„Drugie dziecko" bardzo mi się spodobało, przede wszystkim za sprawą takiej, a nie innej narracji. Po pierwsze jest lekka w odbiorze, po drugie kolejne wątki gmatwają sytuację, autorka podsuwa coraz to nowego podejrzanego, by wzbudzać większą i większą ciekawość. Dalej wątki kryminalne przeplatają się z obyczajowymi, których tutaj jest więcej, co nie umniejsza zainteresowania sensacją. No i co bardzo lubię u Link to powrót do przeszłości, przyznam, że w tym konkretnym przypadku początkowo historia sprzed lat mnie niekoniecznie zainteresowała, ale potem wszystko zaczęło ze sobą się zazębiać i okazało się, że sens jest.

Całość naprawdę bardzo mi się spodobała, szczególnie na gorąco, bo po krótkim przemyśleniu dochodzę do wniosku, że autorka zgromadziła w powieści nadmiar kobiet przepraszających, że żyją. Na tych kilku czy kilkunastu bohaterów było ich aż cztery- statystycznie niewiarygodne.

No i jeszcze jedna uwaga na nie, czyli motyw zbrodni, niby wiarygodny, ale mnie zabrakło tego prapoczątku, charakterystyka postaci była naprawdę dobra, ale potem okazało się, że w jednym przypadku była nieprawdziwa i nie do końca przekonało mnie. Dlatego odejmuję jedna gwiazdkę w ocenie, poza tym świetna lektura, którą z czystym sumieniem mogę polecić.

„Drugie dziecko" bardzo mi się spodobało, przede wszystkim za sprawą takiej, a nie innej narracji. Po pierwsze jest lekka w odbiorze, po drugie kolejne wątki gmatwają sytuację, autorka podsuwa coraz to nowego podejrzanego, by wzbudzać większą i większą ciekawość. Dalej wątki kryminalne przeplatają się z obyczajowymi, których tutaj jest więcej, co nie umniejsza...