O tej pozycji nie można pisać długich referatów. Jest po prostu bardzo dobra. Porusza trudny temat, odrzucenie ze strony kolegów i koleżanek ze szkoły, znęcanie się psychiczne. Na początku nie byłam przekonana, jednak z każdą stroną dałam się wciągnąć w życie Val. Jeśli chodzi o Nicka to uroniłam nawet kilka łez na końcu (co jak co, lecz uważam, że był bardziej poszkodowany, mimo tego co zrobił). polecam.

O tej pozycji nie można pisać długich referatów. Jest po prostu bardzo dobra. Porusza trudny temat, odrzucenie ze strony kolegów i koleżanek ze szkoły, znęcanie się psychiczne. Na początku nie byłam przekonana, jednak z każdą stroną dałam się wciągnąć w życie Val. Jeśli chodzi o Nicka to uroniłam nawet kilka łez na końcu (co jak co, lecz uważam, że był bardziej...

Ale to mnie zaskoczyło. Ta książka leżała na mojej półce od dłuższego czasu i jakoś nie mogłam się za nią zabrać, aż wreszcie wzięłam ją do ręki i całkowicie pochłonęłam się w poruszającej, okrutnej historii Valerie. Pomysł na ukazanie strzelaniny w szkole od "drugiej strony" udał się autorce nad wyraz dobrze. Nie spotkałam się jeszcze z taką fabułą, więc nie byłam pewna czego się spodziewać. Nie zawiodłam się, wręcz przeciwnie. Od pierwszych stron można było odczuć bolesne realia świata młodych ludzi, potyczki w życiu i wszystko to, co powodowało narastające uczucie bezradności i niesprawiedliwości.
Jeden dzień - 2 maja, który nieodwracalnie zmienił życie uczniów pewnej szkoły. Niektórych tego życia pozbawił, a Valerie doszczętnie zniszczył. Jest tutaj dość sporo wątków, ale żaden mnie nie nudził. Każdy poruszał jakiś problem, większy czy mniejszy, ale robił to w sposób niezwykle dobry i refleksyjny. Szkoda, że rozwiązanie zagadki Nicka - dlaczego postanowił zrobić to, co zrobił nie został wyjaśniony dokładniej. Ale może tak miało być? Może sami powinnyśmy dojść do tego wniosku? Uwierzcie, że nie da się czytać tej pozycji bez ciągłych rozmyślań na jej temat. Bardzo przekonały mnie motywy psychologiczne. Spotykamy się tutaj z przemocą, sprawiedliwością, unikaniem bolesnej prawdy i przede wszystkim z wybaczeniem. Czy uczniowie wybaczą Valerie za stworzenie listy? A może postarają się zrozumieć, co ją przyczyniło do jej stworzenia? Czy sama Val przebaczy Nickowi i uczniom, którzy ich prześladowali?
Autorka ma u mnie ogromny plus za ukazanie wielu sytuacji z dwóch stron. Dzięki temu czytelnik sam może zadecydować co uważa za złe, a co za dobre.
Ta lektura naprawdę mnie poruszyła, odczuwałam przy niej całą gamę emocji. W głowie krzyczałam, płakałam, chciałam coś zrobić, wybaczyć, ale nie mogłam, bo to w końcu tylko na pozór niewinna, młodzieżowa książka.
Po przeczytaniu Hate list każdy będzie trochę inny. Trochę bardziej świadomy, dojrzały. Książka zostawia mały ślad na duszy, w zależności od tego jak się ją zrozumie - w postaci rany, bądź plastra na odniesione wcześniej urazy.
Polecam absolutnie każdemu. Każda osoba powinna poruszyć w swoich codziennych myślach problem ukazany w powieści Jennifer Brown, nawet jeśli będą to refleksje ciężkie, przytłaczające i smutne - to naprawdę warte, aby w przyszłości wyszło nam to na dobre. Jestem całkowicie pewna, że "Hate list. Nienawiść" nie znajdzie się na Waszej liście rzeczy, które wiążą się z nienawiścią. Może właśnie sprawi, że taka lista nigdy nie powstanie, bądź jeśli już jest to zniknie?

