Próba raczej anegdotycznego szkicu charakteru narodowego Węgrów przedsięwzięta przez dwóch autorów węgierskich: pisarza i dziennikarza. Jest trochę ciekawostek, trochę anegdotek, trochę dowcipów, trochę uogólniających spostrzeżeń. Tematycznie mamy tu uwagi tyleż o samych Węgrach, co o ich kraju i państwie – tak jak wyglądały one w końcówce lat 1990., tak więc rozdziały i akapity dotyczące na przykład telefonii mają już jedynie wartość historyczna.

Węgrzy, tak jak ich przedstawiono w tym szkicu, szczególnej sympatii nie budzą: jawią się jako lud liberalny, zwesternizowany i zapatrzony w Zachód, chciwy i snobistyczny. Wiele zjawisk opisanych przez autorów książeczki, typowych zdaje się być dla krajów postkomunistycznych lat 1990., tak więc w obrazku Węgier czytelnik polski pamiętający tamte czasy dostrzeże też rysy własnego kraju i społeczeństwa z ostatniej dekady XX wieku.

Książeczkę można przeczytać, ale wyjeżdżającemu dziś na Węgry wiele nie pomoże, bo zwyczajnie się już zdezaktualizowała.

Próba raczej anegdotycznego szkicu charakteru narodowego Węgrów przedsięwzięta przez dwóch autorów węgierskich: pisarza i dziennikarza. Jest trochę ciekawostek, trochę anegdotek, trochę dowcipów, trochę uogólniających spostrzeżeń. Tematycznie mamy tu uwagi tyleż o samych Węgrach, co o ich kraju i państwie – tak jak wyglądały one w końcówce lat 1990., tak więc rozdziały i...