Dla mnie powieść Yu to przede wszystkim wielkie zaskoczenie. Gdy usłyszałem tytuł wywołał zdziwienie (początkowo myślałem, że będę mieć do czynienia z pracą literaturoznawczą...), gdy zobaczyłem okładkę poczułem obrzydzenie (naprawdę, polska wersja okładki to jest jakieś tragikomiczne nieporozumienie). W miarę jednak wchodzenia w treść tej opowieści o podróżach w czasie, a raczej podróżach w pamięci, robiła na mnie ona coraz większe wrażenie, bowiem (zapowiadające się na dość typowe, klasy B) science-fiction okazało się w tym przypadku posiadać niezwykłą głębię emocjonalną, perspektywę psychologiczną i płaszczyznę obyczajową. Yu, mając za punkt wyjścia tytułową fantastykę naukową, sięgnął po "coś więcej" i osiągnął niezwykły efekt. W niewielu bowiem utworach sf mamy do czynienia z tak wyraźnie zarysowaną na tle psychologicznym problematyką relacji ojca z synem czy umiejętności pogodzenia się z przeszłością. Ponadto - gdzie jeszcze znajdziemy zakochany w głównym bohaterze komputer z depresją? ;) Lektura "Jak przeżyć..." była więc niezwykłą podróżą, bardzo wartościową i interesującą, frapującą opowieścią o pamięci, którą, mimo kiepskiego pierwszego wrażenia, będę długo wspominał naprawdę bardzo dobrze.

Dla mnie powieść Yu to przede wszystkim wielkie zaskoczenie. Gdy usłyszałem tytuł wywołał zdziwienie (początkowo myślałem, że będę mieć do czynienia z pracą literaturoznawczą...), gdy zobaczyłem okładkę poczułem obrzydzenie (naprawdę, polska wersja okładki to jest jakieś tragikomiczne nieporozumienie). W miarę jednak wchodzenia w treść tej opowieści o podróżach w czasie, a...