Ale to mnie zaskoczyło. Ta książka leżała na mojej półce od dłuższego czasu i jakoś nie mogłam się za nią zabrać, aż wreszcie wzięłam ją do ręki i całkowicie pochłonęłam się w poruszającej, okrutnej historii Valerie. Pomysł na ukazanie strzelaniny w szkole od "drugiej strony" udał się autorce nad wyraz dobrze. Nie spotkałam się jeszcze z taką fabułą, więc nie byłam pewna...

Książka bardzo autentyczna , poruszajaca. Przedstawia historię o której zdarza się nam usłyszeć w mediach- strzelanina w szkole . Cóż zazwyczaj wtedy myślimy? Jakiś psychol zastrzelił niewinne dzieci/mlodziez. Zazwyczaj mocno piętnujemy sprawcę, nie myśląc co sklonilo go do takiego zachowania.
W tej książce mamy analizę sytuacji poprzedzającej te straszne zdarzenia. Czy bliscy mogli przypuszczać czy bliscy są winni?
Co może skłonić fo takiego okrucieństwa... czy nienawiść, szykany mogą skłonić ofiarę do tego, aby został zabójca?
Polecam książkę .

Książka bardzo autentyczna , poruszajaca. Przedstawia historię o której zdarza się nam usłyszeć w mediach- strzelanina w szkole . Cóż zazwyczaj wtedy myślimy? Jakiś psychol zastrzelił niewinne dzieci/mlodziez. Zazwyczaj mocno piętnujemy sprawcę, nie myśląc co sklonilo go do takiego zachowania.
W tej książce mamy analizę sytuacji poprzedzającej te straszne zdarzenia. Czy...

Znowu trafiłam na trudny temat. A mianowicie znęcanie się psychiczne i fizyczne nad rówieśnikami.
To doprowadziło do prawdziwej tragedii. Chłopak wszedł do szkoły z bronią i zabił kilka osób a inne poważnie ranił. A wszystko z powodu hejtu i znęcanie się.

Autorka opowiada o Valerie, która przeżyła ten zamach a jednocześnie była dziewczyną mordercy. Jak to jest kochać kogoś i zarazem wiedząc, że był złym człowiekiem. Ale czy naprawdę był zły? Czy to sytuacja go do tego zmusila? Czy ludzie się do tego przyczynili? I w jakim stopniu?

Cała szkoła, przyjaciele, telewizja wszyscy oskarżają Valerie, że to przez nią. Że była współwinna, że o wszystkim wiedziała. Bo to ona razem z Nickiem stworzyła listę ludzi, których trzeba usunąć. Tylko, że Nick wziął to na poważnie. Czy Valerie odnajdzie spokój? Czy w szkole ją zaakceptują? Jak ją przyjmą po takiej tragedii? I jak ona sobie z tym poradzi?
Przeczytajcie koniecznie 📚

Temat trudny, ale książkę czyta się bardzo szybko. Polecam tak na przemyślenia. Naprawdę warto czasami postawić się na miejscu tego złego i zobaczyć świat jego oczami.

Znowu trafiłam na trudny temat. A mianowicie znęcanie się psychiczne i fizyczne nad rówieśnikami.
To doprowadziło do prawdziwej tragedii. Chłopak wszedł do szkoły z bronią i zabił kilka osób a inne poważnie ranił. A wszystko z powodu hejtu i znęcanie się.

Autorka opowiada o Valerie, która przeżyła ten zamach a jednocześnie była dziewczyną mordercy. Jak to jest kochać kogoś...

