Dziesięć informacji, które wyniosłam się z tej książki (w przypadkowej kolejności):

1. Z jakiegoś powodu bohaterowie uwielbiają tworzyć listy. Niekoniecznie robią to poprawnie, ale w niespodziewanych momentach z pasją zaczynają wymieniać przypadkowe rzeczy.

2. Redakcja traktuje czytelników jak idiotów i w przypisach wyjaśnia przedziwne rzeczy (moim ukochanym przypisem pozostaną szarady, które zdaniem redakcji są grą na tyle nieznaną obecnie, że należy ich zasady wyjaśnić czytelnikowi).

3. Powieści pisane przez Sebastiana są przedziwne, brzmią w teorii niezwykle kuriozalnie i śmiesznie, wolałabym je przeczytać zamiast opowieści o Sebastianie i Annabel. Swoją drogą to chyba właśnie te powieści czyta na głos Hyacinth Bridgerton w swojej historii.

4. Fabuła samej powieści "Kocham cię z dziesięciu powodów" jest nudna - serio, od połowy już nic się nie dzieje, jedyne, mające jakikolwiek wpływ na fabułę, wydarzenie zajmuje może z dziesięć stron, cała reszta to przydługie monologi wewnętrzne i opisy.

5. Zdecydowanie za dużo opisów i monologów wewnętrznych. Po co to? Na co to komukolwiek? Bohaterowie nie są na tyle interesujący, by poświęcać im aż tyle miejsca na wygłaszanie swoich - powtarzających się - uwag.

6. Twist w finałowym akcie był przedziwny, absurd całej sytuacji jest podkreślany przez całkowitą zmianę charakteru jednej z głównych postaci (co, wypada podkreślić, nie ma najmniejszego sensu).

7. Najlepszy z całej powieści jest drugi plan. Jest absurdalny, groteskowo przerysowany i świetnie odnalazłby się w powieściach pisywanych przez Sebastiana. Niestety nawet cały zestaw drugoplanowych postaci nie ratuje tej powieści.

8. Sztafaż kostiumowy średnio działa, jeśli wszyscy bohaterowie mentalnie znajdują się we współczesności.

9. Jak się okazuje, czytanie książek, które kupiło się pod wpływem impulsu dziesięć lat temu, niekoniecznie musi być najlepszym pomysłem. Szczególnie, jeśli osoba, która je kupiła, w międzyczasie zdążyła wyrobić sobie gust czytelniczy.

10. Jedna z gorszych powieści Quinn. Do przeczytania i zapomnienia.

Dziesięć informacji, które wyniosłam się z tej książki (w przypadkowej kolejności):

1. Z jakiegoś powodu bohaterowie uwielbiają tworzyć listy. Niekoniecznie robią to poprawnie, ale w niespodziewanych momentach z pasją zaczynają wymieniać przypadkowe rzeczy.

2. Redakcja traktuje czytelników jak idiotów i w przypisach wyjaśnia przedziwne rzeczy (moim ukochanym przypisem...

Bardzo fajna książka, z resztą jak praktycznie każda książka pani Quinn.

Bardzo fajna książka, z resztą jak praktycznie każda książka pani Quinn.

Przykro mi to pisać ale dla mnie ta książka nie ma żadnych plusów i nie mam ochoty już dłużej poświęcać jej energi wystarczy że ją przeczytałam a tak dokładniej przebrnełam więc myślę że nie ma co się dalej rozpisywać. W wielkim skrócie żałuje że ją przeczytałam.

Przykro mi to pisać ale dla mnie ta książka nie ma żadnych plusów i nie mam ochoty już dłużej poświęcać jej energi wystarczy że ją przeczytałam a tak dokładniej przebrnełam więc myślę że nie ma co się dalej rozpisywać. W wielkim skrócie żałuje że ją przeczytałam.

Wszystkie książki Julii Quinn są niezwykle wciągające, przyjemne a co najważniejsze nie brak w nich humoru.
Kocham romanse historyczne, sprawiają one że sama chciałabym żyć w 19 wieku, gdzie z cała pewnością czułabym się wspaniale. Nie moge się doczekać, aż będę mogła przeczytac kolejną, ale na razie muszę zrobić sobie przerwę i zająć się nauką, ale wtedy znów tu wrócę i zajmę się książkami których jeszcze nie mam przeczytanych.
I jeszcze jedno nie mogę się doczekać serialu o rodzinie Bridgerton który ma się pojawić w 2020 r. więc

Wszystkie książki Julii Quinn są niezwykle wciągające, przyjemne a co najważniejsze nie brak w nich humoru.
Kocham romanse historyczne, sprawiają one że sama chciałabym żyć w 19 wieku, gdzie z cała pewnością czułabym się wspaniale. Nie moge się doczekać, aż będę mogła przeczytac kolejną, ale na razie muszę zrobić sobie przerwę i zająć się nauką, ale wtedy znów tu wrócę i...

