Strasznie naiwna opowieść.

Strasznie naiwna opowieść.

Dziwna to była książka... Po raz kolejny mam mieszane uczucia. Przyznam, że sięgając po nią zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Ot, leżała od wielu lat na półce i w końcu nadszedł na nią czas. Osadzona w latach 90. opowieść o beznadziejnej, skazanej na przegraną miłości prostytutki i portiera w wieku średnim. Powieść smutna, rozdzierająca serce. Bardzo podobało mi się oddanie beznadziei tych czasów, powszechnego bezrobocia, rozwijającej się przestępczości - a na tym tle dwoje ludzi, którzy zdaje się, że przegrali już swoje życie. Powieść, choć ogólnie smutnej tematyki, nieco dodaje nadziei - bardzo podobało mi się ukazanie, jak ogromna, szaleńcza miłość może odmienić życie człowieka. Powieść trochę jak życie - erotyczna, smutna, brutalna. Trochę się tej erotyki obawiałam, bo zazwyczaj odpycha mnie od literatury. Ryszard Botwina potrafił jednak stworzyć piękne, rozpalające opisy zbliżeń - brawo! Niestety, "Małe wieczności" nie są pozbawione wad. Akcja jest trochę zbyt rozwleczone, niezbyt mnie wciągnęła. Z drugiej strony, to, jak się potem fabuła rozkręca jest aż zbyt nieprawdopodobne. Ciężko mi było uwierzyć w tę historię, a jej zakończenie było bardzo rozczarowujące. Niemniej cieszę się, że w końcu mam ją za sobą.

Dziwna to była książka... Po raz kolejny mam mieszane uczucia. Przyznam, że sięgając po nią zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Ot, leżała od wielu lat na półce i w końcu nadszedł na nią czas. Osadzona w latach 90. opowieść o beznadziejnej, skazanej na przegraną miłości prostytutki i portiera w wieku średnim. Powieść smutna, rozdzierająca serce. Bardzo podobało...

Jedyne co wartościowe w tej książce, to fragment Hamleta. Tylko to sprawiło, że moje serce zabiło szybciej. Cała fabuła wydawała mi się przerysowana, pusta i momentami komiczna...

Jedyne co wartościowe w tej książce, to fragment Hamleta. Tylko to sprawiło, że moje serce zabiło szybciej. Cała fabuła wydawała mi się przerysowana, pusta i momentami komiczna...

Małe Wieczności to dla mnie wielka książka.Może,dlatego że autor nie komercyjny.Nie pokazywany wszędzie w mediach.
Historia romansu,między tirówką a portierem.Może,być śmieszna.\
Bo,zwykle taka dziewczyna szuka nadzianego kasą biznesmena.
Książka opowiada o zawiści.Zaglądaniu pod kołdrę,zawiść ze strony tak zwanych moralnych i konserwatywnych.
Książka,ma jednak momenty które.Mnie nudziły,nudne były te wizyty w teatrze.
Na plusy dałbym :
-opis miłości fizycznej.
-tortury młodej dziewczyny
-policjant skorumpowany.
Nie wiem,jak ktoś oceni moją opinię.Ale mi się podobała książka.

Małe Wieczności to dla mnie wielka książka.Może,dlatego że autor nie komercyjny.Nie pokazywany wszędzie w mediach.
Historia romansu,między tirówką a portierem.Może,być śmieszna.\
Bo,zwykle taka dziewczyna szuka nadzianego kasą biznesmena.
Książka opowiada o zawiści.Zaglądaniu pod kołdrę,zawiść ze strony tak zwanych moralnych i konserwatywnych.
Książka,ma jednak momenty...

Książka zapowiadała się dobrze, lecz to co działo się potem zawiodło mnie a najbardziej zakończenie, którego nie rozumiem. W pewnych momentach czułam obrzydzenie, dużo brutalności, bardzo dużo erotyki, która jak dla mnie była nie na miejscu zważając na przeszłość Ani, no niestety, ale żałuję, że przeczytałam te książkę, strata czasu.

Książka zapowiadała się dobrze, lecz to co działo się potem zawiodło mnie a najbardziej zakończenie, którego nie rozumiem. W pewnych momentach czułam obrzydzenie, dużo brutalności, bardzo dużo erotyki, która jak dla mnie była nie na miejscu zważając na przeszłość Ani, no niestety, ale żałuję, że przeczytałam te książkę, strata czasu.

Przez całą lekturę tej książki miałam ochotę napluć autorowi w twarz. Pretensjonalne I bez polotu. Samobójstwo które popełniają bohaterowie to była najlepsza decyzja świata, szkoda tylko że nie postanowili tego na początku całej tej dennej historii.

Przez całą lekturę tej książki miałam ochotę napluć autorowi w twarz. Pretensjonalne I bez polotu. Samobójstwo które popełniają bohaterowie to była najlepsza decyzja świata, szkoda tylko że nie postanowili tego na początku całej tej dennej historii.

