Przez jakiś czas zanosiło się na nawiązanie do dobrych, starych kryminałów Kłodzińskiej z lat 50 i 60tych ale... trzecie morderstwo popełnione kompletnie bez pomyślunku i następujące po nim serie błędów poszukiwanego oraz cały katalog sprzyjających milicji cudownych zbiegów okoliczności i fura szczęścia majora Szczęsnego (niezamierzona gra słów) to już było zbyt dużo. Trzy gwiazdki to max.

Przez jakiś czas zanosiło się na nawiązanie do dobrych, starych kryminałów Kłodzińskiej z lat 50 i 60tych ale... trzecie morderstwo popełnione kompletnie bez pomyślunku i następujące po nim serie błędów poszukiwanego oraz cały katalog sprzyjających milicji cudownych zbiegów okoliczności i fura szczęścia majora Szczęsnego (niezamierzona gra słów) to już było zbyt dużo. ...

Językowo nie jest słabo, ale fabuła jakaś taka bez jaj, rozumiem że można nie mieć istotnego, jasnego motywu żeby mordować, ale tu się to niczego nie trzyma. Przeczytałam mnóstwo kryminałów, w tym całkiem sporo PRLowskich i ten jest po prostu słaby. Najlepszy w książce jest ostatni rozdział, będący zapisem procesu. Reszty szkoda czytać.

Językowo nie jest słabo, ale fabuła jakaś taka bez jaj, rozumiem że można nie mieć istotnego, jasnego motywu żeby mordować, ale tu się to niczego nie trzyma. Przeczytałam mnóstwo kryminałów, w tym całkiem sporo PRLowskich i ten jest po prostu słaby. Najlepszy w książce jest ostatni rozdział, będący zapisem procesu. Reszty szkoda czytać.

Stary dobry polski kryminał! Znany profesor ornitolog, potem dyrektor, na koniec piękna urzedniczka. Tych troje ginie w jednakowy sposób- od ciosu sztyletem w samo serce. Czym zawinili?  Byli szczęśliwi, morderca czuł zazdrość, która przemieniła się wnet w  nienawisc. 

Stary dobry polski kryminał! Znany profesor ornitolog, potem dyrektor, na koniec piękna urzedniczka. Tych troje ginie w jednakowy sposób- od ciosu sztyletem w samo serce. Czym zawinili?  Byli szczęśliwi, morderca czuł zazdrość, która przemieniła się wnet w  nienawisc. 

Warszawa lata 80. ubiegłego wieku. Mroźny, zimowy poranek. Spacerujący w Ogrodzie Saskim młody lekarz przypadkiem odkrywa zwłoki mężczyzny. Kiedy medyk pochyla się nad ciałem ofiary dostrzega rozległą krwawą plamę w okolicy serca. Zamordowany to wybitny profesor ornitologii Antoni Zawilski…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2020/05/trzy-ciosy-sztyletem.html

Warszawa lata 80. ubiegłego wieku. Mroźny, zimowy poranek. Spacerujący w Ogrodzie Saskim młody lekarz przypadkiem odkrywa zwłoki mężczyzny. Kiedy medyk pochyla się nad ciałem ofiary dostrzega rozległą krwawą plamę w okolicy serca. Zamordowany to wybitny profesor ornitologii Antoni Zawilski…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2020/05/trzy-ciosy-sztyletem.html

Czy można popełnić zbrodnię na niewinnych ludziach, tylko z samej zawiści? Z powodu rozgoryczenia i cierpienia, że inni mają lepiej - żyją dostatniej, spokojniej, albo pną się szybko po szczeblach kariery? Przyznacie, że to przerażający powód. Anna Kłodzińska już kilka dekad temu udowodniła, zresztą w świetny sposób, że makabryczne zabójstwa z samej zazdrości są możliwe.

