Być jak Suttree, oto marzenie każdego mężczyzny!!!!Najlepsza dla mnie powieść Cormaca.
Ta proza ilustruje rzeczywistość, obraz człowieka współczesnego, świat oglądany bez różowych okularów, ludzie których pełno na ulicach, ale których nie widać w telewizorach, obraz człowieka pierwotnego, kierującego się inteligencją, ale na równi instynktem, szemrane postaci, pełnokrwiste, emanujące prawdą o człowieczeństwie, pisarstwo nie magicznego realizmu, ale wyrafinowane i naturalistyczne i rzeczywiste jak cholera, wystarczy tylko dobrze się rozejrzeć a matrix którym nas otoczono znika i pozostaje człowiek, bez hipokryzji i dewocji, gdzie wszelkie hipotezy tracą swą wiarygodność, Bóg, dobro i zło, a co to jest, w starciu z coraz brutalniejszym światem, nie potrafimy rozróżnić tych pojęć, proza ludyczna, sardoniczna, ale i poetycka z cudownymi opisami przyrody, wspaniałymi porównaniami i dowcipem, który nie leczy z kompleksów, a tylko pogłębia frustracje (niesamowita historia arbuzowego burdelu i jednego knajackiego pierdnięcia), przerażająca wizja cywilizacji w której żyjemy, a o której nie mamy pełnej świadomości schowani za parawanami landrynkowych mediów, karmiących nas hipotezami i populizmem, z tego wszystkiego wolę świat Cormaca, który tak jak Hrabal, Hłasko, Nowakowski szukają życia na ulicy, w spelunkach, wśród ludzi z tzw. marginesu

Być jak Suttree, oto marzenie każdego mężczyzny!!!!Najlepsza dla mnie powieść Cormaca.
Ta proza ilustruje rzeczywistość, obraz człowieka współczesnego, świat oglądany bez różowych okularów, ludzie których pełno na ulicach, ale których nie widać w telewizorach, obraz człowieka pierwotnego, kierującego się inteligencją, ale na równi instynktem, szemrane postaci,...