Po przeczytaniu tej książki mam całkowicie mieszane uczucia. Najpierw zacznijmy od tej dobrej strony, a mianowicie sam pomysł na historie. Jak na mój gust dost oryginalny i ciekawy. Dwoje straconych już dla środowiska ludzi i całkowicie różnych spotyka się i postanawiają, że szczęście może dać im jedynie bycie razem. Książka pokazuję co może stać się z człowiekiem uzależnionym od narkotyków. Zdecydowanie poruszyła mnie historia tych dwojga ludzi, więc dobrze jest bo lektura powinna wzbudzać emocję.
Minusów jest niestety więcej. Czytając i czytając miałam wrażenie, że ciągle jest to samo, wszystko się ciągnęło i wolno brnęło wolno. Miałam wrażenie, że książka ma jakieś czterysta stron, a nie niespełna trzysta. Największą porażką były dla mnie dialogi pomiędzy głównymi bohaterami, jakoś zupełnie dla mnie nie rzeczywiste. W pewnym momencie miałam ich zupełnie dość. Kolejną kwestią jest erotyka, która zupełnie mi nie pasowała do tej historii, owszem coś mogło jej być ale nie tyle. Miałam do czynienia z książkami z erotyką, która się w nich pojawiała, ale nigdy nie przeszkadzała mi ona tak jak tutaj.

Po przeczytaniu tej książki mam całkowicie mieszane uczucia. Najpierw zacznijmy od tej dobrej strony, a mianowicie sam pomysł na historie. Jak na mój gust dost oryginalny i ciekawy. Dwoje straconych już dla środowiska ludzi i całkowicie różnych spotyka się i postanawiają, że szczęście może dać im jedynie bycie razem. Książka pokazuję co może stać się z człowiekiem...

Niektórym ludziom w życiu się układa. A niektórzy po prostu mają pod górkę.
Botwina napisał powieść o trudnej, niemożliwej prawie miłości dwojga różnych od siebie ludzi: ćpunki (żony narkomana) oraz portiera, byłego górnika.
Wszystko się zmienia, gdy Anna poznaje Henryka. Okazuje się, że nadają na tych samych falach, oboje są spragnieni miłości, czują się tak samo nieszczęśliwi. Stają się sobie coraz bliżsi - jednak każde boi się zrobić krok w stronę tego czego naprawdę pragną. W końcu ich miłość staje się faktem,Anna rzuca narkotyki, żona Henryka przez długi czas niczego nie podejrzewa, a gdy ich związek wychodzi na jaw, jest gotowa mu wszystko wybaczyć. O Anię upomina się jej przeszłość. Niestety będą musieli walczyć o swoje szczęście. Koniec książki jest dramatyczny...a zarazem przewidywalny.
Pan Botwina napisał książkę, o której nie można zapomnieć, która powoduje, że odbiorca zatrzymuje się w miejscu i spoglądając przez okno widzi, jaki ten świat jest brutalny.

Niektórym ludziom w życiu się układa. A niektórzy po prostu mają pod górkę.
Botwina napisał powieść o trudnej, niemożliwej prawie miłości dwojga różnych od siebie ludzi: ćpunki (żony narkomana) oraz portiera, byłego górnika.
Wszystko się zmienia, gdy Anna poznaje Henryka. Okazuje się, że nadają na tych samych falach, oboje są spragnieni miłości, czują się tak samo...

Niby dobry pomysł na opowieść prostą, pełną zwrotów i trudów relacji między bohaterami. Niestety wszystko nie tak. Bohaterowie płascy, naiwni, przewidywalni. Świat gangsterów wymyślony i nieprawdziwy. Uczucie między bohaterami nakreślone jakby przez podjaraną gimnazjalistkę (błagam, miłość nie polega na seksie i mówieniu do gwiazd o tym jak to jest teraz miłość, tęcze i kucyki - do porzygu). Czarnobiałe postacie pojawiają się niewiadomo skąd i znikają, nie budując jakiejkolwiek więzi z czytelnikiem. I na koniec najgorsze: DIALOGI!!!!!! To jakiś koszmar. Jest bardzo bardzo źle. Bohaterowie mówią jak w kiepskim teatrze, używają języka i składni, które w ich ustach trącą fałszem, kwestie są nieznośnie informacyjne, naiwne i głupie. Jakby autor chciał pisać sztukę teatralną, ale opierając się jedynie o swoje wyobrażenie jak taka sztuka naprawdę brzmi - przykro mi, ale czyta się to z politowaniem.
Szkoda, bo sięgnąłem po książkę zaintrygowany światem i bohaterami. To był materiał na dobry romans z sensacją w tle. Chciałbym użyć innych słów albo nic nie napisać, ale jestem załamany. To jest złe. Ale okładka fajna:)

Niby dobry pomysł na opowieść prostą, pełną zwrotów i trudów relacji między bohaterami. Niestety wszystko nie tak. Bohaterowie płascy, naiwni, przewidywalni. Świat gangsterów wymyślony i nieprawdziwy. Uczucie między bohaterami nakreślone jakby przez podjaraną gimnazjalistkę (błagam, miłość nie polega na seksie i mówieniu do gwiazd o tym jak to jest teraz miłość, tęcze i...

Nie polecam. Ciekawa historia, niestety nieudolnie opowiedziana.

Nie polecam. Ciekawa historia, niestety nieudolnie opowiedziana.