Dziś o Rozsypanych Fotografiach Pani Ewy Morycińskiej- Dzius.
Książka,którą czyta się lekko łatwo i przyjemnie pomimo,że opowiada o losach wielopokoleniowej
rodziny Stępniewskich podczas wojny i Powstania Warszawskiego. Dużym atutem książki, są liczne rodzinne fotografie, co pozwala czytelnikowi zbliżyć się do rodziny i ich przyjaciół oraz dogłębniej poznać sytuację w jakiej się znaleźli...
Podczas czytania książki nasunął mi się taki paradoks i pojawiło pytanie: Czy w czasie wojny można pięknie żyć okazuje się,że tak a dowodem tego jest właśnie ta Rodzina.To ,że trwało powstanie nie wykluczało takich chwil lub momentów wyjścia do teatru, czy kina... A chwile grozy i zwątpienia osladzały wieczorki poetyckie i recytatorskie, których w domku na Ikara nie brakowało..

Długie rozmowy podczas kolacji na której niejednokrotnie były tylko kluski z makiem i budyń...
Co nie przeszkadzało w staraniach dorosłych,by dzieci jak najmniej odczuły skutki wojny,a słynny Domek na Ikara emanował spokojem chęcią pomocy i artystyczną nutą... Gdzie przewijały się także osobistości z duszą artystyczną jak i dzieci z getta.....

Wtedy to poznajemy 5-letnią Ewę Stępniewską, jej rodziców: Makę(tak nazywała mała Ewa są mamę) niespełnioną aktorkę i tatę lekarza oraz licznych krewnych... Dziewczynkę jak na swoj wiek dobrze rozwiniętą,która nie boi się nalotów i wiele rozumie...

"Niebo nad ruinami jest czerwone. Przerażająco czerwone. Maka bierze mnie na ręce i przytula,chociaż jestem już dużą, sześcioletnią dziewczynką.Maka płacze? Moja dzielna, zawsze uśmiechnięta Maka płacze?

-Patrz, córciu...- mówi cicho- ciągle jeszcze płonie... Warszawa płonie... s.33.

Względny spokój zostaje przerwany, gdy Rodzina Stępniewski zostaje wysiedlona, swojego bezpiecznego domku i przychodzi im wieść tułacze życie.
Oby tylko znaleźć dach nad głową, wówczas zbawienną jest Duża rodzina rozsiana po wielu miejscowościach,ale i u krewnych kończy się czas pobytu i trzeba wyruszać dalej...Koniec końców lądują w barakach gdzie brud wszy i ciężka świnka z ropnymi powikłaniami Ewy...I jak to w wojennych losach bywa nie brakuje także tragedii rodzinnych jak poronienie Maki i odniesienie ciężkich ran doktora ojca Ewy. I jak to we wspomnieniach bywa złe chwile dobrymi się przeplata, tak jak zapamiętany przez małą Ewę smak i zapach pierwszej mandarynki...

Dziś o Rozsypanych Fotografiach Pani Ewy Morycińskiej- Dzius.
Książka,którą czyta się lekko łatwo i przyjemnie pomimo,że opowiada o losach wielopokoleniowej
rodziny Stępniewskich podczas wojny i Powstania Warszawskiego. Dużym atutem książki, są liczne rodzinne fotografie, co pozwala czytelnikowi zbliżyć się do rodziny i ich przyjaciół oraz dogłębniej poznać sytuację w...