Nie lubię literatury młodzieżowej, bo reprezentantki tego gatunku, z którymi się stykałem odrzucały mnie swoją naiwnością, kreowaniem słodkiego do porzygu świata przedstawionego i absurdalnymi, niemożliwymi do uwierzenia postaciami. Hate List, owszem, nie jest wolny od wad, ale stoi kilka półek wyżej niż, przykładowo, wytwory wyobraźni pana Johna Greena. Już sam pomysł ze szkolną strzelaniną oraz radzeniem sobie z jej konsekwencjami zasługuje na uwagę, nawet jeśli brakuje tu trochę zagłębiania się w psychikę i motywy sprawcy. Całość napisano całkiem przyzwoitym językiem, a przy tym, mimo obecności amerykańskich, licealnych stereotypów książka nie irytowała, może dlatego, że oprócz szablonowych "bullies", "jocksów" i "emo" istnieją tutaj także bardziej przekonujące kreacje postaci balansujące na skali szarości. Podoba mi się również to, że nie jest to rzecz przesłodzona - bohaterce mało co się układa, historia ma słodkogorzki wydźwięk, a podczas czytania nie odnosiłem wrażenia, by autorka chciała roztaczać jakieś hollywoodzkie wizje świata. Może nie jest to powieść, którą będą wspominał latami, ale okazała się dla mnie pozytywnym zaskoczeniem i trochę przywróciła mi wiarę w autorów literatury młodzieżowej - szczególnie w to, że wcale nie muszą oni traktować swoich młodych odbiorców jak idiotów.

Nie lubię literatury młodzieżowej, bo reprezentantki tego gatunku, z którymi się stykałem odrzucały mnie swoją naiwnością, kreowaniem słodkiego do porzygu świata przedstawionego i absurdalnymi, niemożliwymi do uwierzenia postaciami. Hate List, owszem, nie jest wolny od wad, ale stoi kilka półek wyżej niż, przykładowo, wytwory wyobraźni pana Johna Greena. Już sam pomysł ze...

Jedna z najlepszych książek w tym roku.

Jedna z najlepszych książek w tym roku.

Długo zastanawiałam się nad tą książką, ponieważ problematyka, którą porusza jest trudna, jest tabuizowana. W przypadku tragedii wszyscy mówią o jej skutkach i ofiarach oraz sprawcach. Mało kto dywaguje na temat przyczyn, które zmusiły poniekąd sprawcę do działania. Czasem jest to głupi żart, który zmienia się w tragiczną rzeczywistość. Ta książką daje do myślenia i jest cenny głosem w tej dyskusji.
Must have nastolatka.

Więcej na:
https://bookwszkole.blogspot.com/2019/03/jennifer-brown-hate-list.html

Długo zastanawiałam się nad tą książką, ponieważ problematyka, którą porusza jest trudna, jest tabuizowana. W przypadku tragedii wszyscy mówią o jej skutkach i ofiarach oraz sprawcach. Mało kto dywaguje na temat przyczyn, które zmusiły poniekąd sprawcę do działania. Czasem jest to głupi żart, który zmienia się w tragiczną rzeczywistość. Ta książką daje do myślenia i jest...

Przyznam, że mijając książkę w księgarniach nie zwróciłam na nią większej uwagi i źle ją oceniłam. W mojej głowie została kolejną pseudo dramatyczną historią o nastolatkach. Dopiero na jednym ze stoisk z tanią książką skusiłam się ceną i najwyższą możliwą oceną osoby, której gust sobie cenię.

Jeden fakt na temat Hate List jest niezaprzeczalny - to wspaniała książka w swojej kategorii. Nieważne czy ktoś umieści ją na półce z książkami młodzieżowymi czy innej.

