9/10 – WYBITNY

Życie gwiazdy filmowej Chris McNail i jej dwunastoletniej córki Reagan przebiega całkiem normalnie do czasu, kiedy dziewczynka zaczyna się dziwnie zachowywać: przemawia w nieznanym sobie języku, posiada nadludzką siłę, staje się niezwykle wulgarna i złośliwa. Zaniepokojona dziwnym zachowaniem córki Chris zwraca się o pomoc do lekarzy. Żaden z nich nie jest jednak w stanie wyjaśnić co dolega Reagan, a przeprowadzone badania wskazują na to, że jest ona całkiem zdrowa. Stan dziewczynki pogarsza się z jednak każdym kolejnym dniem. Zrozpaczona matka postanawia sięgnąć po ostatnią deskę ratunku, prosząc o interwencję niedawno poznanego księdza Damiena Karrasa.

Ekranizacja książki Blatty’ego osiągnęła status dzieła kultowego i moim zdaniem jest to dla tego filmu pozycja absolutnie zasłużona, ponieważ jest to jedna z niewielu produkcji z gatunku horroru, która potrafiła mnie faktycznie przerazić. Nic więc dziwnego, że w końcu postanowiłem zapoznać się z pierwowzorem tej historii, chcąc sprawdzić czy również ona będzie potrafiła zrobić na mnie tak potężne wrażenie… I muszę przyznać, że zrobiła! Może nie w taki sposób jak film, który (notabene dogłębnie przestraszony) pierwszy raz oglądałem mając lat naście, niemniej jednak moje zaangażowanie w tę lekturę oraz poziom towarzyszących jej emocji stały na naprawdę wysokim poziomie. Moim zdaniem nie jest to typowy horror o opętaniu, „Egzorcysta” bowiem jawi mi się bardziej jako powieść o zagubieniu się w wierze, obiekcjach jej dotyczących i walce z nimi. W moim przekonaniu to nie Reagan jest najważniejszą postacią tej książki, ale wewnętrznie rozdarty i targany wątpliwościami ojciec Karras. To właśnie on poddany jest najpoważniejszej próbie i chcąc pomóc opętanej dwunastolatce, musi wpierw stawić czoła swoim własnym demonom. Pomimo długo rozwijającej się akcji napięcie budowane jest w sposób mistrzowski, a finał w pełni rekompensuje pewne dłużyzny występujące w początkowej fazie powieści. Fabuła dopełniona przez dobrze nakreślone postacie oraz świetne dialogi wciąga, a jedynie opisy metod leczenia Reagan sprawiają wrażenie niepotrzebnie rozwleczonych i nieco chyba już archaicznych. Nieco zdziwił mnie też fakt, że autor nie zdecydował się skorzystać z demona pochodzącego z tradycji chrześcijańskiej, ale sięgnął po Pazuzu – złego ducha wywodzącego się z wierzeń mezopotamskich. Może się mylę, bo żaden ze mnie religioznawca, ale wydaje mi się, że książka byłaby bardziej przekonująca, gdybyśmy mieli do czynienia np. ze starym poczciwym Lucyferem.

„Egzorcysta” to prawdziwy klasyk, który świetnie sprawdza się zarówno w formie filmowej jak i literackiej. Jest to jedna z tych powieści grozy, którą każdy szanujący się fan gatunku koniecznie powinien przeczytać. Polecam!

9/10 – WYBITNY

Życie gwiazdy filmowej Chris McNail i jej dwunastoletniej córki Reagan przebiega całkiem normalnie do czasu, kiedy dziewczynka zaczyna się dziwnie zachowywać: przemawia w nieznanym sobie języku, posiada nadludzką siłę, staje się niezwykle wulgarna i złośliwa. Zaniepokojona dziwnym zachowaniem córki Chris zwraca się o pomoc do lekarzy. Żaden z nich nie jest...