Pomysł ciekawy, ale kompletnie nie wykorzystany. Działania głównych bohaterów chaotyczne i bezsensowne. Otwarte zakończenie. Ilość powtórzeń każe czytelnikowi zadać sobie pytanie : " Czy autorkom płacono wierszówkę? Czy w ogóle czytały to co napisała współautorka (siostra)?" Nie polecam.

Pomysł ciekawy, ale kompletnie nie wykorzystany. Działania głównych bohaterów chaotyczne i bezsensowne. Otwarte zakończenie. Ilość powtórzeń każe czytelnikowi zadać sobie pytanie : " Czy autorkom płacono wierszówkę? Czy w ogóle czytały to co napisała współautorka (siostra)?" Nie polecam.

Lubię książki Pani Jackson i czytam każdą, która wpadnie w moje ręce ale była po prostu średnia. Zbiegły ze szpitala psychiatrycznego psychopata chce wymordować swoją rodzinę. Przy okazji ktoś inny wykorzystuje tę sytuację aby rozwiązać własne problemy. Do tego mamy także wątek romantyczny, paranormalne zdolności bohaterki i babskie czytadło gotowe. Ocenę podwyższam za zakończenie, które samo aż prosi się o kontynuację.

Lubię książki Pani Jackson i czytam każdą, która wpadnie w moje ręce ale była po prostu średnia. Zbiegły ze szpitala psychiatrycznego psychopata chce wymordować swoją rodzinę. Przy okazji ktoś inny wykorzystuje tę sytuację aby rozwiązać własne problemy. Do tego mamy także wątek romantyczny, paranormalne zdolności bohaterki i babskie czytadło gotowe. Ocenę podwyższam za...

Na swoje usprawiedliwienie mogę powiedzieć jedynie tyle, że czytywałam Lisę Jackson jako nastolatka, czego bardzo żałuję, i w tamtych czasach sięgnęłam również po "Zatokę kłamstw". "Wyspa kłamstw" jest jej kontynuacją, a że lubię doprowadzać sprawy do końca, postanowiłam przebrnąć przez tę powieść.
Na początku poznajemy Laurę, która jest skończona idiotką, gdyż właśnie zaszła w ciążę ze zdradzającym ją byłym mężem. Ma zdolności parapsychiczne i komunikuje się telepatycznie z psychopatą, który zbiegł z ośrodka dla obłąkanych z misją dokonania na niej morderstwa. Na scenie pojawia się też naturalnie jej wybawca, który oczywiście ma mocno zarysowaną szczękę i "kaloryfer" na brzuchu (rzecz jasna posiada taką sylwetkę w magiczny sposób, gdyż nie ma słowa o tym, aby uprawiał sport i dbał o dietę). Dwójka bohaterów zakochuje się w sobie niczym nastolatkowie, ona jest taka piękna, mądra i seksowna, a on pełen troski i czułości. Mimo że w fabułę wplecione są również inne postaci, zdarzenia, no i główny oponent w postaci niebezpiecznego szaleńca, historia opowiedziana jest w sposób bardzo naiwny, nakierowany przede wszystkim na wątek miłosny.
Swoją drogą, bardzo często w miejscowej bibliotece widuję starsze panie, które wypożyczają tego typu książki całymi stosami. To smutne, że na stare lata karmią się takimi ckliwymi, pretensjonalnymi historiami, i podejrzewam, że w ciągu życia czegoś takiego nie zaznały, więc pocieszają się lekturą. Mi jednak daleko do emerytury, toteż nie wzdychałam z sentymentem nad perypetiami głównej bohaterki - kretynki, a jedynie czytałam szybko, by jak najprędzej dobrnąć do końca tych bzdur.

Na swoje usprawiedliwienie mogę powiedzieć jedynie tyle, że czytywałam Lisę Jackson jako nastolatka, czego bardzo żałuję, i w tamtych czasach sięgnęłam również po "Zatokę kłamstw". "Wyspa kłamstw" jest jej kontynuacją, a że lubię doprowadzać sprawy do końca, postanowiłam przebrnąć przez tę powieść.
Na początku poznajemy Laurę, która jest skończona idiotką, gdyż właśnie...

