Po pierwszej części nie spodziewałam się, że druga może być jeszcze lepsza, I to aż tak bardzo. Z niecierpliwością będę czekać na kolejne książki tego autora. Wreszcie porządne kryminały w polskiej rzeczywistości, dobre skonstruowane, niejednoznaczne, wielopłaszczyznowe, czasem boleśnie realistyczne, ale z dobrym smakiem. Ciągle jestem pod wrażeniem. Bo autorowi udało się zachwycić czytelnika historią, która pozornie wydawałaby się „bez szału”, bohaterm, który ciągle nie zachwyca, historią i wątkiem stosunków polsko-żydowskich, którego większość w tym kraju ma trochę przesyt, miastem znanym niektórym przede wszystkim z wątków kryminałów Ojca Mateusza, a nie pojawiającymi w książce „porządnymi morderstwami”. Sandomierza widzianego przez pryzmat Ojca Mateusza nie znam, ale po lekturze niewątpliwie nabrałam ochoty na jego poznanie.

Mamy tu wszystko to, co zachwyciło w pierwszej części, do tego jak dla mnie dużo bardziej podkręcone-dokręcone, oderwać się nie sposób. Intryga wciąga, zakręca, zaskakuje, zadziwia, dotyka prawd i historii trudnych.
Do tego Szacki ciągle pozostaje tm samym Szackim – zawsze w garniturze, jakby schludną powierzchownością chciał przykryć nieuporządkowane wnętrze i niepoukładane życie. Do tego za pośrednictwem Szackiego autor zgrabnie komentuje to co się wokół dzieje-zarówno jeżeli chodzi o politykę jak i kulturę (i całkowicie się zgadzam, że Osiecka w wykonaniu Nosowskiej to duże nieporozumienie ;). Mądre, niestereotypowe, dostaje się wszystkim po równo od wnikliwego obserwatora życia i rzeczywistości.

Po pierwszej części nie spodziewałam się, że druga może być jeszcze lepsza, I to aż tak bardzo. Z niecierpliwością będę czekać na kolejne książki tego autora. Wreszcie porządne kryminały w polskiej rzeczywistości, dobre skonstruowane, niejednoznaczne, wielopłaszczyznowe, czasem boleśnie realistyczne, ale z dobrym smakiem. Ciągle jestem pod wrażeniem. Bo autorowi udało się...