Od kiedy tylko zobaczyłam tą książkę, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Wiem, że nie ocenia się książki po okładce, ale czasami tak się nie da. A ta okładka od samego początku nie tylko przyciągnęła mój wzrok, ale też nie pozwala od siebie się oderwać. No ale nie tylko okładka spowodowała, że koniecznie musiałam poznać Maureen Jennings i jej twórczość. Jako wielka fanka kryminałów, szczególnie tych w kolorze sepii, nie mogłam sobie tej pozycji odpuścić, przejść obok niej obojętnie, po prostu musiałam ją mieć :)

Dla Williama Murdocha ta noc to jedna z gorszych, jaką przyszło ostatnio mu przetrwać. Nie dość że ząb od jakiegoś czasu nie daje o sobie zapomnieć, to jeszcze zaginął jeden z konstabli. Młody Wicken, do tej pory był bardzo odpowiedzialnym mężczyzną, nie tylko w pracy ale też w domu, dlatego jego zniknięcie nie wróży nic dobrego. Detektyw bez chwili wahania rusza drogą, jaką codziennie przemierzał konstabl, zaglądając do każdego opuszczonego domu. Niestety w jednym z nich znajduje Wickena z dziurą postrzałową w głowie i bronią między nogami. Po przybyciu koronera i zaprzysiężeniu ławników, pozostaje już tylko orzec czy to było samobójstwo, czy może morderstwo. Tak zaczyna się dość trudne śledztwo, od którego zależy życie matki i jej chorego dziecka, życie .... No ale to już musicie sami się dowiedzieć.

We wstępie zachwalałam okładkę, która dla mnie jest niesamowicie klimatyczna, ale czy treść jej dorównuje ? Jak najbardziej, treść zdecydowanie jest wciągająca, intrygująca, wspaniale oddająca klimat czasów wiktoriańskich. Zresztą to mój pierwszy kryminał, którego akcja dzieje się pod koniec XIX wieku w Toronto, mój pierwszy kanadyjski kryminał. I z całą pewnością nie ostatni.

Autorka, Maureen Jennings niesamowicie potrafi oddać klimat czasów w których osadziła akcję, zachowując niezwykłą dbałość o szczegóły. I nie chodzi tu tylko o stroje, czy język, ale też o moralność ludzką, gospodarkę, czy religię. Każdy z bohaterów jest bardzo specyficzny, bardzo charakterystyczny i choć każdy stara się zachowywać pozory, to jednak sekrety lubią wychodzić na światło dzienne w najmniej odpowiednich momentach i to one kierują całą akcją.

No właśnie, a co do akcji, to toczy się ona pomału swoimi torami, co rusz wyjawiając nam co raz to nowe fakty, które z czasem są co raz bardziej zatrważające. Pomału odkrywamy, jak nienawiść, tłamszona w sobie od najmłodszych lat, może doprowadzić do katastrofy, jak może zniszczyć życie wielu ludziom.

Dla mnie „Biedny Tom już wystygł” to świetny kryminał, który idealnie wprowadzi nas w XIX wiek, z całym jego okrucieństwem, obłudą, fałszywą skromnością. To kryminał pełen tajemnic i intryg, które razem z detektywem Murdochem powoli odkrywamy. Dzięki autorce mogłam cofnąć się w czasie i chociaż przez chwilę, zwolnić tempo życia i przekonać się, że bez różnicy w jakiej epoce żyjemy, to zawsze i tak światem rządzą pieniądze i namiętności.
Polecam !!!

Od kiedy tylko zobaczyłam tą książkę, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Wiem, że nie ocenia się książki po okładce, ale czasami tak się nie da. A ta okładka od samego początku nie tylko przyciągnęła mój wzrok, ale też nie pozwala od siebie się oderwać. No ale nie tylko okładka spowodowała, że koniecznie musiałam poznać Maureen Jennings i jej twórczość. Jako wielka fanka...