Hate List nie ma tak naprawdę konkretnie zapowiedzianej fabuły, opis nie próbuje przyciągnąć czytelnika jakąś zagadką lub romansem. To po prostu historia Valerie, której chłopak urządził w szkole strzelaninę, ona przeżyła i musi z tym żyć. I właśnie o tym życiu jest cała książka, o wizytach u psychologa, próbach przetrwania wśród ludzi, którzy Valerie o wszystko obwiniają, o rozpadającej się rodzinie. Autorka nie upchnęła tu romansu, pięknego świata lub bajki, gdzie wszyscy sobie wybaczają, mają wsparcie z każdej strony i koniec w końcu wszystko jest kolorowe. Prawda jest taka, że wypłakałam się momentami (i szczególnie na koniec),jak głupia.
Autorka odwaliła kawał świetnej roboty tworząc postacie do książki, od głównej bohaterki, przez jej rodzinę aż do postaci, które pojawiają się tylko na chwilę - każdy ma charakter, bez podziału na tych dobrych i tych złych, byleby tworzyli tło. Valerie to główna bohaterka, która zdecydowanie dużo przeszła, nie radzi sobie z tym co się wkoło wydarzyło i zalicza po drodze wiele potknięć. To chyba właśnie dlatego wydaje się taka prawdziwa, nie zbyt dramatyczna i wymagająca pomocy z każdej strony lub zbyt idealnie sobie ze wszystkim radząca. Jej podróż od początku do końca jest ciekawa, jej relacja z psychologiem można powiedzieć najlepsza w całej książce. Jennifer Brown nie pasie czytelnika wizją idealnej przyjaźni, która przetrwa wszystko i przyjaciele zawsze staną po twojej stronie. Nie próbuje na siłę pokazać, że wszyscy się zmieniają i dostrzegają swoje błędy. Nie zawodzi czytelnika wizją nowych, silnych relacji, przyjaźni - jedynie pokazuje, że ludzie potrzebują siebie nawzajem, żeby przetrwać.
Mogłabym wymienić rzeczy, które mi się nie podobały, jednak są to głównie zachowania ludzi, które mogą mi się nie podobać, ale cieszę się, że zostały uwzględnione. Mogą podnosić ciśnienie, ale są równie ważne co pozytywne aspekty. Nie wiem co prawda, co sądzić o ojcu głównej bohaterki, którego zachowanie było według mnie skandaliczne i niesamowicie przykre, w przeciwieństwie do matki, którą potrafię zrozumieć. To jedna kwestia, która będzie mnie najbardziej irytować podczas wspominania tej książki. Nurtuje mnie także to, że nie zagłębiono tu tego co skłoniło Nicka do strzelaniny. Na początku były wspomniane jego relacje z innym chłopakiem i sugerowano, że może kontakt z nim pchnął Nicka do czegoś takiego. Później jednak ten temat znika. Można to jednak wyjaśniać faktem, że książka bardziej skupić się ma na Valerie i pogodzeniu się z tym, że nie wiadomo co się dzieje w cudzej głowie, więc dlatego nikt nigdy nie pozna przyczyny.
Przechodząc do końca, zakończenie Hate List było świetne, nie wiem jakiego się spodziewałam, ale to, które dostałam było na pewno lepsze. Główna bohaterka na pewno dojrzała, częściowo odnalazła siebie i postanowiła żyć dalej. Bez happy endu, bez wielkiego dramatu, godząc się z tym, że pewnych rzeczy nie da się naprawić, otwarta droga w dalsze życie.
Komu poleciłabym Hate List? Każdemu. Zdecydowanie, nie ma tu granic, oczywiście niech sięgnie po nią każdy, kto lubi życiowe historie lub dramaty, ale nie powinno się zawężać grupy odbiorców, ponieważ wierzę, że każdy znalazłby w tej historii coś co by go trzymało do końca.

Przyznam, że mijając książkę w księgarniach nie zwróciłam na nią większej uwagi i źle ją oceniłam. W mojej głowie została kolejną pseudo dramatyczną historią o nastolatkach. Dopiero na jednym ze stoisk z tanią książką skusiłam się ceną i najwyższą możliwą oceną osoby, której gust sobie cenię.

Jeden fakt na temat Hate List jest niezaprzeczalny - to wspaniała książka w...

