Książka kolokwialnie mówiąc „przegadana”. Ciągle ktoś coś opowiada, do kogoś dzwoni. Zawiłe wyjaśnienia, męcząca.

Książka kolokwialnie mówiąc „przegadana”. Ciągle ktoś coś opowiada, do kogoś dzwoni. Zawiłe wyjaśnienia, męcząca.

Są wszystkie "chmielewskie" elementy. Galimatias i ambaras, ale tylko przyjemne.

Są wszystkie "chmielewskie" elementy. Galimatias i ambaras, ale tylko przyjemne.

Jak na książki pani Chmielewskiej, które do tej pory przeczytałam, ta nie była najgorsza, ale niestety nadal fanką twórczości autorki nie jestem.

Jak na książki pani Chmielewskiej, które do tej pory przeczytałam, ta nie była najgorsza, ale niestety nadal fanką twórczości autorki nie jestem.

Fakt, nie miała pani Chmielewska szczęścia do filmowych/telewizyjnych adaptacji i właściwie w wolnej chwili warto by się zastanowić, czemu nie. Swoją frustrację miała prawo wyrazić jak na literatkę przystało - w książce. A ja, jak na czytelniczkę przystało, mam prawo ocenić: ależ z tego wyszedł gniot! No klękajcie narody!. Dodatkowa gwiazdka pocieszenia za dwa uśmiechy, które z "chmielewskiej narracji" uchowały się w starym stylu, jaki niektórzy z nas tak kiedyś pokochali, że dawali kolejnym produkcjom autorki kolejne szanse

Fakt, nie miała pani Chmielewska szczęścia do filmowych/telewizyjnych adaptacji i właściwie w wolnej chwili warto by się zastanowić, czemu nie. Swoją frustrację miała prawo wyrazić jak na literatkę przystało - w książce. A ja, jak na czytelniczkę przystało, mam prawo ocenić: ależ z tego wyszedł gniot! No klękajcie narody!. Dodatkowa gwiazdka pocieszenia za dwa uśmiechy,...

Czytałam Chmielewską jako nastolatka i pamiętam, że uwielbiałam jej książki. Po "Rzeź bezkręgowców" sięgnęłam przypadkiem po wieeeeelu latach i jestem w szoku, jak bardzo inaczej odbieram ją teraz. Albo zmieniły mi się gusta albo po prostu ta książka jest słaba...ledwo przebrnęłam; nie wiem, o co w niej chodziło a chaos językowy sięgał zenitu. Jeśli chcecie polubić Chmielewską, nie zaczynajcie od tej książki, bo się bardzo zawiedziecie.

Czytałam Chmielewską jako nastolatka i pamiętam, że uwielbiałam jej książki. Po "Rzeź bezkręgowców" sięgnęłam przypadkiem po wieeeeelu latach i jestem w szoku, jak bardzo inaczej odbieram ją teraz. Albo zmieniły mi się gusta albo po prostu ta książka jest słaba...ledwo przebrnęłam; nie wiem, o co w niej chodziło a chaos językowy sięgał zenitu. Jeśli chcecie polubić...

„Rzeź bezkręgowców” to powieść, która nie powinna się zdarzyć. Joanna Chmielewska chciała przeskoczyć samą siebie i pokazać czytelnikowi, że pomimo wieku nadal ma pazur i potrafi napisać zgrabną intrygę. O ile w poprzedzającej „Rzeź bezkręgowców” „Zapalniczce” się to udało o tyle tym razem autorka poniosła fiasko. Sromotne.

Przede wszystkim powieść jest zbyt zagmatwana ale i chaotyczna. Ale też absurdalna, powody morderstw dokonywanych w powieści mogą wywołać co najwyżej uśmiech politowania, fabuła również, bohaterowie mało ciekawi, humoru jak na lekarstwo. A całość okraszona negatywnym stosunkiem autorki do telewizji jako instytucji oraz dziennikarzy, co można uznać za nadmierną zgryźliwość, z gatunku tych, co nie bawią ani trochę. A przede wszystkim umieszczanie akcji w miejscu, którego autorka unika i którego, jak sama wielokrotnie przyznaje, nie rozumie, nie jest dobrym pomysłem. Brakuje bowiem zarówno wiarygodności jak i sensu.

Mało ciekawa, przekombinowana, zbyt przegadana powieść.

„Rzeź bezkręgowców” to powieść, która nie powinna się zdarzyć. Joanna Chmielewska chciała przeskoczyć samą siebie i pokazać czytelnikowi, że pomimo wieku nadal ma pazur i potrafi napisać zgrabną intrygę. O ile w poprzedzającej „Rzeź bezkręgowców” „Zapalniczce” się to udało o tyle tym razem autorka poniosła fiasko. Sromotne.

Przede wszystkim powieść jest zbyt zagmatwana...

Jeden z milszych sposobów spędzenia czasu.

Jeden z milszych sposobów spędzenia czasu.

9
Ile ja tej Chmielewskiej przeczytałem... Z polecenia mamy, byłem wtedy młodym nastolatkiem, fajnie to wspominam, ale wszystkie zlewają się w jedno stąd, nie chce się rozpisywać w ocenie...

9
Ile ja tej Chmielewskiej przeczytałem... Z polecenia mamy, byłem wtedy młodym nastolatkiem, fajnie to wspominam, ale wszystkie zlewają się w jedno stąd, nie chce się rozpisywać w ocenie...

Joanna, po raz kolejny, znajduje się w centrum wydarzeń kryminalnych...
Ja mam, po raz kolejny, przyjemność w nich uczestniczyć :)
Tym razem wchodzimy w świat filmu, literatury...
Ehhh...te obłędne teksty...ten chaos...i ten niepowtarzalny klimat domu głównej bohaterki...
Uwielbiam!

Joanna, po raz kolejny, znajduje się w centrum wydarzeń kryminalnych...
Ja mam, po raz kolejny, przyjemność w nich uczestniczyć :)
Tym razem wchodzimy w świat filmu, literatury...
Ehhh...te obłędne teksty...ten chaos...i ten niepowtarzalny klimat domu głównej bohaterki...
Uwielbiam!

Ledwo pamiętam, więc raczej średnia 😉

Ledwo pamiętam, więc raczej średnia 😉