Sam pomysł książki bardzo ciekawy. Lisa Jackson fajnie sobie wymyśliła, żeby jakiś psychopata chciał wymordować swoją rodzinę, zrażony przez nią za coś z przeszłości i teraz ściga główną bohaterkę. Podobał mi się motyw sekty czy czymś podobnym według legendy, ale dlaczego nie 10 gwiazdek? Nie podzielałam ciekawości nad tymi mocami paranormalnymi. Nie podoba mi się łączenia thrillera z czymś z science-fiction czy czymś takim. Nie polubiłam Harrison'a, nawet jak próbowałam go nieraz zrozumieć to mi się nie udało, jak dla mnie był bez charakteru, zbyt wymoczkowaty i na prawdę dziwiłam się co Laura w nim widziała.Myślałam, że nie wytrzymam jak były opisane wydarzenia ze strony Justice'a. Kompletnie mnie frustrował. Nie dziwiłam mu się, że nie kochał swoich kuzynek, tym bardziej, że same wcześniej nie były takie "cacy", ale okazałby klasę, a nie popadał w obłęd. Bardzo polecam tą książke pani Jackson, trzyma w napięciu i nie można się z nią nudzić.

Sam pomysł książki bardzo ciekawy. Lisa Jackson fajnie sobie wymyśliła, żeby jakiś psychopata chciał wymordować swoją rodzinę, zrażony przez nią za coś z przeszłości i teraz ściga główną bohaterkę. Podobał mi się motyw sekty czy czymś podobnym według legendy, ale dlaczego nie 10 gwiazdek? Nie podzielałam ciekawości nad tymi mocami paranormalnymi. Nie podoba mi się łączenia...

Skusiłam się, bo miałam ochotę na jakiś mocny kobiecy thriller. Niestety, książka nie zachwyciła mnie. Była schematyczna, przewidywalna i w ogóle nie trzymała w napięciu. Sama się sobie dziwię, że jednak doczytałam ją do końca.
Wracam do książek, które coś wnoszą do życia albo pisane są pięknym językiem.
:)

Skusiłam się, bo miałam ochotę na jakiś mocny kobiecy thriller. Niestety, książka nie zachwyciła mnie. Była schematyczna, przewidywalna i w ogóle nie trzymała w napięciu. Sama się sobie dziwię, że jednak doczytałam ją do końca.
Wracam do książek, które coś wnoszą do życia albo pisane są pięknym językiem.
:)

Książka wciągająca i czyta się szybko. Jednak mnie osobiście nie pasował ten wątek paranormalnych zdolności niektórych bohaterów. Lisa Jackson ma o wiele lepsze książki i to całkowicie osadzone w realiach dostępnych przeciętnemu zjadaczowi chleba.

Książka wciągająca i czyta się szybko. Jednak mnie osobiście nie pasował ten wątek paranormalnych zdolności niektórych bohaterów. Lisa Jackson ma o wiele lepsze książki i to całkowicie osadzone w realiach dostępnych przeciętnemu zjadaczowi chleba.

Poprostu świetna ksiażka!!

Poprostu świetna ksiażka!!

Siostry piszące razem książkę ? Czemu nie :-) zwłaszcza jak mają talent do dobrej fabuły :-)
Historia opowiedziana w tej krótkiej historii,może nie sprawiła że się zakochałem w ich twórczości,ale mile spędziłem czas.
Fabuła jest dość prosta.Psychopata ucieka i nęka pewną pielęgniarkę.
Tej w sukurs przychodzi pewny dziennikarz.
Proste ? Proste :-)
Ale daję sporo radości dla czytelnika i czytelniczki.