Ofiara pierwsza: emerytowany profesor nauk biologicznych, spełniony mąż i ojciec, zapraszany na liczne wykłady i spotkania, persona znana i szanowana.
Ofiara druga: dyrektor dużego przedsiębiorstwa import- eksport, liczne wojaże za granicę, wygodne mieszkanie, willa na ukończeniu, udana żona i syn.
Ofiara trzecia: rzutka, energiczna kobieta sukcesu. Uwodzicielka i intrygantka, ustawiona materialnie i zwracająca oko tylko na nadzianych mężczyzn z pozycją zawodową.
Ofiara niedoszła: właściciel kilku warsztatów, materialnie zabezpieczony, spełniony ojciec rodziny.

Co ich łączy? Z pozoru nic. Może tylko, albo aż, szczęście w życiu i bezpieczeństwo materialne. Nikt z nich nigdy też nie poznał się z sobą osobiście, ale mieli ten niefart, że poznali zabójcę. Zginęli identycznie - najpierw ogłuszeni, a potem ugodzeni sztyletem w samo serce. Trzy morderstwa, trzy ciosy sztyletem. Żadnych powiązań między ofiarami, żadnych motywów....

Kryminał Anny Kłodzińskiej (1915-2008),jeden z ponad trzydziestu, które napisała, wydany w 1986 roku, jak wiele produktów PRL-u nie wygląda atrakcyjnie. Niepozorny i szary na pierwszy rzut oka zapowiada treść, podobnie jak okładka, bylejaką. Nic bardziej mylnego. To bardzo dobra i poruszająca historia.

Gdyby Anna Kłodzińska pisała dziś, gdyby wplotła nieco więcej wątków pobocznych i perypetii osobistych porucznika Szczęsnego, gdyby nie wymagano od niej niestrudzonej gloryfikacji ustroju i politycznej poprawności, a wydawnictwa oferowały obecną jakość wydania i szatę graficzną przyciągającą oko byłaby, myślę, nie tylko dla mnie, numerem jeden wśród autorów powieści kryminalnych. To jeden z nielicznych kryminałów, które czytałam więcej niż raz i zawsze z niekłamaną przyjemnością.

Czy można popełnić zbrodnię na niewinnych ludziach, tylko z samej zawiści? Z powodu rozgoryczenia i cierpienia, że inni mają lepiej - żyją dostatniej, spokojniej, albo pną się szybko po szczeblach kariery? Przyznacie, że to przerażający powód. Anna Kłodzińska już kilka dekad temu udowodniła, zresztą w świetny sposób, że makabryczne zabójstwa z samej zazdrości są...

Niestrudzona piewczyni minionego ustroju Anna Kłodzińska ma równie wielu fanów, co zaciekłych krytyków. Faktem jest, że pisała nierówno, a wiele jej powieści to żenujące produkcyjniaki. Ja mam do niej dużą słabość, a "Trzy ciosy sztyletem" lubię wyjątkowo. To nie tylko najlepszy kryminał Kłodzinskiej, ale po prostu dobra i poruszająca książka. Trzy ciosy sztyletem - trzy zabójstwa - trzy niepowiązane ofiary. Tylko morderca wie, wedle jakiego klucza wybiera ludzi, których zabija. Motywacja jest naprawdę wstrząsająca... Śledztwo prowadzi major Szczęsny.

Niestrudzona piewczyni minionego ustroju Anna Kłodzińska ma równie wielu fanów, co zaciekłych krytyków. Faktem jest, że pisała nierówno, a wiele jej powieści to żenujące produkcyjniaki. Ja mam do niej dużą słabość, a "Trzy ciosy sztyletem" lubię wyjątkowo. To nie tylko najlepszy kryminał Kłodzinskiej, ale po prostu dobra i poruszająca książka. Trzy ciosy sztyletem - trzy...

ciekawy kryminał dziejący się m.in. w warszawskich realiach lat 80'. zawiłej fabuły i wartkiej akcji tu nie ma, ale przyjemnie się czyta.

ciekawy kryminał dziejący się m.in. w warszawskich realiach lat 80'. zawiłej fabuły i wartkiej akcji tu nie ma, ale przyjemnie się czyta.

Dla mnie jest ciekawą książką. Dzieje się dużo akcji. Warta polecenia ;-)

Dla mnie jest ciekawą książką. Dzieje się dużo akcji. Warta polecenia ;-)