Moja opinia dotyczy zarówno obecnej powieści, jak i pierwszego tomu dylogii zatytułowanego „Świt Kambriddów”. Nie jest to może fantasy na miarę „Pieśni lodu i ognia” G.R.R. Martina, ale jednak przyzwoicie pomyślana i napisana historia. Przedstawiony obraz świata nie poraża rozmachem, wydaje się jednak logiczny i konsekwentny. Podobnie fabuła, stosunkowo niezbyt rozbudowana, ale widać, iż Autor trzyma ją w garści i wie, dokąd zmierza. Można przyczepić się do pewnej powierzchowności oraz zbyt wyrazistych inspiracji odnośnie imion poszczególnych postaci oraz ogólnie nazewnictwa (to inspiracje czerpane z historii cywilizacji starożytnego Bliskiego Wschodu, widać to zwłaszcza w drugim tomie),ale obydwie powieści czyta się dobrze. I to właśnie pozostaje ich główną zaletą. Autor panuje nad fabułą i przedstawia ją czytelnikowi bez zbędnej zwłoki. W tekście nie ma dłużyzn, akcja, może niezbyt rozbudowana, potrafi jednak przyciągnąć uwagę i postępuje w dobrym tempie. Na podkreślenie zasługują eksperymenty językowe Autora, które sprawiły mu zapewne sporo zabawy, skoro zamieścił kilkustronicowy słowniczek zastosowanych neologizmów. Czy te eksperymenty wniosły coś do opowieści, trudno powiedzieć. Nie sposób jednak odmówić ich twórcy konsekwencji. Ostatecznym podsumowaniem niech będzie konstatacja, że powieść przeczytałem w jeden dzień, co pomimo niezbyt wielkich rozmiarów oznacza wynik nie najgorszy, skoro trafiały się 300-400 stronicowe teksty SF i fantasy, których lektura zabierała mi miesiąc.

Moja opinia dotyczy zarówno obecnej powieści, jak i pierwszego tomu dylogii zatytułowanego „Świt Kambriddów”. Nie jest to może fantasy na miarę „Pieśni lodu i ognia” G.R.R. Martina, ale jednak przyzwoicie pomyślana i napisana historia. Przedstawiony obraz świata nie poraża rozmachem, wydaje się jednak logiczny i konsekwentny. Podobnie fabuła, stosunkowo niezbyt rozbudowana,...