„Lato ma się ku końcowi, dni są pogodne, ale zimne, siedzimy w kazimierzowskim domu...i rozmawiamy o życiu tak, jakby to była wyjątkowa okazja zrozumienia czegoś bardzo istotnego..., Sprawach pryncypalnych, o których mówi się rzadko, w okresie burzliwych wydarzeń... o polityce, o wolności, społeczeństwie, losach narodu, państwa, prawach obywateli.” Książka jest zbiorem rozmów o silnym charakterze biograficznym z Panią Marią. Polecam bardzo dla wszystkich osób które lubują się w twórczości pisarki ale i nie tylko. Książki Kuncewiczowej zaliczane w większości do powieści psychologicznych są wyrazem jej wielkiej sympatii dla człowieka. Można doszukać się wielu anegdot ze światka artystycznego, politycznego, wielu opowieści dotyczących powstawaniu kolejnych dzieł jak i bardzo ciekawy obraz Polski zmieniającej się od czasów rozbiorów, przez I i II wojnę światową, okres międzywojennego oraz lata powojenne. Bardzo interesujące życie studia w Nancy, budowa powojennej Polski, znajomości na bardzo wysokich szczeblach, działalność w MSZ oraz późniejsze lata pracy w szkolnictwie wyższym, tworzenie od podstaw Slawistyki na Uniwersytecie w Chicago, lata emigracji wojennej Francja- Anglia- USA aż wreszcie powrót do ukochanego Kazimierza Dolnego -powrót do domu. Książka oddaje bardzo ciepły obraz Pani Kuncewiczowej jak i całej rodziny i myślę, że jeszcze kiedyś wrócę do tej pozycji – bardzo polecam :-)


Pisarka i eseistka. Urodziła się 30 października 1895 w Samarze. Studiowała w Krakowie, Warszawie i w Nancy, dzieląc swoje zainteresowania między literaturę polską, francuską i muzykę. Przez pewien czas pracowała jako tłumaczka w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, uczestnicząc nawet w konferencji pokojowej w Paryżu w roku 1919. W roku 1921 wyszła za mąż za eseistę, prawnika i polityka Jerzego Kuncewicza, a rok później urodził się Witold Kuncewicz, ich jedyny syn i późniejszy założyciel Fundacji Kuncewiczów. Laureatka licznych nagród w tym Fundacji Kościuszkowskiej i honorowy obywatel miasta Kazimierz Dolny. W 1966 roku przyznano jej nagrodę literacką im. Włodzimierza Pietrzaka. W maju 1989 Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie przyznał jej tytuł doktora honoris causa. Jej najbardziej znane dzieło to powieść Cudzoziemka, uważana za jedną z najwybitniejszych powieści psychologicznych dwudziestolecia międzywojennego. Kuncewiczowa opracowała też anglojęzyczny przewodnik po literaturze polskiej The Modern Polish Prose (1945) oraz antologię polskiej literatury współczesnej w języku angielskim The Modern Polish Mind (1962). Dom w Kazimierzu Dolnym, który zamieszkiwała Maria Kuncewiczowa, zwany Kuncewiczówką, stanowi od 2005 oddział Muzeum Nadwiślańskiego.



Twórczość

Powieści:
"Twarz mężczyzny" (mikropowieść),Wydawnictwo J. Mortkowicza, Warszawa 1928.
"Cudzoziemka", Rój, Warszawa 1936.
"Dni powszednie państwa Kowalskich" (pierwsza polska powieść radiowa),Rój, Warszawa 1938.
"Kowalscy się odnaleźli", Rój, Warszawa 1938.
"Zmowa nieobecnych", Wydawnictwo Światowego Związku Polaków z Zagranicy, Londyn 1946.
"Leśnik", "Kultura", Paryż 1952.
"Gaj oliwny", PAX, Warszawa 1961.
"Tristan 1946", Czytelnik, Warszawa 1967.
Opowiadania:
"Przymierze z dzieckiem", Wydawnictwo J. Mortkowicza, Warszawa 1927 (opowiadania, wznowienie Prószyński i S-ka 1999).
"Dwa księżyce" Rój, Warszawa 1933.
"Przyjaciele ludzkości" (opowiadania dla młodzieży),Rój, Warszawa 1939.
"Serce kraju", Rój, Warszawa 1939.
"Zagranica", Rój, Warszawa 1939.
"W domu i w Polsce", Rój, Warszawa 1939.
"Serce kraju" (opowiadania dla młodzieży),Rój, Warszawa 1939.
"Nowele i Bruliony prozatorskie" (z posłowiem Heleny Zaworskiej),Czytelnik, Warszawa 1985.
Eseistyka:
"Dyliżans warszawski" (szkice literackie),Rój, Warszawa 1935.
"Miasto Heroda. Notatki Palestyńskie" (zapiski z podróży do Palestyny),Rój, Warszawa 1939.
"Odkrycie Patusanu" (szkice i reportaże),PAX, Warszawa 1958.
"Don Kichot i niańki" (szkice z podróży),1965.
"Fantasia alla Pollacca" (studia o Stanisławie Przybyszewskim),Czytelnik, Warszawa 1979.
"Rozmowy z Marią Kuncewiczową" (zbiór wywiadów),Czytelnik, Warszawa 1983.
"Przeźrocza. Notatki włoskie", PAX, Warszawa 1985.
Dramat:
"Miłość panieńska", 1932.
"Thank you for the rose", Londyn 1950.
Inne:
"Klucze" (dziennik),"Nowa Polska", Londyn 1943.
"Fantomy" (proza autobiograficzna),PAX, Warszawa 1972.
"Natura", PAX, Warszawa 1975.
"Listy do Jerzego" (książka poświęcona zmarłemu mężowi),PAX, Warszawa 1988.

„Lato ma się ku końcowi, dni są pogodne, ale zimne, siedzimy w kazimierzowskim domu...i rozmawiamy o życiu tak, jakby to była wyjątkowa okazja zrozumienia czegoś bardzo istotnego..., Sprawach pryncypalnych, o których mówi się rzadko, w okresie burzliwych wydarzeń... o polityce, o wolności, społeczeństwie, losach narodu, państwa, prawach obywateli.” Książka jest zbiorem...

Po kilku książkach Marii Kuncewiczowej i po fragmentach jej wypowiedzi, pomyślałam, że lektura tej książki może być naprawdę fascynująca.
To zebrane w jednym tomie wywiady, rozmowy przeprowadzone z pisarką na przestrzeni wielu lat i dla różnych gazet. Maria Kuncewiczowa zabiera głos na wiele tematów. Mamy tu więc zwiedzanie Kuncewiczówki, rozmowę na temat miłości, starzenia się, twórczości.
Myślę sobie, że takich rozmów już dzisiaj się nie przeprowadza. Lub - jeśli są - nie często się zdarzają.

Po kilku książkach Marii Kuncewiczowej i po fragmentach jej wypowiedzi, pomyślałam, że lektura tej książki może być naprawdę fascynująca.
To zebrane w jednym tomie wywiady, rozmowy przeprowadzone z pisarką na przestrzeni wielu lat i dla różnych gazet. Maria Kuncewiczowa zabiera głos na wiele tematów. Mamy tu więc zwiedzanie Kuncewiczówki, rozmowę na temat miłości, starzenia...