Zwieńczenie całego cyklu kryminalnych zmagań Eberharda Mocka pozycją „Dżuma we Breslau” wypadło bardzo dobrze. Książka trzyma klimat i poziom wcześniejszych wydań. Mamy tutaj, to co u Krajewskiego najlepsze, czyli barwny opis nieuregulowanego życia prywatnego nadwachistrza Mocka, przeplatanego alkoholowymi ekscesami i burdelowymi podbojami. Mamy mroczny, przerysowany, opis przedwojennego Wrocławia, z ciemnymi zakamarkami, podrzędnymi knajpami i niemiecką kulturą mieszczańską znaną chociażby z pierwszych niemych filmów niemieckich. Z kolei sama treść fabularna jest dla mnie już mniej ważna, w tym wypadku liczy się klimat! Motyw zorganizowanego bractwa morderców, którzy masowo popełniają wymyślne w swojej formie mordy, jest trochę rodem z innych gatunków literackich. Jednak można wyróżnić kilka poszczególnych motywów z fabuły, które naprawdę są ciekawe. Chociażby opis walki i późniejszej dominacji Mocka w areszcie śledczym w Breslau. Książkę szczególnie polecam Wrocławianom i miłośnikom Wrocławia.

Zwieńczenie całego cyklu kryminalnych zmagań Eberharda Mocka pozycją „Dżuma we Breslau” wypadło bardzo dobrze. Książka trzyma klimat i poziom wcześniejszych wydań. Mamy tutaj, to co u Krajewskiego najlepsze, czyli barwny opis nieuregulowanego życia prywatnego nadwachistrza Mocka, przeplatanego alkoholowymi ekscesami i burdelowymi podbojami. Mamy mroczny, przerysowany, opis...