Szalony koniec świata

China Mieville to następny ulubieniec „okularników” sf. W Polsce od początku jest wydawany przez wydawnictwo Zysk i S-ka. Najpierw trylogia New Crobuzon (Dworzec Perdido, Blizna, Żelazna Rada), następnie zbiór opowiadań W poszukiwaniu Jake’a i inne opowiadania, potem powieść dla dzieci (młodzieży) LonNiedyn. W 2010 wydano świetne Miasto i miasto, wreszcie w sierpniu tego roku ukazał się Kraken.

Mogę się tak naśmiewać z okularników, bo sam się do nich zaliczam, czy słusznie, nie mnie oceniać. Lubimy tak sobie wziąć autora i hołubić go, po prostu. Pal licho, jak hołubimy autora zagranicznego, gorzej z polskim, bo rozumie co mówimy i piszemy i jeszcze przez przypadek weźmie to do siebie i uwierzy, że jest taki świetny…

Mieville na dodatek nie tylko u nas jest lubiany i doceniany, pomimo młodego wieku (poniżej czterdziestki, znaczy się młody jest) na Zachodzie był wielokrotnie nagradzany. Właściwie każda jego książka jest zauważana i omawiana. Podobnie jest z Krakenem - został on uhonorowany nagrodą Locusa za 2011 rok.

Kraken jest opowieścią o mieście, jak właściwie każda powieść Mieville’a. Tak sobie myślę, że gdyby wywieźć autora na wieś, postawić go w szczerym polu, to na pewno byłaby mu potrzebna pomoc psychoanalityka. Mieville jest „miejski” do szpiku kości. On nie umie inaczej, on musi pisać o Mieście. To jest jego miejsce, jego dżungla, jego piekło i jego raj.

To jest opowieść o Londynie, ale o innym Londynie. O mieście w mieście, zamkniętym przed oczami „normalnych” ludzi. O mieście, w którym może zdarzyć się wszystko. Jest to też na swój sposób kryminał, bo przecież od kradzieży i pogoni za złodziejami wszystko się zaczęło.

Właśnie, o czym jest tak powieść? Z muzeum zostaje ukradziony eksponat, ale nie byle jaki eksponat, zostaje ukradziona kałamarnica olbrzymia. Kustosz tego muzeum, Billy Harrow zostaje wciągnięty w sam środek zdarzeń. Próbując odzyskać skradzioną kałamarnicę przekonuje się, że znane mu miasto nie jest takie, jak mu się wydawało. Dziesiątki, setki ludzi i stworzeń żyjących tak jakby po drugiej stronie, w niewidocznym do tej pory dla niego Londynie. Toczący walkę między sobą, o wiarę, miasto, władzę, o wszystko, nawet o koniec świata. Mamy też niezwykłe postaci: specjalna jednostka policji, Goss i Subby (moi ulubieńcy), Tatuaż, Grisamentum, przedstawiciele kultów, kryminaliści, nierealny Wati i jego chowańcy. Niesamowita ilość barwnych postaci, których przygody i historie przeplatają się między sobą.

Temat dla mnie chwytliwy, wręcz mój ulubiony, bogowie, bożki i ich wierni próbujący rozgrywać między sobą ludzi i miasto. Akcja kryminalna wręcz pędzi do przodu, ale… Właśnie, jest oczywiście jakieś ale, czytelnik może się pogubić w tej olbrzymiej ilości pomysłów, zwrotów akcji, tak mniej więcej w ¾ książki wszystko lekko siada. Tak jakby autor zagubił się w tym co chciał zrobić, zapędził się ślepą uliczkę i nie wiedział jak się z niej wydostać.

Powieść ma ponad sześćset stron i czyta się ją bardzo szybko, jednak od Mieville’a ja, jako okularnik oczekiwałem więcej i właśnie tego więcej w moim temacie nie dostałem. Gdyby taką powieść napisał kto inny, no, może z wyjątkiem Gaimana, cieszyłbym się, a tak pozostał lekki niedosyt, że mogło być tak świetnie, a jest tylko bardzo dobrze. Kraken jest słabszy od Miasta i miasta (ach, te porównania). Tam mnie oczarował pomysłem, tutaj sprawił, że miejscami poczułem się zagubiony.

ciąg dalszy na stronie:
http://szortal.com/node/658

Szalony koniec świata

China Mieville to następny ulubieniec „okularników” sf. W Polsce od początku jest wydawany przez wydawnictwo Zysk i S-ka. Najpierw trylogia New Crobuzon (Dworzec Perdido, Blizna, Żelazna Rada), następnie zbiór opowiadań W poszukiwaniu Jake’a i inne opowiadania, potem powieść dla dzieci (młodzieży) LonNiedyn. W 2010 wydano świetne Miasto i miasto,...