Mądra książka. To pierwsza myśl jaką mam po przeczytaniu tej pozycji. Autorka pokazuje jak ogromną siłę ma nienawiść. Uczucie, które swoją potężną mocą może wyrządzić wiele cierpienia jest nieuniknione w życiu każdego z nas. Historia opisana w książce "Nienawiść" daje bardzo dużo do myślenia. Kto tak naprawdę jest ofiarą a kto winnym? Dlaczego ludzie tak się nienawidzą? Czy naprawdę to uczucie musi być obecne w życiu? Czy warto iść w zaparte i kielkowac w sobie to uczucie? I czy potrafimy bez niego żyć? Czy umiemy wybaczać? Wiele pytań na które być może część z nas po przeczytaniu tej książki sobie odpowie. Uważam, że to pozycja obowiązkowa dla młodzieży, nauczycieli, rodzicow, dla każdego kto ma wpływ na życie innych. I dla każdego kto chce miec wpływ na swoje życie. Polecam!

Mądra książka. To pierwsza myśl jaką mam po przeczytaniu tej pozycji. Autorka pokazuje jak ogromną siłę ma nienawiść. Uczucie, które swoją potężną mocą może wyrządzić wiele cierpienia jest nieuniknione w życiu każdego z nas. Historia opisana w książce "Nienawiść" daje bardzo dużo do myślenia. Kto tak naprawdę jest ofiarą a kto winnym? Dlaczego ludzie tak się nienawidzą?...

Zwróciłam uwagę na tę książkę ze względu na inną pozycję, z którą spotkałam się wcześniej, a mianowicie „Chłopak, który bał się być sam„. Fabuła ich obu jest podobna, jednak w pierwszej książce nie została ona odpowiednio dobrze przedstawiona, chciałam więc spróbować szczęścia w drugiej.

Zacznę może od tego, iż Jennifer Brown o wiele lepiej podeszła do tematu niż autorka pierwszej książki, jednak nadal nie sprostała moim wymaganiom. Nie pisze, że historia była całkiem zła, chce tylko zaznaczyć, iż miałam wrażenie, że pisarka nie do końca wiedziała, o czym pisze.

Nie byłam w stanie uwierzyć bohaterce w niektóre uczucia lub zachowania. Pozostała dla mnie tekturową postacią. Autorka skupiła się na akceptacji Valerie przez otoczenie, na powrocie do tzw. normalnego trybu życia po incydencie, ale nie rozwinęła najważniejszej rzeczy. Mam na myśli serca czy raczej uczucia, myśli takich osób jak Nick lub Valerie. Jak Valerie postrzegała świat przed tragedią? Jak teraz go widzi? Chciałabym czegoś więcej o tej różnicy, wniknąć głębiej w tę, że tak to nazwę sferę psychiczną.

Bohaterka dużo wychwalała swojego chłopaka, ale nic poza tym. Nie przypominam sobie jakiś czułych myśli, nic konkretnego co wskazywałoby, że go tak naprawdę kochała. Nic nie wiedziałam o Nicku, a to właśnie o nim chciałam wiedzieć najwięcej. Co go do tego popchnęło? Powód, ale taki przekonujący. Z książki wywnioskowałam tylko tyle, iż powodem mogły być niezbyt mądre odzywki i wyzwiska. Ale czy na pewno tylko tyle?

Chcę przeczytać o tym ostatecznym zapalniku, który doprowadził go do popełnienia tego czynu. O towarzyszących mu myślach. Jestem świadoma, że to trudne jednak autorka zdecydowanie pominęła najistotniejsze aspekty.

Doceniam przekaz książki, mimo to do mnie nie trafiła. Jak na tak poważny temat język był zbyt lekki, co tylko mnie irytowało.

Zwróciłam uwagę na tę książkę ze względu na inną pozycję, z którą spotkałam się wcześniej, a mianowicie „Chłopak, który bał się być sam„. Fabuła ich obu jest podobna, jednak w pierwszej książce nie została ona odpowiednio dobrze przedstawiona, chciałam więc spróbować szczęścia w drugiej.

Zacznę może od tego, iż Jennifer Brown o wiele lepiej podeszła do tematu niż autorka...