Och, och, och! Czemu to już koniec?! Szczęście, że została jeszcze jedna część. :D
Wypiszę w punktach myśli, bo inaczej nie ogarnę wszystkiego.
1. Humor- ta książka po prostu rozwala. Nieraz płakałam ze śmiechu. Szczególnie spodobał mi się Xemerius. Jestem jego wielką fanką i gdyby nie Gideon byłby najlepszym osobnikiem płci męskiej w tej lekturze.
" -To, że mam pecha widzieć cię i słyszeć (...) nie daje ci jeszcze prawa do mojego towarzystwa.
(...) - Ale tobie do mojego, szczęściaro..."
Ten fragment mnie... och, nawet nie wiem jak to określić.
2. Miłość- Boże! Nie sądziłam, że będę kiedykolwiek aż tak jarać się wątkiem miłosnym w jakiejkolwiek książce. To nie jest jakaś tam banalna historyjka, baju, baju, jestem twoja, a ja twój. Tu naprawdę się dzieje.
3. Tajemnica- tu to dopiero jest. Wszędzie tajemnice, sekretu, nie wiadomo o co chodzi, cały czas się zastanawiam co dalej. Próbując rozwiązać zagadkę jeszcze bardziej zapadam się w lekturze, a tajemnica pozostaje tajemnicą.
Już nie mogę doczekać się trzeciej części. Szkoda, że będę musiała rozstać się z Gwendolyn tak szybko. I Gideonem.
Mam wielkiego kaca (książkowego) i piszę to wszystko na świeżo, więc proszę o wyrozumiałość. :P

Och, och, och! Czemu to już koniec?! Szczęście, że została jeszcze jedna część. :D
Wypiszę w punktach myśli, bo inaczej nie ogarnę wszystkiego.
1. Humor- ta książka po prostu rozwala. Nieraz płakałam ze śmiechu. Szczególnie spodobał mi się Xemerius. Jestem jego wielką fanką i gdyby nie Gideon byłby najlepszym osobnikiem płci męskiej w tej lekturze.
" -To, że mam pecha...