Nie dałam rady doczytać, porażka.
Czytałam wersję angielską czyli "Call after midnight", nie wypowiem sie co do jakości tłumaczenia.
Muszę przyznać, że lubię Tess Gerritsen, zwłaszcza w thrillerach medycznych. Wydaje mi się mniej sztampowa niż Cook, a tym bardziej Palmer. Biorąc do reki "Call..." liczyłam na połączenie przyjemnego z pożytecznym. Niestety nie dokończę, nie mogę. Nie dość, że fabuła jest boleśnie przewidywalna, żona faceta prowadzącego podwójne życie dowiaduje się o jego domniemanej śmierci a później jedzie do Europy szukać małżonka, który jednak przeżył. Wątek romansowy szyty bardzo grubymi nićmi, postaci bohaterów banalne - ona piękność (ale dopiero po zdjęciu okularów i rozpuszczeniu włosów), on zraniony przez żonę-pustaka, w tle Europa.
I ta Europa najbardziej mnie zniechęciła - rozumiem, że Amerykanie mogą mieć mgliste pojęcie o naszym kontynencie, ale autorka powinna się postarać. Jak spać w Londynie, to w Savoyu, jak w Holandii to oczywiście w wiatraku (!!!), w Amsterdamie akcja musi się dziać w dzielnicy Czerwonych Latarni i tak dalej... Poza tym bohaterowie w pewnym momencie przechodzą do Berlina Wschodniego, normalnie pikuś, chcesz przejść, przechodzisz a potem wracasz bez problemu. Gwoździem do trumny tej książki była niemiecka agentka, Helga, jeżdżąca citroenem (kto był w Niemczech wie, czym jeździ 90% społeczeństwa) i kryjąca się przed atakiem płatnego mordercy za doniczkami z pelargoniami (chyba). Jest tyle lepszych książek Gerristen, tę bez problemu można sobie darować.

Nie dałam rady doczytać, porażka.
Czytałam wersję angielską czyli "Call after midnight", nie wypowiem sie co do jakości tłumaczenia.
Muszę przyznać, że lubię Tess Gerritsen, zwłaszcza w thrillerach medycznych. Wydaje mi się mniej sztampowa niż Cook, a tym bardziej Palmer. Biorąc do reki "Call..." liczyłam na połączenie przyjemnego z pożytecznym. Niestety nie dokończę, nie...