'' Bo w tamtym miejscu życie człowieka jest tylko chwilą i każdy człowiek śni swoje własne niebo. ''

'' Czy to bajka, czy nie bajka ? . Myślcie sobie , jak tam chcecie. '' , jak pisała Maria Konopnicka w wierszu o krasnoludkach . Ja twierdzę że jest to bajka , bo przecież bajki , to nie tylko te w których wszystko się dobrze kończy i wszyscy żyją potem długo i szczęśliwie . Ta bajka jednak , jest absolutnie nie dla dzieci . Niektóre opisy wprost zieją grozą i okropnością . Las do którego udaje się trafić Davidowi zamieszkują przeróżne dziwy , stwory i zmory . A najciekawsze jest to że są one nam znane , a jednak jakże inne . Bo , czy ktoś nie zna bajki o Czerwonym kapturku , pięknej i dobrej królewnie Śnieżce , czy Złotowłosej i niedźwiedziach ? Wszystkie te bajki są tu przywoływane , jednak zobaczycie je w zupełnie innym świetle . Ale to nie wszyscy mieszkańcy tego dziwnego lasu . Spotkamy jeszcze wilkonów (pół ludzi , pół wilków) , trolle , harpie , oraz agresywne krasnoludki zwracające się do siebie per '' towarzyszu , bracie '' , i całą masę innych mniejszych lub większych dziwacznych postaci . W takie to miejsce trafia dwunastoletni David . Znalazł się tam idąc za głosem zmarłej matki która , w jego mniemaniu , go przywołuje . Przeżywa tam mnóstwo mrożących krew w żyłach przygód , ale też i sporo się uczy . Opowieść jest naprawdę , miejscami dość drastyczna , ale jednocześnie bardzo magiczna i ciekawa . Ja dałam się zauroczyć całkowicie i wcale mi nie przeszkadzało że chłopiec ma tylko dwanaście lat . Jak się bowiem okazało można napisać historię o dwunastolatku , która wcale nie jest dla dzieci . na początku trochę mi '' pachniało '' inną książką niedawno przeze mnie przeczytaną o tytule '' Siedem minut po północy '', w momentach kiedy chłopcu umarła matka i kiedy nie potrafił sobie z tą śmiercią poradzić , potem też ta opowieść przypominała mi historie opowiadane przez Neila Gaimana , chociaż w tym wypadku zabrakło mi jakiejś lekkości , polotu tamtego sposobu opowiadania . Nie chcę przez to powiedzieć że ta książka jest zła , wprost przeciwnie , jest po prostu inna . Ale bardzo dobra . W zdawało by się baśniowych opowieściach autor przemyca bardzo ważne tematy . Takie jak żałoba i sposób jej przeżywania . Niechęć i nienawiść do obcych którzy zajmują miejsce zmarłej matki . Nowa żona ojca i w krótkim czasie nowy przyrodni brat . Ale też dziwne zachowania samego głównego bohatera , czyli Davida . Głosy szepczących książek , ataki omdleń , czy dziwaczne odprawiane przez niego '' rytuały '' , jak sam zresztą je nazywa . A nawet temat homoseksualizmu i tolerancji na '' inność '' . Mnie osobiście książka ta przypomniała , że ja swoją czytelniczą przygodę w szkolnej bibliotece rozpoczynałam właśnie od baśni i bardzo lubiłam ten rodzaj literatury , potem oczywiście z nich wyrosłam , ale sentyment pozostał . Więc dla mnie ta książka była też wyprawą w dzieciństwo...Szkoda że to se ne vrati.

'' Bo w tamtym miejscu życie człowieka jest tylko chwilą i każdy człowiek śni swoje własne niebo. ''

'' Czy to bajka, czy nie bajka ? . Myślcie sobie , jak tam chcecie. '' , jak pisała Maria Konopnicka w wierszu o krasnoludkach . Ja twierdzę że jest to bajka , bo przecież bajki , to nie tylko te w których wszystko się dobrze kończy i wszyscy żyją potem długo i szczęśliwie...