Nic na to nie poradzę, ale dla mnie książki pani Quinn to lektura bardzo relaksacyjna. Wprost idealna na leniwe niedzielne popołudnie, czy wakacyjny wyjazd.
Prawie w każdej swojej książce autorka potrafi wykreować sympatycznych bohaterów, obdarzonych poczuciem humoru, do tego takich, którzy nie poddają się konwenansom epoki i sztywnym zasadom dobrego wychowania. Lecz z reguły robią to tak umiejętnie, iż nie tracą przy tym ani dobrej reputacji, ani dobrego imienia.
„Kocham cię z dziesięciu powodów” nie jest wyjątkiem od tej reguły.
Już od pierwszego spotkania na jakimś wrzosowisku pomiędzy dwójką głównych bohaterów Sebastianem Grey’em i Annabel Winslow wyraźnie iskrzy, a z każdym kolejnym rozdziałem owo iskrzenie zmienia się w gorące uczucie. No, ale nie może być tak prosto. Na przeszkodzie ich szczęścia staje stryj Sebastiana, bogaty i mało pociągający lord Newbury, który za punkt honoru obrał sobie spłodzenie męskiego potomka, by znienawidzony bratanek nie został spadkobiercą jego tytułu i majątku. A na młodą żonę, która ma go obdarzyć owym wyczekiwanym potomkiem upatrzył sobie ni mniej ni więcej właśnie Annabel. Reasumując mamy więc coś na pozór wyścigu do ręki uroczej, dowcipnej, walącej każdemu prawdę prosto z mostu i obdarzonej wybitnymi krągłościami panienki. Rzecz oczywista, owa rywalizacja może się skończyć tylko w jeden możliwy sposób i tak też się dzieje. Nim jednak dochodzimy do szczęśliwego finału pani Quinn raczy nas po drodze kilkoma dowcipnymi dialogami, opisami niekonwencjonalnych zachowań postaci drugoplanowych (z tego grona babcia Annabel jest moją ulubienicą) oraz serią zabawnych (acz niekoniecznie prawdopodobnych) scen.
Polecam wielbicielom gatunku.

Nic na to nie poradzę, ale dla mnie książki pani Quinn to lektura bardzo relaksacyjna. Wprost idealna na leniwe niedzielne popołudnie, czy wakacyjny wyjazd.
Prawie w każdej swojej książce autorka potrafi wykreować sympatycznych bohaterów, obdarzonych poczuciem humoru, do tego takich, którzy nie poddają się konwenansom epoki i sztywnym zasadom dobrego wychowania. Lecz z...

Po raz kolejny Julia Quinn napisała dobry romans historyczny. Bardzo dowcipne, momentami wręcz absurdalne dialogi i bohaterowie którzy myślą, sprawili, że miło spędziłam wieczór.

Po raz kolejny Julia Quinn napisała dobry romans historyczny. Bardzo dowcipne, momentami wręcz absurdalne dialogi i bohaterowie którzy myślą, sprawili, że miło spędziłam wieczór.

"Panna Butterswoth i szalony baron" to już legenda :) W tej książce w końcu dowiadujemy się kto tworzy te czytadełka dla dam.
Winien wszystkiemu jest Sebastian Grey. Ten niepoprawny hulaka nie ma ani tytułu ani majątku, ale to nie przeszkadza damom w jego adorowaniu. Nikt jednak nie wie, że Sebastian samotne poranki przeznacza na pisanie powieści, by przegonić wojenne wspomnienia. Dzięki książkom, pisanym pod pseudonimem uzbierał już pokaźną sumkę.
Anabelle to śliczna choć uboga dziewczyna, która poświęca szczęście u boku Sebastiana po to by zdobyć finansową stabilizację za sprawą jego wuja.
I choć bardzo fajnie się zaczęło, późniejszy rozwój akcji mnie zawiódł.
Bohaterom zabrakło odwagi. Anabelle stchórzyła i uległa komuś dla materialnych korzyści, a Sebastian bał się ujawnić, iż pisze książki pod kobiecym pseudonimem.
Czuć, że to początki pisarstwa Julie Quinn, za dużo żartów sprawiło, że historia sprawiała wrażenie niepoważnej, a bohaterom zabrakło wiary w siebie.
Często tak bywa, że pewne postacie są niezastąpione na drugim planie, a gdy grają pierwsze skrzypce pojawia się niedosyt. Tak się stało w przypadku Sebastiana.

"Panna Butterswoth i szalony baron" to już legenda :) W tej książce w końcu dowiadujemy się kto tworzy te czytadełka dla dam.
Winien wszystkiemu jest Sebastian Grey. Ten niepoprawny hulaka nie ma ani tytułu ani majątku, ale to nie przeszkadza damom w jego adorowaniu. Nikt jednak nie wie, że Sebastian samotne poranki przeznacza na pisanie powieści, by przegonić wojenne...

Zabawna,poruszająca,wzruszająca historia o miłości osadzona w klimacie XIX-wiecznej Anglii. Powiem krótko: książka niezbędnik na jesienną depresję :). Czytając to nie sposób nie wybuchnąć śmiechem.
Polecam Dziewczyny

Zabawna,poruszająca,wzruszająca historia o miłości osadzona w klimacie XIX-wiecznej Anglii. Powiem krótko: książka niezbędnik na jesienną depresję :). Czytając to nie sposób nie wybuchnąć śmiechem.
Polecam Dziewczyny

Fajna książka, choć fabuła nie jest bardzo wciągająca. Czytałam ją kilka dni, tylko dlatego, by poznać zakończenie ... nic więcej.

Fajna książka, choć fabuła nie jest bardzo wciągająca. Czytałam ją kilka dni, tylko dlatego, by poznać zakończenie ... nic więcej.

http://slowemmalowane.blogspot.com/2016/09/julia-quinn-kocham-cie-z-dziesieciu.html

http://slowemmalowane.blogspot.com/2016/09/julia-quinn-kocham-cie-z-dziesieciu.html