„Księga tajemnic” Toma Harpera (prawdziwe nazwisko autora to Edwin Thomas) jest jednocześnie powieścią sensacyjną i powieścią historyczną. Te dwa rodzaje utworu biegną w książce równocześnie.
Głównym bohaterem jest Nick Ash rozwiązujący zagadkę zniknięcia swej byłej dziewczyny, która zajmowała się starymi księgami pracując w muzeum, a potem w domu aukcyjnym. Do niego przyłącza się Emily. Przemierzając Europę, trafiają na różnych ludzi, znawców historii i tematu pierwszych drukowanych ksiąg, a trup za nimi ściele się gęsto. Muszą ciągle umykać niebezpieczeństwu. Jednocześnie czytamy o Johannie Gutenbergu, który w XV wieku czyni starania o zrealizowanie swoich pomysłów, które docelowo mają przynieść mu dochód, jednak ciągle brakuje mu wystarczających funduszy na inwestowanie i dopracowywanie projektu. Był on jednak człowiekiem nie poddającym się i niezwykle kreatywnym, który umiał zebrać pomysły różnych ludzi, dodać swoje, spiąć je w całość i udoskonalić. Widzimy niesamowitego człowieka, który by móc stworzyć swe dzieło, musiał eksperymentować z atramentem, papierem, prasą dociskającą do siebie papier i czcionki, oraz z metalami, z których wyrabiane były stemple. To on wpadł przede wszystkim na pomysł podzielenia tekstu na poszczególne litery.

Rozdziały w książce są krótkie, a oba okresy przedstawiane naprzemiennie: nasza współczesność i czasy historyczne. Każdy kończy się w niezwykle ciekawym momencie, zatem z żalem czytelnik rozstaje się z bohaterami, by przenieść się w czasie. Treść jest niezwykle intrygująca i trzymająca w napięciu.

Najpierw pomyślałam: „Co za rewelacyjna książka! Minimum 8 gwiazdek”. Potem poczułam pewien niesmak z powodu przedstawienia Gutenberga w sposób, jak sam siebie w powieści określił: "kłamca, złodziej i rozpustnik" (czuł pociąg wyłącznie do mężczyzn). O młodości tego geniusza i jego osobistych cechach charakteru nie ma żadnych wzmianek w postaci historycznego dowodu. Wszystkiego można się jedynie domyślać na podstawie tego, co stworzył oraz dokumentów sądowych z rozpraw, w których brał udział. Dlatego za karygodne uważam przedstawienie postaci historycznej, odkrywcy dzieła przełomowego dla ludzkości, jako osoby o negatywnych cechach, jedynie na zasadzie możliwości tworzenia literackiej fikcji. Zastosowanie jej w tym przypadku potwierdził w swej uprzejmości sam Autor odpowiadając na moje zapytanie. Tym zyskał mój szacunek. Pomimo takiej mojej uwagi, książkę jako powieść nadal czytało się świetnie. Tym bardziej, że z czasem wizerunek Gutengerga złagodniał. Jednak z biegiem odkrywania sekretu, dla mnie sprawa stawała się coraz bardziej skomplikowana i niezrozumiała, a rozwiązywania poszczególnych tajemnic i zagadek prowadzących do finału zbyt nierealne, bo będące skutkiem mało możliwych zbiegów okoliczności. Mając różnorodne możliwe wyjaśnienia, bohaterowie szli za każdym razem akurat takim tokiem myślenia, który prowadził ich ciągle do przodu. Poza tym pewne drobne zagadnienia nie zostały ostatecznie wyjaśnione. Dlatego, pomimo tego, że powieść wciąga i intryguje, to ze względu na wymienione powyżej wady wystawiam ocenę 6/10.
Jeśli widzicie w „Księdze tajemnic” podobieństwa do kultowego „Kodu Leonarda da Vinci”, to prawidłowo, aczkolwiek Dan Brown wspinał się na szczyty absurdalnych rozwiązań zagadek, które tutaj serwowane są w delikatniejszej formie.

„Księga tajemnic” Toma Harpera (prawdziwe nazwisko autora to Edwin Thomas) jest jednocześnie powieścią sensacyjną i powieścią historyczną. Te dwa rodzaje utworu biegną w książce równocześnie.
Głównym bohaterem jest Nick Ash rozwiązujący zagadkę zniknięcia swej byłej dziewczyny, która zajmowała się starymi księgami pracując w muzeum, a potem w domu aukcyjnym. Do niego...