Jak na możliwości autorki mocno średnia.

Jak na możliwości autorki mocno średnia.

Niezły początek...a potem wystarczyło by wyrwać 80% stron i przeczytać 2 ostatnie kartki ....lanie wody
Pewnie w 2006 lepiej mi się czytało 🤔😉

Niezły początek...a potem wystarczyło by wyrwać 80% stron i przeczytać 2 ostatnie kartki ....lanie wody
Pewnie w 2006 lepiej mi się czytało 🤔😉

Można zapomnieć treść książek pani Joanny, no bo trochę ich popełniła, ale nie da się zapomnieć pełnokrwistych postaci i nie da się wyrzucić z pamięci jej genialnych powiedzonek. 😁

Można zapomnieć treść książek pani Joanny, no bo trochę ich popełniła, ale nie da się zapomnieć pełnokrwistych postaci i nie da się wyrzucić z pamięci jej genialnych powiedzonek. 😁

Trochę mnie męczy wątek wyścigów konnych w twórczości Chmielewskiej. Wiadomo nowsze książki to nie to samo co kiedyś, niby wciąż jest to lektura wywołująca uśmieszek, ale już nie gromki śmiech.

Trochę mnie męczy wątek wyścigów konnych w twórczości Chmielewskiej. Wiadomo nowsze książki to nie to samo co kiedyś, niby wciąż jest to lektura wywołująca uśmieszek, ale już nie gromki śmiech.

Niestety większość ostatnich powieści Joanny Chmielewskiej ma jeden podstawowy problem – są wtórne. Autorka przestała silić się na oryginalność i wraca do sprawdzonych już pomysłów i patentów. Gdyby próbowała to zrobić w jakiś nowatorski i oryginalny sposób to jeszcze pół biedy, ale zazwyczaj jest to dosyć nieudane i ciężkostrawne, za bardzo bowiem Chmielewska gmatwa i komplikuje. Nie za bardzo mi się to jej odcinanie kuponów podoba, co nie zmienia faktu, że jednak potrafiła pod sam koniec swojej twórczości pozytywnie zaskoczyć, nawet jak wracała do tego co już było. Dobrym tego przykładem są „Kocie worki”. Szkoda, że „Krętka blada” taka nie jest.

Znowu bowiem dostajemy aferę opartą o wyścigi konne i fabułę opartą na przekrętach tychże dotyczących. To już było niejednokrotnie, tym razem odgrzano ten sam kotlet o któryś raz za dużo i zjeść się go ze smakiem nie da. Cala intryga bowiem nie jest w żaden sposób oryginalna, nie ma w niej nic zaskakującego, te same rozterki targają praktycznie tymi samymi bohaterami. Główna bohaterka Joanna niestety z upływem czasu robi się coraz bardziej zrzędliwa i marudna, co kiedyś może miało swój urok, teraz już jedynie irytuje. Postaci drugoplanowe jakieś bez wyrazu, nawet Bieżan i Górski wypadają blado. Na dodatek wyjątkowo mętnie poprowadzony wątek aferzystów z wysokiego szczebla a jako niechlubna wisienka na tym niesmacznym torcie występuje Martusia, czyli jedna z najbardziej irytujących i denerwujących postaci w całej twórczości Chmielewskiej.

W dodatku takie mam wrażenie, że Chmielewska nie wiedziała do końca który wątek jest ważniejszy. Czy ten z kantami na torach wyścigowych, czy z wszelkiej maści aferzystami na wysokich stanowiskach będących ponad prawem. Połączenie obydwu w jeden okazało się katastrofalne bowiem, a patrząc na oba osobno to oba wydają się jakieś takie wybrakowane.

Słaba powieść, nawet dla zagorzałych fanów. Uwielbiam Chmielewską ale nawet ja muszę przyznać, że zdarzały się jej po drodze niewypały i „Krętka blada” jest jednym z takowych.

Niestety większość ostatnich powieści Joanny Chmielewskiej ma jeden podstawowy problem – są wtórne. Autorka przestała silić się na oryginalność i wraca do sprawdzonych już pomysłów i patentów. Gdyby próbowała to zrobić w jakiś nowatorski i oryginalny sposób to jeszcze pół biedy, ale zazwyczaj jest to dosyć nieudane i ciężkostrawne, za bardzo bowiem Chmielewska gmatwa i...

8
Ile ja tej Chmielewskiej przeczytałem... Z polecenia mamy, byłem wtedy młodym nastolatkiem, fajnie to wspominam, ale wszystkie zlewają się w jedno stąd, nie chce się rozpisywać w ocenie...

8
Ile ja tej Chmielewskiej przeczytałem... Z polecenia mamy, byłem wtedy młodym nastolatkiem, fajnie to wspominam, ale wszystkie zlewają się w jedno stąd, nie chce się rozpisywać w ocenie...

Jestem zaskoczona negatywnymi opiniami, gdyż, ja przy tej książce bawiłam się wyśmienicie...
Charakterystyczne, dla Chmielewskiej, poczucie humoru i pomieszanie z poplątaniem... świetne teksty... świetnie stworzone postaci...
Dla mnie, Chmielewska, wciąż, w formie...

Jestem zaskoczona negatywnymi opiniami, gdyż, ja przy tej książce bawiłam się wyśmienicie...
Charakterystyczne, dla Chmielewskiej, poczucie humoru i pomieszanie z poplątaniem... świetne teksty... świetnie stworzone postaci...
Dla mnie, Chmielewska, wciąż, w formie...

Nie dokończyłem. Kryminału. Nic dodać.

Nie dokończyłem. Kryminału. Nic dodać.

nic nie wzbudziło mojej sympatii tej pozycji książkowej. W moim odczuciu jedna ze słabszych książek Pani J.Chmielewskiej

nic nie wzbudziło mojej sympatii tej pozycji książkowej. W moim odczuciu jedna ze słabszych książek Pani J.Chmielewskiej

To już niestety nie ta Chmielewska, co w latach 80-90.

To już niestety nie ta Chmielewska, co w latach 80-90.