Jak do tej pory (o dziwo?) to właśnie 3 tom cyklu "Księga Nowego Słońca" podobał mi się najbardziej (i to zdecydowanie).
Nie lubię tych wszystkich sercowych perypetii i rozterek Severiana. Nie lubię jego żalów nad Theclą. Nie lubię opisów młodzieńczych lat i dorastania książkowych bohaterów. Nie podobało mi się pieczeń sprawiająca, że w głowie Severiana zamieszkała jego luba.
Czasem również Severian przynudza w swoich co dłuższych przemyśleniach...
To wszystko sprawiło, że pierwsze dwa tomy, choć przyciągały mnie, intrygowały, ciekawiły - suma sumarum - podobały się dość średnio.
W 'Mieczu liktora' jednak miłosnych perypetii głównego bohatera jest zdecydowanie mniej, a jego podróż nabiera tempa.
Momentami książka autentycznie mnie zachwycała i pochłaniała bez reszty (w poprzednich tomach również się to zdarzało). Szczególnie upodobałem sobie spotkanie z alzabo... (mimo Agii, relacji między którą, a Severianem wprost nie znoszę!).
Nie mogę doczekać się kolejnego tomu!

Jak do tej pory (o dziwo?) to właśnie 3 tom cyklu "Księga Nowego Słońca" podobał mi się najbardziej (i to zdecydowanie).
Nie lubię tych wszystkich sercowych perypetii i rozterek Severiana. Nie lubię jego żalów nad Theclą. Nie lubię opisów młodzieńczych lat i dorastania książkowych bohaterów. Nie podobało mi się pieczeń sprawiająca, że w głowie Severiana zamieszkała jego...