Jest coś nietypowego w książkach Jurgena Thorwalda, że te naukowe i często trudne terminologicznie teksty czyta się jak powieści. Thorwald jest mistrzem w opowiadaniu o medycynie, o jej początkach, ale także o zawiłych problemach i chorobach, tak, aby zainteresować nie tylko lekarzy, a nawet nie tylko ścisłe umysły.

Analizując „Męską plagę” nie mogę oprzeć się chęci porównywania jej z poprzednią książką Thorwalda, którą czytałam, czyli z „Krwią królów”, która to zrobiła na mnie ogromne wrażenia. Nie mogę nie porównywać, gdyż w pewnym sensie sięgając po „Męską plagę” wydawało mi się, że będzie to książka właśnie tego typu co jej poprzedniczka. W „Krwi królów” autor jednak skupia się na konkretnych autentycznych postaciach i przypisuje im całe rozdziały, opowiadając o ich trudnym życiu. O wiele mniej miejsca swoim bohaterom Thorwald poświęca w „Męskiej pladze”. Na kartkach tej lektury możemy zetknąć się z opowieścią o Charlie Chaplinie, Pablo Picasso, Herbercie George’u Wellsie i wielu innych sławnych mężczyznach, którzy to albo mieli bogate życie seksualne albo po prostu zmagali się z problemami z prostatą. Każdemu jednak Thorwald poświęca nie więcej niż dziesięć stron. Nie jest to opis pobieżny, jednak po pewnym czasie bardzo monotematyczny. Być może o wiele więcej można napisać o życiu hemofilika, niż chorego na prostatę, odnosiłam jednak wrażenie, że Thorwald skupiał się bardziej na opisie życia seksualnego swoich bohaterów, a sprawę choroby pozostawiał jednozdaniowym stwierdzeniem: był chory na prostatę, lub nie miał do końca życia z prostatą najmniejszych problemów. Jest to jednak zrozumiałe, jako że rozdział opatrzył nazwą „Męska ruletka”, a udowadniał tezę, że życie seksualne, jak sądzono lub jak wciąż się uważa, nie ma związku z pogarszaniem się stanu prostaty.

Bardzo ciekawy jest także rozdział o historii leczenia prostaty i wykonywania operacji związanych z tym męskim narządem. Nie jest to zdecydowanie jednak rozdział dla wszystkich. Ilość informacji i terminologii jest tak duża, że zwykły umysł, odwykły nawet od studenckich podręczników, nieco przytłacza. Ale Thorwald pisze na tyle zajmująco, że nawet ów nawał informacji okazuje się wręcz niezwykle interesujący.

Jest to bardzo ciekawa i ważna lektura. Uświadamia przede wszystkim sedno problemów z prostatą. W przeciągu wieków rozmowy na temat chorób narządów męskich były wielkim tabu. Wielu wolało umrzeć, niż przyznać się do bólu przy oddawaniu moczu, do problemów przy współżyciu z kobietą, czy po postu do zwykłych bólów w tych okolicach. Medycyna poszła na przód. Ale czy w świadomości ludzkiej coś się rzeczywiście zmieniło? Problemy z prostatą wciąż pozostają tematem tabu, a mężczyźni w dalszym ciągu nie chcą się przyznać, że z ich męskością może być coś nie tak, nie mówiąc już o profilaktyce. Dlatego książki Jurgena Thorwalda, tego typu, jak „Męska plaga”, to niezwykle ważne lektury, które ujarzmiają choroby i przybliżają tajemnice medycyny.

Monika Samitowska-Adamczyk