Z Somozą spotkałam się ostatni raz dwa lata temu, a nasze spotkanie skończyło się zakupieniem własnego egzemplarza. Zaczęła się gra, między obserwatorem a pisarzem. Niebezpiecznie zagłębiająca się w psychikę gra, z której ciężko było się wydostać. Po dwóch latach spotykam się z starym dobrym Somozą, który w wyjątkowy sposób manipuluje moją psychiką tak, że do końca nie wiem, co tak naprawdę mam o nim myśleć.

Na podstawie dzieł Szekspira stworzono oddział Przynęt, które wcielając się w poszczególne maski dopasowane do odpowiednich filii potrafią zapanować nad żądzami człowieka. Główna bohatera Diana Blanco jest jedną z najlepszych przynęt, jakimi dysponuje madrycka policja. Trwa pościg za Widzem, ciężkim psychopatą. Czas ucieka, a sprawa jeszcze bardziej się komplikuje...

Z jednej strony, mogłabym powiedzieć, że w końcu dostałam thriller na jaki od dawna czekałam - pełen napięcia, akcji, brutalnych i okrutnych scen, ciekawej intrygi i zawrót akcji, tak, żebym do końca nie wiedziała, co się stanie. I dostałam to. Opakowane niesamowicie ciekawym pomysłem połączenia psychologii z sztukami Szekspira. I jeśli z początku podchodziłam nieufnie, tak już pod koniec byłam kompletnie zachwycona światem stworzonym przez autora. Jest jedno ale. Mianowicie przez większą część "Rozpoczęcia" miałam ochotę zrzucić książką o ścianę. Autor zapomniał, że to czytelnik jest na pierwszym miejscu i że powinien go choć trochę wprowadzić w stworzony przez siebie świat. Tymczasem w "Przynęcie" od samego początku zostajemy zbombardowani informacjami, o których nie mamy bladego pojęcia.

W tym miejscu właśnie mam mieszane uczucia, bo w pewnym momencie wciągnęłam się tak bardzo, że nie mogłam wytrzymać z napięcia, lecz ten wstęp pozostawił we mnie pewien niesmak. Mimo tego "Przynęta" stanowi niebanalną historię, w której ludzkie żądze mogą być źródłem zguby. Bo co by było, gdyby do każdego można było przypasować daną "filię", a przynęta mogłaby w kilka sekund zawładnąć naszym ciałem i umysłem, a nawet doprowadzić do obłędu? Inną sprawą jest tak ciekawe ujęcie sztuk Szekspira i pokazanie możliwej teorii i wniosków z jego sztuk. Zaciekawiło mnie to, czy tak naprawdę da się ćwiczyć te maski i uzyskać podobny efekt.

"Przynęta" to godna polecenia książka. Wciągająca, nieco oporna z początku, lecz trzymająca w napięciu do ostatnich stron. Zgrabnie gubi czujność czytelnika i zaskakuje w punkcie kulminacyjnym.

Z Somozą spotkałam się ostatni raz dwa lata temu, a nasze spotkanie skończyło się zakupieniem własnego egzemplarza. Zaczęła się gra, między obserwatorem a pisarzem. Niebezpiecznie zagłębiająca się w psychikę gra, z której ciężko było się wydostać. Po dwóch latach spotykam się z starym dobrym Somozą, który w wyjątkowy sposób manipuluje moją psychiką tak, że do końca nie...