Nihil novum sub sole*

Tak jednym zdaniem mogłabym podsumować moje refleksje podczas czytania "Afer i skandali Drugiej rzeczypospolitej". Ten okres w historii Polski stanowi dość luźny zlepek paru postaci, COP, Gdynia, entuzjazm po odzyskaniu niepodległości. I krzyżują mi się tez die narracje o tym okresie. Pierwsza, szkolna, a do szkoły chodziłam w PRL-u, mówiła biedzie, analfabetyzmie, sporach politycznych (zawsze myliły mi się partie i frakcje), złym Piłsudskim itd. Druga narracja wychwalała tamte czasy mówiąc o wielkim wodzu Piłsudskim, niesamowitym rozwoju kraju, państwowości, która powinna być wzorem dla nas dzisiaj.

Oczywiście prawda jest gdzieś pośrodku. Sławomir Koper, choć przedstawia raczej niechlubne momenty II RP, robi to w sposób wyważony i bez taniej sensacji. Fakt, że sympatie polityczne autora widać w książce, co niektórzy mu zarzucają.

Dla mnie najciekawsze były rozdziały o sprawach obyczajowych: proces Gorgonowej oskarżonej o zabójstwo, drugie małżeństwo Mościckiego, czy kampanie Boya-Żeleńskiego. Równie ciekawa była historia afery żyrardowskiej, ciekawe jakie afery teraz mają miejsce, o których tacy maluczcy jak ja nie mają pojęcia.

Rozdziały polityczne wiały grozą - metody uciszania przeciwników politycznych, manipulacja, zastraszanie a nawet pobicia - zdecydowanie nie były demokratyczne i cywilizowane. Bardzo dobry był też rozdział o zabójstwie Narutowicza.

Słowem, polecam serdecznie, nawet gdybyście nie byli szczególnie zainteresowani polityką tamtych lat.

*Jeśli są błędy w tym zdaniu, przepraszam. W ramach profilaktyki Alzheimera staram się wydobywać rzeczy z pamięci, a nie sprawdzać w internecie;)

Nihil novum sub sole*

Tak jednym zdaniem mogłabym podsumować moje refleksje podczas czytania "Afer i skandali Drugiej rzeczypospolitej". Ten okres w historii Polski stanowi dość luźny zlepek paru postaci, COP, Gdynia, entuzjazm po odzyskaniu niepodległości. I krzyżują mi się tez die narracje o tym okresie. Pierwsza, szkolna, a do szkoły chodziłam w PRL-u, mówiła biedzie,...