Lubię co jakiś czas wrócić na stare śmieci. Moje literackie "stare śmieci" to pisarze na których się wychowałem. Jednym z nich jest właśnie Dean Koontz. "Breathless" to jedna z jego późniejszych powieści (tych napisanych już po 2000 roku, a więc raczej okres schyłkowy Koontza niż czasy jego świetności). To jednak typowy Koontz w którego czytaniu się niegdyś rozmiłowałem. Są tu więc bohaterowie napotykający dziwne zdarzenia, towarzyszące im mądre psy, płatni zabójcy, psychopaci, rządowe agencje i tajemnicze stworzenia, czyli wszystkie charakterystyczne elementy z których Koontz zazwyczaj buduje swoje powieści. Przyjemnie było mi wrócić do czegoś znajomego. Fakt, pisarz ten ma wiele znaczenie lepszych książek, a "Bez tchu" plasuje się raczej gdzieś w dolnej części stawki jego bogatej bibliografii. W dodatku opis wydawnictwa z tyłu okładki zdradza nam 3/4 książki, a w pozostałej 1/4 i w samej końcówce Koontz pędzi na łeb na szyję zamykając pośpiesznie wszystkie wątki, tak na chybcika. Lekki niedosyt pozostaje... niemniej bardzo cenię sobie tego autora. Jest to pisarz który wierzy w dobro, w nadzieję, w metafizykę, w nieprzeniknioną tajemnicę i cuda tego świata, jakkolwiek banalnie by to wszystko nie brzmiało. Przekonuje mnie po prostu, jest mi bliski. Koontz rozpoczyna książkę od dedykacji dla Ezopa mając świadomość jaką bajkę piszę, jednocześnie przywołuje cytat z Chestertona że nauka nie może narzucać nam jakiejkolwiek filozofii. Jedno i drugie jest kluczem do zrozumienia i docenienia tej powieści.

Lubię co jakiś czas wrócić na stare śmieci. Moje literackie "stare śmieci" to pisarze na których się wychowałem. Jednym z nich jest właśnie Dean Koontz. "Breathless" to jedna z jego późniejszych powieści (tych napisanych już po 2000 roku, a więc raczej okres schyłkowy Koontza niż czasy jego świetności). To jednak typowy Koontz w którego czytaniu się niegdyś rozmiłowałem. Są...