Od razu widać, że większość Czytelników ocenia to dzieło z perspektywy lektury z czasów wczesnej młodości ;) Gdyby było inaczej, Przygody miałyby od każdego świadomego czytelnika po dziesięć gwiazdek. Przeczytajcie to jeszcze raz jako ludzie dorośli, a przyznacie mi rację.

Opublikowane w 1913 roku Przygody Sindbada Żeglarza z jednej strony są adaptacją trzech wersji Księgi tysiąca i jednej nocy, w dodatku dosyć swobodną jak ustalili badacze, a po części utworem zupełnie oryginalnym. A. Czabanowska – Wróbel określa „wschodnie baśnie” Leśmiana jako „przeznaczone dla dzieci, ale wyłamujące się z ówczesnych konwencji literatury dziecięcej". Nie do końca się zgodzę. Podziwiam dzieci, które mogą/mogły swobodnie czytać te modernistyczne baśnie, bez zastanawiania się (jak ja w dzieciństwie), że coś tu nie gra...
Fantazje leśmianowych bohaterów ogniskują zasadniczo wokół czterech głównych tematów. Pierwszy z nich to obsesje twórcze wuja Tarabuka, tym samym zagadnienia literackie, wśród których najbardziej wyeksponowana została kwestia społecznej roli poezji oraz kondycji poety. Wątek drugi skupia się wokół tematyki erotycznej, a także narcystycznych uwikłań tytułowego bohatera. Wątek trzeci łączy się z tematem głodu i jedzenia, a czwarty obejmuje wszystko to co wiąże się z motywem snu oraz marzenia sennego. Baśń u Leśmiana rodzi się na granicy dwóch światów – snu i jawy. Właśnie w ten sposób przychodzą do Sindbada jego przygody. Główny bohater przeżywający nieziemskie przygody ze zdumieniem dostrzega wzajemne przenikanie się rzeczywistości i marzenia, a także tego i tamtego świata.
Leśmian, wbrew pozorom, jest moim zdaniem jednym z najtrudniejszych w odbiorze poetów polskich. Wszystkie jego utwory mają dziesiąte dno i konia z rzędem temu, kto w pełni jest w stanie zrozumieć jego twórczość. "Przygody..." mają tak ogromne zaplecze filozoficzne, że naprawdę obstaję przy zdaniu iż warto je czytać jako utwór dla dorosłych. Dla zainteresowanych podaję jako kontekst jedno z ciekawszych opracowań - "Leśmianowska baśń nowoczesna, O przygodach Sindbada Żeglarza Bolesława Leśmiana", Bogusław Grodzki, wyd. Uniwersytetu Marii Curie–Skłodowskiej, Lublin 2012. Tam można dowiedzieć się więcej jak czytać utwór przez metaforę lustra, psychoanalizę, wyłapać wszystkie transgresje.

Bardzo polecam wszystkim, którzy nie znają - przeczytajcie tę leśmianową historię o Sindbadzie. Tak naprawdę opowiada ona o dorastaniu młodego człowieka i zmaganiu się z sobą samym na trudnej drodze - ku dojrzałości.

Od razu widać, że większość Czytelników ocenia to dzieło z perspektywy lektury z czasów wczesnej młodości ;) Gdyby było inaczej, Przygody miałyby od każdego świadomego czytelnika po dziesięć gwiazdek. Przeczytajcie to jeszcze raz jako ludzie dorośli, a przyznacie mi rację.

Opublikowane w 1913 roku Przygody Sindbada Żeglarza z jednej strony są adaptacją trzech wersji Księgi...