Podróże w czasie to jeden z najczęściej spotykanych motywów w literaturze science fiction. Dlatego bardzo ciężko jest stworzyć coś błyskotliwego i świeżego, gdy wiele osób odwołuje daną książkę do „Wehikułu czasu” autorstwa H. G. Wellsa lub innych dzieł kanonu sf. Debiutancka powieść Charlesa Yu wychodzi jednak z takich porównań obronną ręką, gdyż oprócz opisów technologii i teorii naukowych, równie ważne, o ile nie ważniejsze, są emocje. „Jak przeżyć w fantastycznonaukowym wszechświecie” to książka, która otwiera amerykańskiemu pisarzowi drogę do grona najbardziej utalentowanych twórców młodego pokolenia, o czym świadczy zdobyta nagroda National Book Award za zbiór opowiadań „Third Class Superhero”. I nie są to bezpodstawne pochwały.

Głównym bohaterem powieści jest Charles Yu, ale autor zaprzecza jakimkolwiek powiązaniom pomiędzy jego biografią a historią, którą śledzimy na kartkach książki. Wehikuły czasu to już codzienność i każdy, kto posiada odpowiednie środki finansowe może korzystać z usług firmy Time Warner Time i przenieść się do swoich najlepszych albo najgorszych momentów życia (o dziwo, te drugie są znacznie częściej wybierane). Każda maszyna potrafi się jednak czasami popsuć i wtedy do akcji wkracza nasz bohater – Yu. Nie jest to lukratywna posada, ale ma swoje zalety – nasz bohater może dryfować sobie w nieokreślonej teraźniejszości, w całkowitym odizolowaniu od świata. Jedynymi jego towarzyszami są popadający w silne depresje system operacyjny Tammy oraz nieistniejący, ale ontologicznie niesprzeczny pies.

Z pozoru spokojne i monotonne życie Charlesa komplikuje się, gdy zabija przyszłą wersję siebie i trafia w tzw. pętlę czasową. Początki z tą lekturą są dość trudne, zwłaszcza dla czytelników dopiero zaczynających przygodę z science fiction. Od razu jesteśmy wrzuceni do świata znacząco różniącego się od naszego i nie wszystkie elementy jego funkcjonowania zostają wyjaśnione. Za to miłośnicy skomplikowanej terminologii będą wniebowzięci – znajdujemy tutaj takie wyrażenia jak kolapser funkcji liniowych, pętla czasowa, chronodiegetyka i oczywiście wehikuł czasu. Ciekawym pomysłem jest rozmieszczenie pomiędzy rozdziałami specjalnych informacji o Mniejszym Wszechświecie 31 i zagadnieniach dotyczących podróży w czasie. Jednak to wszystko jest zaledwie preludium do najciekawszego elementu książki – śledzenia wspomnień bohatera.

Narracja w „Jak przeżyć w fantastycznonaukowym wszechświecie” jest pierwszoplanowa i dzięki temu jeszcze bardziej identyfikujemy się z Yu i współczujemy mu. Cofając się do czasów dzieciństwa protagonisty, poznajemy niezbyt radosną historię jego życia. To właśnie słowo „smutny” najbardziej pasuje do klimatu całej lektury. Trudne relacje syna z ambitnym, ale niedocenianym przez świat ojcem wciągają i z pełnym skupieniem czytamy o jego kolejnych próbach stworzenia wehikułu czasu. Ta emocjonalna część książki jest jej silną stroną i powinna zachęcić każdego, nawet osoby nielubujące się w tym gatunku.

Dzieło Charlesa Yu nie jest lekturą nadmiernie długą, ale na zaledwie 280 stronach znajdziemy interesujących bohaterów i wzruszającą historię o trudnych czasach dorastania i zawiedzionych ambicjach. Zarówno, jakość papieru, jak i rewelacyjna okładka nawiązująca do obrazów Salvadora Daliego (między innymi do „Trwałości pamięci”) zachęcają do sięgnięcia po ten tytuł. A gdy już zdecydujemy się przeczytać kilka stron zauważymy, że korekta także nie próżnowała i nie uświadczymy natłoku literówek.

Podsumowując, „Jak przeżyć w fantastycznonaukowym wszechświecie” to książka, którą można polecić każdemu, nie tylko miłośnikom science fiction. Początkowego zagubienie w rozbudowanej terminologii i opisach funkcjonowania podróży w czasie, w dalszej części lektury zmienia się w zaintrygowanie odkrywaniem sekretów smutnego dzieciństwa głównego bohatera. Właściwie, wątki obyczajowo-psychologiczne są tutaj znacznie ważniejsze, niż podróże w czasie - to wyrażenie może być też rozumiane metaforycznie. Książka Charlesa Yu nie zawodzi, a chęć lepszego zrozumienia fabuły zachęca do przeczytania i przeanalizowania tekstu.

http://radosnastronazycia.blogspot.com/

Podróże w czasie to jeden z najczęściej spotykanych motywów w literaturze science fiction. Dlatego bardzo ciężko jest stworzyć coś błyskotliwego i świeżego, gdy wiele osób odwołuje daną książkę do „Wehikułu czasu” autorstwa H. G. Wellsa lub innych dzieł kanonu sf. Debiutancka powieść Charlesa Yu wychodzi jednak z takich porównań obronną ręką, gdyż oprócz opisów technologii...