możemy puścić wodze fantazji i dotknąć, posmakować tamtejszego klimatu. Jakiś czas temu trzymałam w ręku książkę pt. "Twoimi oczami". Nadal uwielbiam powracać do niej pamięcią i wraz z główną bohaterką na nowo przeżywać jej fascynujące przygody. "Co zdarzyło się w Wenecji" nie wywarło na mnie tak ogromnego wrażenia, iż chciałabym poznać bohaterów i zasmakować ich życia.

Niniejsza publikacja mieści w sobie trzy nie bardzo obszerne opowiadania. Ich bohaterki to kobiety przebywające we Włoszech, poszukujące miłości. Zwiedzają Wenecję, są nią oszołomione. Egzystencja, którą wiodą, jest lekka, prosta, przyjemna. Jeżeli dotykają je problemy, w trybie natychmiastowym zostają rozwiązane. Nie jest to dobry zabieg, ponieważ powoduje, iż czytelniczka w bardzo szybkim tempie odczuwa znużenie lekturą.

W ujmujący sposób została w tej książce przedstawiona Wenecja. Pałace, stare restauracje, kafejki, bogate świątynie. Tylko te opisy są w jakimś stopniu interesujące i dzięki nim można polecić tę książkę. Chociaż wiele im brakuje, aby móc określić je mianem wspaniałych. Są poprawne, zarysowują kształt, w małym stopniu oddają piękno Italii. Od całej reszty, czyli nieskomplikowanej egzystencji bohaterek, które prędzej czy później znajdują szczęście, mocno wieje nudą, słodkością i przesadnie szybkim dojściem do życiowego spełnienia. Tym, czego możecie się spodziewać w książce jest potężna dawka słodyczy oraz sielankowej miłości. "Co się zdarzyło w Wenecji" to tytuł, który nie poruszy wymagającego czytelnika. Jest dedykowany tym, którzy spragnieni są chwilowej odskoczni od szarej codzienności. Ot, takie czytadło na jeden, dwa wieczory. Mnie nie pociągnęło w stronę literackiego spełnienia.

Wenecja to przepiękne miejsce na ziemi, do którego niejeden z nas chciałby zawitać. Tajemnicze, wąskie uliczki, kolorowe budynki, drewniane okiennice, kwiaty zwisające z balkonów. Urzekający, niepowtarzalny włoski klimat nie możliwy do odnalezienia w innym zakątku świata. Powstało wiele książek, których fabuła została ulokowana właśnie w słonecznej Italii. Są to ujmujące,...

Taki trochę harleqin :) Łatwa i nawet przyjemna :)

Taki trochę harleqin :) Łatwa i nawet przyjemna :)

Mam alergię na infantylne opowiastki o romantycznej miłości, zbiegach okoliczności prowadzących do hucznego wesela pięknej i głupiutkiej dziewczyny z bogatym ciachem wprost ze snu, a zapewnienia o uczuciu w postaci typowo harlekinowych tekstów i tanich komplementów napawają mnie o mdłości. Nie mniej jednak dość sprawnie czytało mi się te trzy opowiadania.

Aura za oknem nie jest odpowiednia dla tego zbioru, wolałabym zagłębić się w lekturze na plaży lub zielonej trawce na wakacjach. Jeżeli chce się odpocząć po jakiejś ciężkiej lekturze, owszem, warto sięgnąć po tę książkę, lecz zachwytów nie przewiduję.

Mam alergię na infantylne opowiastki o romantycznej miłości, zbiegach okoliczności prowadzących do hucznego wesela pięknej i głupiutkiej dziewczyny z bogatym ciachem wprost ze snu, a zapewnienia o uczuciu w postaci typowo harlekinowych tekstów i tanich komplementów napawają mnie o mdłości. Nie mniej jednak dość sprawnie czytało mi się te trzy opowiadania.

Aura za oknem...

01/03/2014: Właśnie jestem po przeczytaniu pierwszego opowiadania i szczerze powiem, że mnie zaskoczyło. Pomijając, że pewne zdania moja wyobraźnia zmieniła i splatała figle - w sumie tylko ja mogłam zamienić słowo "pocałunek" na "rachunek" - ale nie zmienia to faktu, iż bardzo mi się podobało. W pewnym momencie wszystko zaczyna pasować do pewnej układanki, niemniej jednak misterny plan zbudowany przez głównego bohatera - trzeba przyznać jest rewelacyjny! Jest to swego rodzaju przygoda, jakby nie patrzeć i myślę, że każda kobieta chciałaby takową przeżyć. Wcześniej, czy później. :) Niekoniecznie w Wenecji, bo nawet za rogiem dobrze znanego miasta.

