Skompensowane zalety wszystkiego, co fani Koła Czasu uwielbiali w sadze. Pod wieloma względami powrót do początków (nawiązania do Oka Świata, Wielkiego Polowania i Rogu Valere).

Najważniejsze wątki z poprzednich tomów doczekały się rozwiązania. Niektóre postaci, które z niewiadomych przyczyn straciły na znaczeniu (głównie Tom Merillin) lub zniknęły całkowicie, powróciły na prawowite miejsce.
Jeśli chodzi o zastrzeżenia, to moje wątpliwości wzbudził tylko fragment na Górze Smoka (ale to już kwestia osobistego gustu i oczekiwań).

Brak dłużyzn. Doskonałe tempo. Spójność. Gładka akcja.
Trudno orzec w jakim procencie powieść jest dziełem Sandersona, w których miejscach jego słowa przenikają słowa Jordana (to oczywiście zaleta, że nic nie odstaje), niemniej są momenty gdzie pisarz wniósł świeżość nowego spojrzenia; pewne detale (wcale nie potknięcia) - Nynaeve mówiąca "przepraszam" (!) :) , Rand zwracający się do swych doradców "przyjaciele", czy subtelna zmiana w relacjach Siuan - Bryne, taki osobliwy rys, który był widoczny w pierwszych częściach, ale zanikł później, przygnieciony mnogością wątków, detali, postaci itp. Ma się wrażenie, że cały potencjał został zebrany do kupy i solidnie wykorzystany.

Są rokowania na wspaniałe zakończenie cyklu.

Skompensowane zalety wszystkiego, co fani Koła Czasu uwielbiali w sadze. Pod wieloma względami powrót do początków (nawiązania do Oka Świata, Wielkiego Polowania i Rogu Valere).

Najważniejsze wątki z poprzednich tomów doczekały się rozwiązania. Niektóre postaci, które z niewiadomych przyczyn straciły na znaczeniu (głównie Tom Merillin) lub zniknęły całkowicie, powróciły...