W końcu dorwałem trzecie wydanie wielokrotnie nagradzanej ,,Łaumy''. Przyjazna lektura - dla dużych i małych dzieci - dorośli wyłapią kilka smaczków (jak gołe panny wywieszone w pojeździe pana Leszka). Nie spodziewałem się gigantycznej mieszanki: horroru (czary, uprowadzenia brzdąców), dramatu (śmierć babki), gorzkiej rzeczywistości (Warszawa jako miasto brzydoty), komedii (dużo zabawy kliszami gatunku fantasy oraz czarnego humoru). To się czyta! Z wielką przyjemnością. Żałować można, że za krótka, bo ,,Łauma'' zasługuje na rozszerzoną powieść. Chciałbym, żeby trwała co najmniej dwa razy tyle. Nie mogłem się pogodzić z faktem, iż frapujący temat został sprowadzony do dziecięcej historii, choć autor z wyczuciem serwuje dorosłe wątki: a to poczucie utraconego sensu życia, a to jałowa wiara w bogów czy romans, który z romantyzmem nie koniecznie musi mieć coś wspólnego.

Dorotka jest sympatyczna, jak leśne stworzenia z suwalskich wierzeń. Pyzata buźka z kokardą na głowie sprawia, że nie sposób odmówić jej wdzięku lub uroku. Jest uroczo niewinna, nawet jeśli zna język dorosłych. Odważna bohaterka. Protagonistka, która w ciemno zachęci małe dzieci do czytania. Ładnie rozrysowany. Ma w sobie ulotny klimat, który czasem przeradza się w grozę lub absurdalną komedię, gdzie dziecko przejmuje inicjatywę, bo duchy lasu się boją! Lektura obowiązkowa.

W końcu dorwałem trzecie wydanie wielokrotnie nagradzanej ,,Łaumy''. Przyjazna lektura - dla dużych i małych dzieci - dorośli wyłapią kilka smaczków (jak gołe panny wywieszone w pojeździe pana Leszka). Nie spodziewałem się gigantycznej mieszanki: horroru (czary, uprowadzenia brzdąców), dramatu (śmierć babki), gorzkiej rzeczywistości (Warszawa jako miasto brzydoty), komedii...