Jeśli nazwisko autora nie krzyczy do mnie z półki w księgarnii: "Przeczytaj, przeczytaj...!", a rzut okiem na okładkę raczej nie powala na kolana, jedynym ratunkiem dla książki jest jej opis zamieszczony na ostatniej stronie. "Strzeż się psa" jest doskonałym przykładem tego, jak kilka zdań może zachęcić do lektury. Tekst zapisany białą czcionką na czerwonym tle intryguje i zaciekawia, czy to jednak znaczy, że warto poświęcić swój czas wolny i sięgnąć po "Strzeż się psa"?

"Podszedłem do lodówki, by obwąchać drzwiczki i zorientować się po domniemanym intensywnym zapachu, czy mamy w zamrażarce zdechłą rybę, którą sycylijskim zwyczajem należało wysłać temu, kto myli się, że przebywa jeszcze wśród żywych."

Chociaż podtytuł wspomina o "Psim kryminale", na samą zagadkę trzeba trochę poczekać. Tymczasem na początku obserwujemy związek między człowiekiem a psem z punktu widzenia czworonoga. Jest trochę humoru, nie brakuje ironii, a więź utkana między Laurą i Albrechtem wydaje się być niemal równie wyjątkowa co miłość międzyludzka. Kiedy ich życie toczy się rytmem codziennych zmartwień i radości, na scenę całkiem niespodziewanie wkracza morderca, a właściwie jego zbrodnie. Kto morduje niewinne zwierzęta? Zagadkę godną Sherlocka Holmesa rozwiązuje psi detektyw.

Główny bohater, sześcioletni bloodhound, zaskakuje inteligencją nie tylko w czasie tropienia zabójcy. Tym, co może dziwić, jest jego znajomość literatury, filozofii czy choćby kina. Bez mrugnięcia okiem przytacza on słowa Sokratesa, czy porównuje znajomego psa do pani Kasi Cichopek. Zastanawiające?

"Niedokonanie wyboru samo w sobie jest wyborem."

Nie umiem do końca określić mojego podejścia do tej książki jeszcze przed lekturą. Z jednej strony nie jestem entuzjastką powieści, w których głównymi bohaterami są zwierzęta, z drugiej opis na ostatniej stronie bardzo mnie zaciekawił. Samą lekturę pochłonęłam w dwie godziny i nie ma w tym nic dziwnego, biorąc pod uwagę fakt, że jest ona bardzo krótka (posiada jedynie sto pięćdziesiąt stron), a język, jakim została napisana, nie zmusza do dłuższego zastanowienia się nad tekstem.

Wrażenia? Nie jest to książka, którą można dać w prezencie najlepszemu przyjacielowi, ale z pewnością spodoba się miłośnikom czworonogów. Polecam tym, którzy mają ochotę na ciekawą lekturą jednego popołudnia, odradzam jeśli liczycie na coś genialnego. Znajdziemy w "Strzeż się psa" całkiem sporo humoru, ale samego kryminału jakby zabrakło. Zagadka co prawda jest, w pewnym momencie odgrywa nawet główną rolę, ale jej rozwiązanie pozostawia wiele do życzenia. Nie skreśla to pani Izabeli Szolc z listy autorów, z których twórczością warto się zapoznać, ale też nie stawia "Strzeż się psa" na jednej półce z najlepszymi kryminałami.

"(...) najpierw nie słuchamy starców, a później oni milkną."

(magnolie)

Jeśli nazwisko autora nie krzyczy do mnie z półki w księgarnii: "Przeczytaj, przeczytaj...!", a rzut okiem na okładkę raczej nie powala na kolana, jedynym ratunkiem dla książki jest jej opis zamieszczony na ostatniej stronie. "Strzeż się psa" jest doskonałym przykładem tego, jak kilka zdań może zachęcić do lektury. Tekst zapisany białą czcionką na czerwonym tle intryguje i...