Swoją historię z Janem Józefem Szczepańskim rozpocząłem chronologicznie od najstarszych książek autora, które powstawały w okresie jego pełnych sił twórczych. Dotyczyły tematyki wojenno-partyzanckiej opisywanej z pespektywy osobistych przeżyć autora. Następnie cykle reportaży z wielu podroży pisarza po świecie w latach 60-tych. Dzięki literackiej formie oraz zdolnością obserwacyjnym autora była to wspaniała panorama minionego już tzw. III Świata. Dla odmiany sięgnąłem po książkę z późnego okresy twórczości Szczepańskiego i się mocno zaskoczyłem. Szczepański porzucił swoje wcześniejsze „kierunki literackie” na rzecz opowiadań typu futuro socjologicznych czy pokracznych satyr na życie polityczne. Niespecjalnie mi odpowiadała taka zmiana. Wszystkie cztery opowiadania wydały mi się nieco naiwne i blade na tle innych książek tego typu. Widocznie już za bardzo przyzwyczaiłem się do Szczepańskiego jako poważnego pisarza sfabularyzowanej literatury faktu. Ewidentnie wszedł w buty pisarskie których nie specjalnie umiał chodzić, a są na naszym podwórku literackim autorzy, którym wychodzi to o wiele lepiej. Tak więc każdy niech robi to w czym jest naprawdę dobry.

Swoją historię z Janem Józefem Szczepańskim rozpocząłem chronologicznie od najstarszych książek autora, które powstawały w okresie jego pełnych sił twórczych. Dotyczyły tematyki wojenno-partyzanckiej opisywanej z pespektywy osobistych przeżyć autora. Następnie cykle reportaży z wielu podroży pisarza po świecie w latach 60-tych. Dzięki literackiej formie oraz zdolnością...

Bardzo przyjemny zbiór opowiadań. Napisany ładnym językiem, nie pozostawia czytelnika bez refleksji. Utwory różnią się między sobą, jednak każdy na swój sposób podobał mi się. Polecam wszystkim czytelnikom mającym ochotę na niezbyt obszerną historię z przesłaniem pozostawionym przez utalentowanego pisarza.

Bardzo przyjemny zbiór opowiadań. Napisany ładnym językiem, nie pozostawia czytelnika bez refleksji. Utwory różnią się między sobą, jednak każdy na swój sposób podobał mi się. Polecam wszystkim czytelnikom mającym ochotę na niezbyt obszerną historię z przesłaniem pozostawionym przez utalentowanego pisarza.

"Ultima Thule, można porównać do toczącego się głazu. Na początku, stacza się bardzo nieśmiale, powoli, ociężale, aby z każdym kolejnym pokonanym metrem niszczyć wszystko co stanie mu na drodze..."

Więcej na: http://lesfleursmal.blogspot.com/2014/05/ultima-thule.html

"Ultima Thule, można porównać do toczącego się głazu. Na początku, stacza się bardzo nieśmiale, powoli, ociężale, aby z każdym kolejnym pokonanym metrem niszczyć wszystko co stanie mu na drodze..."

Więcej na: http://lesfleursmal.blogspot.com/2014/05/ultima-thule.html

Pierwsze dwa opowiadania sprawiły, że zwątpiłem w autora i miałem już odłożyć ten tom z powrotem na półkę, bynajmniej nie najwyższą. "Ultima Thule" jest przyzwoite, lecz porusza temat rozlegle i z większym zazwyczaj powodzeniem eksploatowany przez tytanów rodzimej fantastyki socjologicznej. "W windzie" dotyka materii wzniosłej i uniwersalnej, ale czyni to z finezją godną łopaty; metafora życia jako podróży windą godnie wieńczy to niegłupie, lecz literacko niefortunne dzieło.
Nagle, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, przeistacza się Szczepański w pisarza. Zabawni "Argonauci" przynoszą pobłażliwe i lekko sentymentalne spojrzenie na ludzkie ułomności, trącąc "lżejszym Lemem". Zamykające zaś tom "Nastawianie ostrości" wznosi się na zupełnie inny poziom, eksplorując możliwości ludzkiego umysłu i - co zawsze mnie ujmuje - pozostawiając zadane w tekście zasadnicze pytania nierozstrzygniętymi. Ostatnie opowiadanie mieści zresztą dość potencjału na świetną powieść i szkoda, że się w nią ostatecznie nie przeistoczyło.
Zbiór niniejszy jest zatem nierówny, lecz warto wytrwać do jego końca, gdzie - wzorem chociażby wielu albumów muzycznych - oczekuje nas najbardziej smakowity kąsek.

Pierwsze dwa opowiadania sprawiły, że zwątpiłem w autora i miałem już odłożyć ten tom z powrotem na półkę, bynajmniej nie najwyższą. "Ultima Thule" jest przyzwoite, lecz porusza temat rozlegle i z większym zazwyczaj powodzeniem eksploatowany przez tytanów rodzimej fantastyki socjologicznej. "W windzie" dotyka materii wzniosłej i uniwersalnej, ale czyni to z finezją godną...