05/03/2014: Drugie opowiadanie znacznie różni się od pierwszego. Mamy piękną, młodą Sophie Rutherford oraz dojrzałego Maksa Quintano. Gdy Sophie była studentką poznała Maksa, a w wyniku fatalnego nieporozumienia oboje wzajemnie się ranią czego dowiadujemy się z retrospekcji. Oboje zażarcie ze sobą walczą, chociaż dziewczyna jest w nim nadal zakochana, pomimo upływu czasu.
Z tego opowiadania jest jeden morał: jeśli się sytuacji nie wyjaśni, nawet najprostszej wtedy może mieć to niezbyt ciekawe skutki, może to sprawić przykrość i zostawić głęboką ranę.
W pewnym momencie można się zorientować, że oboje są wyczerpani tą sytuacją i łączy ich coś więcej, aniżeli "interesy". Końcówka jest dość sentymentalna, ckliwa, ale nadaje uroki tej całej pogmatwanej historii.

06/03/2014: Trzecie opowiadanie jest najbardziej przewidywalne, banalne. Dla jednych będą zrozumiałe motywy głównego bohatera, dla pozostałych niestety już nie. Nie chcę go tłumaczyć, ale ja go rozumiem.
Na pewno zrozumiała jest bariera językowa. Przez głupie nieporozumienie wynikające ze złośliwości byłego faceta i niechęć do ujawnienia tajemnicy Laura traci znowu Domenica. Tak można bawić się w nieskończoność.


Podsumowując: Wszystkie trzy opowiadania dzieją się w pięknym, włoskim mieście, jakim jest Wenecja. To jest ich wspólna cecha. Kolejną wspólną cechą jest to, że panowie są Włochami, a panie nie (dopiero jak się zagłębimy to wychodzi na to, że bohaterka z pierwszego opowiadania jest pół-Włoszką, ale mieszkała, wychowała się w kompletnie innym miejscu). A trzeci (i dla wielu najważniejszy) element to historie o miłości.
Różnią się sytuacjami, bohaterami, ale nadal są to historie o miłości, które zarówno wzruszają, ale rozśmieszają. Można się skusić na ten mini-zbiór opowiadań na niezbyt ciepłe wieczory. :)
Mnie skusiła okładka i tytuł, nie czytałam, co jest na odwrocie. Wystarczyła nazwa "Wenecja" w tytule i kobieta na okładce, która kusi wenecką maską. Niewiele mi potrzeba, aby skusić się na książkę. To była czysta rozrywka, bez myślenia, ponieważ miała za zadanie zrelaksować czytelnika. Ja się zrelaksowałam. :)
I polecam każdemu, kto był lub chciałby zwiedzić Wenecję, bo naprawdę warto zapoznać się z nią książek najpierw, wtedy łatwiej zwiedzać. Ale nie z przewodników, a z opowiadań tego typu, czy innych powieści. :)

01/03/2014: Właśnie jestem po przeczytaniu pierwszego opowiadania i szczerze powiem, że mnie zaskoczyło. Pomijając, że pewne zdania moja wyobraźnia zmieniła i splatała figle - w sumie tylko ja mogłam zamienić słowo "pocałunek" na "rachunek" - ale nie zmienia to faktu, iż bardzo mi się podobało. W pewnym momencie wszystko zaczyna pasować do pewnej układanki, niemniej jednak...

Co się zdarzyło w Wenecji?" to trzy odrębne, niepowiązane ze sobą, ciepłe opowiadania, których akcja toczy się w głównej mierze w uroczym, bardzo romantycznym mieście zakochanych. Wśród przepięknej scenerii pałaców dożów, bogatych kościołów, gościnnych starodawnych kafejek i innych ciekawych zabytków, obserwujemy rodzące się uczucia i śledzimy pełne emocji wydarzenia. Główne bohaterki przeżywają niezapomniane chwile u boku tajemniczych, zagadkowych mężczyzn i po burzliwych przejściach odkrywają swoje przeznaczenie odnajdując prawdziwe szczęście w ramionach podarowanych im przez los kochanków. Książkę czyta się szybko i równie łatwo się ją zapomina, gdyż przedstawione historie są banalne, przewidywalne, czasem trochę naiwne i trącące myszką. Natomiast dużym atutem tych opowiadań jest sama Wenecja w barwny sposób przedstawiona przez autorki. Dlatego też szczególnie polecam tę lekturę w okresie porywającego karnawału, w czasie zabaw, wesel i wystawnych przyjęć. To pozycja wymarzona dla pań, które pragną się trochę zrelaksować i na moment oddać marzeniom w czterech ścianach swojego domowego zacisza. Do tego zachęca również przepiękna okładka już sama w sobie wprowadzająca w romantyczny nastrój i pozytywnie nastawiająca do życia. Sama z uśmiechem na ustach zakończyłam któregoś wieczoru moją przygodę z przemawiającą do wyobraźni Wenecją i z poczuciem pełnego zadowolenia spokojnie zasnęłam przy boku mojego, już od dobrych parunastu lat ciągle tego samego, mężczyzny.

Co się zdarzyło w Wenecji?" to trzy odrębne, niepowiązane ze sobą, ciepłe opowiadania, których akcja toczy się w głównej mierze w uroczym, bardzo romantycznym mieście zakochanych. Wśród przepięknej scenerii pałaców dożów, bogatych kościołów, gościnnych starodawnych kafejek i innych ciekawych zabytków, obserwujemy rodzące się uczucia i śledzimy pełne emocji wydarzenia....