Siostry piszące razem książkę ? Czemu nie :-) zwłaszcza jak mają talent do dobrej fabuły :-)
Historia opowiedziana w tej krótkiej historii,może nie sprawiła że się zakochałem w ich twórczości,ale mile spędziłem czas.
Fabuła jest dość prosta.Psychopata ucieka i nęka pewną pielęgniarkę.
Tej w sukurs przychodzi pewny dziennikarz.
Proste ? Proste :-)
Ale daję sporo radości dla...

Polecam :D

Polecam :D

Laura choć naprawdę Lorelei jest młodą kobietą pracującą jako pielęgniarka w jednym ze szpitali. W swojej pracy może ona wykorzystać wyjątkowy dar jakim jest „wyczuwanie” schorzeń pacjentów, ale to tylko jedna z jej szczególnych umiejętności. Inną, dużo mniej przyjemną, jest specyficzna mentalna więź, która łączy ją z Justicem Turnbullem tak, że „słyszy” jego komunikaty w swojej głowie. To także nie byłoby jeszcze czymś tak bardzo niezwykłym – cała rodzina Laury czyli jej liczne siostry posiadają nadnaturalne zdolności – gdyby nie fakt, że Justice jest psychopatycznym szaleńcem, którego życiowa misja polega na wytropieniu i zabiciu każdej z nich. Kiedy więc udaje mu się uciec z zamkniętego szpitala psychiatrycznego jego głównym celem staje się Laura, która mimo zagrożenia nie decyduje się schronić wraz z resztą sióstr za murami ich odgrodzonego od świata domu, ale z pomocą dziennikarza Harrisona postanawia stawić mu czoło.
Fabuła zapowiadała się więc interesująco. I mogłoby się wydawać, że zawiera wszystko co trzeba do stworzenia naprawdę dobrej powieści. Mamy młodą kobietę z nadnaturalnymi zdolnościami, która choć sama wie w jak śmiertelnym niebezpieczeństwie się znalazła, to nikt jej przecież nie uwierzy. Mamy młodego dziennikarza w którym Laura zaczyna budzić fascynację jakkolwiek sceptycznie traktuje jej zdolności. Mamy grono żyjących w izolacji kobiet z charyzmatyczną przywódczynią Catherine na czele, która skrywa mnóstwo własnych tajemnic. Mamy także środowisko policjantów próbujących wytropić uciekiniera, jego psychiatrę, który ponosi cześć winy, za tę ucieczkę, a nawet grupę nastolatków, których cała ta historia fascynuję. Mamy także oczywiście samego Justica i wiele innych pobocznych wątków. Może nawet zbyt wiele.
Książka zyskałaby większą klarowność gdyby część z tych historii została nam oszczędzona, nie tworzyłoby to takiego wrażenia chaosu, jak gdyby autorki nie mogły się zdecydować o czym chcą pisać. Byłoby znacznie ciekawiej gdyby zredukowały liczbę postaci i skupiły się na historii Laury. Teoretycznie to ona i Harrisom są głównymi postaciami w tej książce. Po drugie, osoba Laury jest niezwykle irytująca – niezdecydowania, chwiejna, nudna i nie przekonująca. Na przemian odważna i przerażona. A szkoda, bo postać jak i cała historia miała w sobie duży potencjał. Po trzecie natomiast książce zupełnie brak klimatu – wszystko jest jakieś takie płaskie.
Dziwi mnie, że wszystkie recenzje, które do tej pory czytałam na temat tej książki były tak entuzjastyczne. Do mnie „Wyspa kłamstw” zupełnie nie trafiła, ale no cóż o gustach się nie dyskutuje.

http://recenzja-ksiazka-ja.blogspot.com/2013/05/wyspa-kamstw-lisa-jackson-nancy-bush.html

Laura choć naprawdę Lorelei jest młodą kobietą pracującą jako pielęgniarka w jednym ze szpitali. W swojej pracy może ona wykorzystać wyjątkowy dar jakim jest „wyczuwanie” schorzeń pacjentów, ale to tylko jedna z jej szczególnych umiejętności. Inną, dużo mniej przyjemną, jest specyficzna mentalna więź, która łączy ją z Justicem Turnbullem tak, że „słyszy” jego komunikaty w...