Przyznaję, że bardzo płytko wybrałam tę książkę - jestem miłośnikiem psów, sama w tamtym czasie miałam owczarka collie i pieseczek na okładce mi się spodobał.
Treść książki jest bardzo poważna mimo swojego "nastoletniego" charakteru. Rachel jest wolontariuszką w schronisku. W książce jest sporo opisów jak takie życie codzienne w tym schronisku wygląda. Całą sytuację zmienia jedna jedyna sunia (właśnie owczarka collie!), która do wymienionego wyżej schroniska trafia.
Taki pies, który nikomu nie pozwala do siebie podejść, bez przerwy warczy i wygląda jakby chciał cię zjeść odpycha raczej wszystkich. Ale Rachel widzi w niej tylko strach. Strach i ogromną samotność. Brawo dla autorki za nakreślenie więzi jaka może powstać pomiędzy psem a człowiekiem - rzadko komu w sposób właściwy udaje się to zrobić. Kłaniam się do stóp również za scenę kulminacyjną - dla niej chyba warto przeczytać całą książkę.
Jest ona cieniutka i dobra na jeden letni wieczór na tarasie w promieniach słońca. Radzę jednak zaopatrzyć się w paczkę chusteczek ;)

Przyznaję, że bardzo płytko wybrałam tę książkę - jestem miłośnikiem psów, sama w tamtym czasie miałam owczarka collie i pieseczek na okładce mi się spodobał.
Treść książki jest bardzo poważna mimo swojego "nastoletniego" charakteru. Rachel jest wolontariuszką w schronisku. W książce jest sporo opisów jak takie życie codzienne w tym schronisku wygląda. Całą sytuację zmienia...