Studium dotyczące tzw. późnego antyku. Książka obejmuje czasy od końca dynastii Antoninów po początki państw germańskich na gruzach imperium. Vogt skupia się głównie na aspekcie przemian kulturalnych, religijnych i społecznych (w takiej kolejności), co jedni mogą uznać za zaletę, inni za wadę. Mi osobiście wzmiankowe przedstawienie kwestii politycznych i militarnych tego okresu nie przypadło do gustu. Zamiast tego autor np. sporo miejsca poświecą analizie konkretnych tekstów literackich i autorów, czy obszernym fragmentom dotyczącym architektury. Niewątpliwie spojrzenie na te aspekty może nam dawać pewien obraz wewnętrzny epoki, aczkolwiek raczej sam nie jest katalizatorem zmian. Wydaje mi się że także niemieckie pochodzenie autora daje znać w tej książce - o ile w przypadku Rzymu autor opisuje na dobrą sprawę tylko czasy co ważniejszych cesarzy, to sytuacja państw germańskich posiada dość obszerną analizę (ale i tu są wyjątki - np. sytuacja Swebów praktycznie w ogóle nie została zarysowana, troszkę lepiej sytuuje się sytuacja np. Skirów czy Alamanów). Mimo wszystko książkę oceniałbym jako przyzwoitą, a osobom którym bardziej zależy na kwestiach kulturowych czy religijnych niż wielkiej polityce powinna przypaść do gustu.

Studium dotyczące tzw. późnego antyku. Książka obejmuje czasy od końca dynastii Antoninów po początki państw germańskich na gruzach imperium. Vogt skupia się głównie na aspekcie przemian kulturalnych, religijnych i społecznych (w takiej kolejności), co jedni mogą uznać za zaletę, inni za wadę. Mi osobiście wzmiankowe przedstawienie kwestii politycznych i militarnych tego...