Druga pozycja Pani Link za mną. Czytałam dotąd Echo winy.
Widzę,że historia i schematy się powtarzają. Dlaczego?

Niektórzy fani pewnie mnie tu przeklną, ale moim zdaniem autorka perfidnie pastwi się nad czytelnikiem. Powoli, zbyt powoli, z detaliczną precyzją zaznajamia nas z bohaterami, "marnotrawi" strony na nic nie wnoszące wydarzenia, wprowadza bez pospiechu w okoliczności morderstw i każe długo, długo czekać na rozwiązanie zagadki. Czytelnik musi być cierpliwy ponad miarę. W połowie książki może być znużony. Ponoć błyskotliwa inspektor pnie się po szczeblach kariery, ale tutaj prowadząc śledztwo kroczy jak niewidoma we mgle. Mam za sobą dziesiątki kryminałów i dostrzegam braki.

Dopiero ostatnie pięćdziesiąt stron rekompensuje żmudne oczekiwania. Akcja jest wartka, a zakończenie zaskakujące.
Na okładce książki przeczytałam, że Charlotte Link jest nazywana następczynią Agaty Christie. Być może to i racja, ale Agata potrafiła równie celnie nakreślić swoich bohaterów i stworzyć intrygę kryminalną na 150 stronach, zaś Pani Link potrzebuje ich 500. Wspólne jest chyba to, że obie umiejetnie umieją wyprowadzić czytelnika w pole, sugerować sprawcę, po to, by na końcu totalnie go zaskoczyć.

Nie przychylam się także do wielu opinii, które mówią, że powieści Pani Link dają znakomicie i dogłębnie wykreowane postacie.

To, co wyszło najlepiej w tej powieści, to według mnie klimat. Głęboko angielski, groźny krajobraz i wtulona w niego zapuszczona farma na odludziu skrywająca tajemnice z czasów wojny. Historia z okresu drugiej wojny światowej wpleciona w fabułę - tytułowe Drugie dziecko. doc - budzi grozę i przez 4/5 powieści każe czytelnikowi wierzyć,że tkwi w niej główny motyw zabójstw. A okazuje się być jedynie przykrywką i pretekstem.

Mimo wszystko 500 stron powieści na pewno spowoduje, że będzie się ją długo pamiętać.
Fanom polecać nie muszę, ale tym, którzy nie czytali owszem. Tylko proszę cierpliwie czekać na mordercę.

Druga pozycja Pani Link za mną. Czytałam dotąd Echo winy.
Widzę,że historia i schematy się powtarzają. Dlaczego?

Niektórzy fani pewnie mnie tu przeklną, ale moim zdaniem autorka perfidnie pastwi się nad czytelnikiem. Powoli, zbyt powoli, z detaliczną precyzją zaznajamia nas z bohaterami, "marnotrawi" strony na nic nie wnoszące wydarzenia, wprowadza bez pospiechu w...