Po przeczytaniu Solaris nie byłem do końca przekonany do twóczości Lema. Wydawało mi sie, że nie jest to science fiction, którego szukam. Lecz postanowiłem dać Lemowi drugą szansę. Przez przypadek sięgnąłem po Astronautów. Pomijając fakt, że już na pierwszej stronie widać z jakiej jest epoki. Socrealizm musiał się pojawić żeby książka mogła być wydana. Lecz to w tej książce jest sprawą drugorzędną. Na pierwszy miejscu znajduje się człowiek, postawiony wobec problemu odkrycia nieznanego. Eksploracja kosmosu dla załogi Kosmokratora i całej ludzkości jest czymś niezwykłym. Trochę zastanawiająca jest sprawa wiary autora w człowieka. Bo to nie na Ziemi dzieją się w tej książce złe rzeczy, lecz na planecie o miliony kilometrów od niej oddalonej. Ludzie na Ziemi to jedna wielka, zgodna rodzina, która dąży do wielkich rzeczy razem, bez względu na podziały. Lem porusza się po polu wzniosłych wartości( miłości, przyjaźni, honoru, odwagi) i jego bohaterowie doskonale te wartości symbolizują. Strona naukowa też bardzo dobra, ponieważ zupełnie nie nudzi, a wręcz przeciwnie, czyta się to doskonale np. opowieść o tworzeniu specjalnej gumy. Warto przeczytać nie tylko Astronautów ale też inne dzieła Lema. Polecam.

Po przeczytaniu Solaris nie byłem do końca przekonany do twóczości Lema. Wydawało mi sie, że nie jest to science fiction, którego szukam. Lecz postanowiłem dać Lemowi drugą szansę. Przez przypadek sięgnąłem po Astronautów. Pomijając fakt, że już na pierwszej stronie widać z jakiej jest epoki. Socrealizm musiał się pojawić żeby książka mogła być wydana. Lecz to w tej książce...